Η Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδας δεν είναι απλώς μία τράπεζα που ανήκει στο Δημόσιο. Είναι η τράπεζα στην οποία βρίσκεται υποθηκευμένο το μεγαλύτερο μέρος των καλλιεργούμενων εκτάσεων των φτωχομεσαίων αγροτών, των εγκαταστάσεων συνεταιρισμών, καθώς και περιουσιακά στοιχεία φτωχομεσαίων κτηνοτρόφων. Είναι επίσης η τράπεζα εκείνη που διαχειρίζεται το σύνολο των αγροτικών επιδοτήσεων, όπως επίσης και των κονδυλίων για την ασφάλιση της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής. Με άλλα λόγια, πρόκειται για τον ένα και μοναδικό χρηματοπιστωτικό πυλώνα της εγχώριας πρωτογενούς παραγωγής, του λαδιού, του κρασιού, των κηπευτικών και όλων των άλλων προϊόντων που παράγονται από την ελληνική γη, τα οποία βάζει - ή που πρέπει να βάζει - κάθε μέρα η οικογένεια του εργαζόμενου στο τραπέζι της.

Αλλά η εγχώρια αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή ενώ θα μπορούσε όλα αυτά τα χρόνια όχι απλώς να καθιστούσε τη χώρα απολύτως αυτάρκη σε τρόφιμα αλλά να παραγόταν και πλεόνασμα προς εξαγωγή, που θα έφερνε συνάλλαγμα, με την Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ έγινε το αντίστροφο, κατακόρυφη μείωση της εγχώριας παραγωγής και εισαγωγές τροφίμων για την κάλυψη των αναγκών σε τρόφιμα, με την παράλληλη, χρόνο με το χρόνο, αύξηση του ελλείμματος του αγροτικού εμπορικού ισοζυγίου.

Η Αγροτική Τράπεζα μαζί και οι συνεταιριστικές επιχειρήσεις «ΔΩΔΩΝΗ» και ΣΕΚΑΠ, καθώς και η «Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης», που βρίσκονται στο χαρτοφυλάκιό της, παίρνουν το δρόμο της ιδιωτικοποίησης, της παράδοσής τους δηλαδή στα παράσιτα του τραπεζικού και άλλων τμημάτων του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Που εκτός από τα σπίτια των εργαζομένων και των επιχειρήσεων των αυτοαπασχολούμενων, τώρα θέλουν να βάλουν στο χέρι και τη γη των αγροτών. Οι «φήμες» που διαρρέει η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, στον προσφιλή της Τύπο, αναφέρουν ότι η διαδικασία ιδιωτικοποίησης εμπεριέχει «δικλίδες ασφαλείας» αναφορικά με τις υποθήκες του αγροτικού κεφαλαίου. Πρόκειται για ψέματα ολκής με στόχο να ρίξουν στάχτη στα μάτια των μικρομεσαίων αγροτών και να πάνε... άκλαυτοι όταν θα λαμβάνουν τα κατασχετήρια...

Δεν πρόκειται για υπερβολές. Τα τελευταία τρία χρόνια το ντόπιο πολιτικό προσωπικό έχει δείξει μέχρι πού είναι ικανό να φτάσει για να ικανοποιήσει τις ορέξεις του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Η ιδιωτικοποίηση της Αγροτικής Τράπεζας, αφού πρώτα ξεπουλήσουν τις συνεταιριστικές της, θα αποτελέσει την τελευταία πράξη του δράματος στο ξεκλήρισμα της φτωχομεσαίας αγροτιάς και της περαιτέρω διατροφικής εξάρτησης της χώρας με όλες τις αρνητικές συνέπειες που αυτή θα επιφέρει.

Το συνεπές αγροτικό κίνημα έχει πείρα από τις κινητοποιήσεις χιλιάδων φτωχομεσαίων αγροτών που διεκδικούσαν συνθήκες να μπορούν να παράγουν μένοντας στα χωράφια τους, κόντρα στην Κοινή Αγροτική Πολιτική. Σήμερα, εκ των πραγμάτων οι αγώνες τους πρέπει να βάλουν στόχο και την παρεμπόδιση ιδιωτικοποίησης της ΑΤΕ. Μαζί με τους εργαζόμενούς της, που απειλούνται με ανεργία, μαζί με τους εργαζόμενους στις συνεταιριστικές της επιχειρήσεις, που επίσης απειλούνται να πεταχτούν στο δρόμο, σε ένα ενιαίο αγωνιστικό μέτωπο. Εντάσσοντας αυτόν τον αγώνα στο δρόμο για να γίνουν τα μονοπώλια λαϊκή ιδιοκτησία.