Δεκαπέντε χιλιάδες αστυνομικοί, επτά χιλιάδες άνδρες των δυνάμεων ασφαλείας, κιγκλιδώματα ύψους 4 μέτρων που οριοθετούν την «κόκκινη ζώνη» και προστατεύουν τους υψηλούς προσκεκλημένους, κλείσιμο του σιδηροδρομικού σταθμού για να μην φτάσουν στον «τόπο του εγκλήματος» οι διαδηλωτές. Οι ανταποκρίσεις που φτάνουν από τη Γένοβα, οι τελευταίες πληροφορίες, κάνουν λόγο για μια πόλη «απόρθητο φρούριο»! Μια πόλη - κάστρο, μεσαιωνικής εποχής. Μια τεράστια φυλακή για τους κατοίκους της. Στους δρόμους της, περισσεύουν η αστυνομοκρατία, οι σιδερόφραχτες ορδές. Στους δρόμους της Ευρώπης περισσεύει η καταστολή. Χτες στην Πράγα και στο Γκέτεμποργκ, σήμερα στη Γένοβα. Στους δρόμους της Ευρωπαϊκής Ενωσης περισσεύει η βία της αστικής νομιμότητας. Περισσεύει και η υποκρισία. Οι Ευρωπαίοι πολίτες είναι «ελεύθεροι». Οι εργαζόμενοι είναι «ελεύθεροι». Η ελευθερία του συνέρχεσθαι, του συνδικαλίζεσθαι, του Τύπου, ισχύουν. Αρκεί μόνο να μην διαταράσσεται η «τάξη». Η τάξη των κυρίαρχων να εκμεταλλεύονται τους λαούς. Αρκεί η εργατική τάξη να μην παραβιάζει - ή να υπάρχει ακόμα και η υποψία - ότι σκέφτεται να παραβιάσει, το καθεστώς της σκλαβιάς της. Φτάνει να μην αποπειραθεί να αμφισβητήσει το ιερό της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας. Η δημοκρατία της Ενωσης έχει τα όριά της.

Αλλά αυτή η βία, είναι μόνο ένα μέρος - η ελάχιστη - σε σύγκριση με την καθημερινή βία που ασκούν η αστική τάξη, το μεγάλο κεφάλαιο, και οι απανταχού πολυεθνικές στα δισεκατομμύρια των μισθωτών. Η βία απέναντι στον εργάτη να πουλά την εργατική του δύναμη με τους όρους που υπαγορεύουν οι καπιταλιστές. Η βία που ασκεί η παγκόσμια τάξη των καπιταλιστών στην παγκόσμια εργατική τάξη. Είναι η βία της «ελεύθερης αγοράς», της Λευκής Βίβλου, των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Η βία της Ευρωπαϊκής Τράπεζας, στον εργάτη της «Ρενό», στον απολυμένο της «Σόφτεξ», στον Πολωνό αγρότη, στον κλοσάρ του Παρισινού Μετρό. Η βία που μεταφράζεται στα 20 εκατομμύρια ανέργους, στα δεκάδες εκατομμύρια των υποαπασχολούμενων, στα άλλα τόσα που φυτοζωούν κάτω από τα όρια φτώχειας, για να μιλήσουμε μόνο για την Ευρώπη.

Αυτή τη βία, τη βία της μισθωτής σκλαβιάς, του δικαιώματος μερικών εκατοντάδων πολυεθνικών να απομυζούν τον πλούτο που παράγουν δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη υπερασπίζουν οι G8, με τις πολυάριθμες δυνάμεις καταστολής. Αυτή την καταστροφική οικονομική καταπίεση, που φυλακίζει διά βίου ζωής τον προλετάριο, είναι καιρός να αντιπαλέψουν οι εργαζόμενοι της Ευρώπης και όλου του κόσμου.

Απέναντι σ' αυτή την αδιάκοπη και ανυπόφορη οικονομική και ταξική βία, κάθε συνειδητοποιημένος εργάτης, κάθε άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του, δεν μπορεί παρά να δηλώσει γενική ανυπακοή. Να πάψει πια να νομιμοποιεί ένα σύστημα που γεννά τη φτώχεια, την εξαθλίωση, την οικολογική καταστροφή. Γιατί ποια νομιμοποίηση μπορεί να δοθεί σε ένα σύστημα που εξασφαλίζει αμύθητα κέρδη για λίγους και αμέτρητο πόνο για δισεκατομμύρια ανθρώπους; Που μπορεί να εξασφαλίζει ευρωστία στα χρηματιστήρια, αλλά ούτε μια χούφτα πόσιμο νερό για εκατομμύρια Αφρικανούς;

Να αμφισβητήσει στην πράξη, μέσα από συνδικαλιστικούς και πολιτικούς αγώνες την ίδια την καρδιά αυτής της βίας. Τη «νομιμότητα» της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.