H Ευρωπαϊκή Ενωση, με τη σημερινή Τσέχικη Προεδρία προχωράει πρόσω ολοταχώς στην προσπάθεια να παρέμβει ώστε να σβηστεί από τη μνήμη των ευρωπαϊκών λαών και όλου του κόσμου η προσφορά του σοσιαλιστικού συστήματος και του πρώτου εργατολαϊκού κράτους στον κόσμο, της ΕΣΣΔ. Σήμερα, με πρωτοβουλία της Προεδρίας της ΕΕ και ενός συνονθυλεύματος αντικομμουνιστών από την Ανατολική και τη Δυτική Ευρώπη, πραγματοποιείται σε αίθουσα του Ευρωκοινοβουλίου εκδήλωση με τίτλο «Ευρωπαϊκή συνείδηση και εγκλήματα του Ολοκληρωτικού Κομμουνισμού: 20 χρόνια μετά», ενώ στα μέσα Απρίλη θα ακολουθήσει διεθνής διάσκεψη στην Πράγα με ανάλογο περιεχόμενο, αλλά με περισσότερη ...εξειδίκευση στους τρόπους που χρησιμοποιήθηκαν εσωτερικά, αλλά και από μυστικές υπηρεσίες του ιμπεριαλισμού, για να επιτευχθεί η ανατροπή του σοσιαλισμού.

Οι κινήσεις αυτές έχουν προετοιμαστεί χρόνια τώρα από την αστική τάξη στην ΕΕ και πιο συστηματικά από το 2006 με την κατάθεση του Αντικομμουνιστικού Μνημονίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης, ενώ ακολούθησαν και παρεμβάσεις από ευρωβουλευτές του Λαϊκού Κόμματος, των «Σοσιαλιστών», «Πρασίνων» και «Ανεξάρτητων», που κινούνται κυρίως στη γραμμή της εξίσωσης του φασισμού με τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Στόχος δεν είναι μόνο η παραχάραξη της Ιστορίας, η συκοφάντηση του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, το ρίξιμο στην πυρά της σοσιαλιστικής οικοδόμησης την περίοδο που στην ηγεσία ήταν ο Στάλιν και η προσπάθεια χειραγώγησης των νεότερων γενιών. Το κύριο που επιδιώκουν είναι να χτυπήσουν τη σοσιαλιστική προοπτική του αύριο.

Ομως αυτό που δείχνει η όλη προσπάθεια των αστών και οπορτουνιστών είναι ο φόβος που έχουν γι' αυτή την προοπτική. Ο φόβος μέσα από τα διδάγματα και την εμπειρία, θετική και αρνητική, να δυναμώσει το ρεύμα των λαϊκών στρωμάτων, της εργατιάς πρώτα απ' όλα, που θα αμφισβητεί το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και ταυτόχρονα δε μένει μόνο στη διαμαρτυρία και την αμφισβήτηση, αλλά θέτει επί τάπητος το ζήτημα της εξουσίας. Δηλαδή την πάλη για την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της κόντρα στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Ειδικότερα στην περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, που χτυπάει τους εργάτες και τα λαϊκά δικαιώματα, οι καπιταλιστές, οι διαχειριστές και οι συμβιβασμένοι στο σύστημα θέλουν «να βγουν από πάνω», να περάσουν στη μαζική ψυχολογία τη δήθεν υπεροχή του συστήματός τους, της δήθεν «δημοκρατίας» και να επιβάλουν εντέλει την υποταγή.

Ο αντικομμουνισμός τούς είναι απαραίτητο «όπλο». Γι' αυτό από την πλευρά των εργατών, των ανθρώπων του μόχθου, των παραγωγών όλου του κοινωνικού πλούτου, που καρπώνονται οι λίγοι, τώρα είναι η ώρα της αντεπίθεσης. Δεν μπορεί να υπάρξει καμιά ανοχή, καμιά απάθεια. Κάθε καλοπροαίρετος αγωνιστής πρέπει να ξεσηκωθεί. Το ξαναγράψιμο της Ιστορίας φέρνει δεινά στους λαούς. Χρειάζεται μαχητικά, χωρίς ταλαντεύσεις, οι εργαζόμενοι να υπερασπιστούν την τεράστια προσφορά του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε. Το ΚΚΕ, με την απόφασή του για το Σοσιαλισμό στο πρόσφατο 18ο Συνέδριο, δίνει τον τρόπο που πρέπει οι εργαζόμενοι να δουν αυτή την προσφορά, χωρίς εξιδανικεύσεις, αλλά απαντώντας στην προσπάθεια μηδενισμού και πολύ περισσότερο βγάζοντας τα διδάγματα που απαιτούνται για τη νέα δική τους «έφοδο στον ουρανό». Τώρα είναι η ώρα της δράσης για να μην περάσει η αντικομμουνιστική υστερία. Σε αυτό το μέτωπο έχει θέση κάθε αγωνιστής που βλέπει με αξιοπρέπεια το μέλλον της ανθρωπότητας.