1. Σου εύχομαι να ζήσεις, κ. Πολύδωρα, μέχρι τα βαθιά γεράματα, χωρίς ποτέ κανείς να σ' ενοχλήσει. Οταν θα σ' έχουν αποσύρει από το παιχνίδι, πρέπει να 'χεις το χρόνο να μεταφέρεις στα εγγόνια σου όλο το διωκτικό σου μεγαλείο. Να κάθεσαι ανάμεσά τους περήφανος και να ξετυλίγεις ιστορίες από τις ένδοξες εποχές. Τότε που κυνηγούσες τους φοιτητές και τους άνοιγες στα δυο το κεφάλι. Να λες στα εγγόνια σου με ποιον τρόπο διέσυρες τη νεολαία και πώς μπόρεσες να μεταδώσεις την τρομο-λαγνεία σε τόσους ανθρώπους. Οσο για τους υπόλοιπους, εμάς, θα σ' έχουμε πάντοτε ως ζωντανό παράδειγμα προς αποφυγήν.

2. Σου εύχομαι να ζήσεις πολλά πολλά χρόνια, δημοσιογράφε Πρετεντέρη, γιατί μόνο με τον καιρό ίσως - πολύ «ίσως» - να μπορέσεις να ξεπεράσεις την εκβιαστική συμπεριφορά, την εριστικότητα και την εχθρότητα απέναντι στους φοιτητές. Από εκπομπή σε εκπομπή υποτροπιάζεις όλο και περισσότερο. Είναι φυσικό να σου βγαίνουν απωθημένα, λόγω του υπερβολικού βαθμού υπακοής που έχεις απέναντι σε κάθε εξουσία. Κάπου, κάποτε, μαζί με την προσωπική σου ταυτότητα έχασες και κάθε επαφή με την πραγματικότητα, με αποτέλεσμα να καταφεύγεις σε καταστάσεις υστερίας για να συνέλθεις. Πρέπει παρ' όλα αυτά να συνεχίζεις να μεγαλουργείς στις φαντασιώσεις σου, για να βλέπουμε εμείς οι άλλοι πώς κάποιος που πιστεύει πολύ στο θέαμα χάνει την ψυχή του.

3. Σου εύχομαι να ζήσεις, κ. Μαριέττα μου, όσο ο Θεός διατηρεί το χιούμορ του. Να γεράσεις μέσα στο ελισαβετιανό παραλήρημα που σ' έχει τυλίξει. Είσαι η πρωτοπόρος της δημόσιας «υπνικής άπνοιας», η οποία λόγω της καλής σου ανατροφής δεν είχε τα ηχητικά χαρακτηριστικά του διαλείποντος ροχαλητού. Τυχερή Μαριέττα, θα γεράσεις δίχως ποτέ να μάθεις τι εστί αφύπνιση - ούτε από εφιάλτη, θα γεράσεις χωρίς να ταλαιπωρηθείς από πολιτικούς καύσωνες ένεκα της φυσικής σου ψυχρότητας, θα γεράσεις δίνοντας μια ακόμα ερμηνεία στους γνωστούς στίχους του εθνικού μας ποιητή Σεφεριάδη «... για ένα πουκάμισο, για μια Ελένη» με το απίστευτο ταγέρ σου, τα φημισμένα σε όλες τις κοσμικές στήλες γάντια σου και το αθάνατο κράνος-καπέλο για τις παρελάσεις.

4. «Να ζήσεις, Γιωργάκη Καρατζαφέρη, και χρόνια πολλά, μεγάλος κι αν είσαι με κορακί μαλλιά...». Σε χρειαζόμαστε εμείς οι εκτός του ΛΑΟΣ, μεγάλε ηγέτη, που πλησιάζεις τον μέσο άνθρωπο λίγο πριν τον παραπέμψουν στον ψυχίατρο. «Λαϊκό» παιδί εσύ, που εκφράζεις τον αγώνα όλων όσοι επιθυμούν διακαώς να μπουν στη Βουλή, οι οποίοι στη θέα της κάλπης παρουσιάζουν σιελόρροια και προεκβολή της γλώσσας. Σε θαύμασα πριν από μέρες, όταν από το διαπλανητικό κανάλι σου αποφάσισες να διαβάσεις αποσπάσματα από το έργο του Καρλ Μαρξ «Η κριτική του προγράμματος της Γκότα», σε μια προσπάθειά σου ν' αποδείξεις πως τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται συμφωνώντας υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Ολη αυτή την ώρα βρισκόσουν σε κατάσταση συναισθηματικής διαταραχής, που γρήγορα συνοδεύτηκε από δυσκολία συγκέντρωσης, η οποία με τη σειρά της έδωσε τη θέση της στην ξηροστομία. Στα μάτια σου φάνηκε κάποια, πιθανόν επιγαστρική, δυσφορία. Τι τον ήθελες τον Μαρξ, Γιώργο μου, αφού δε σου ταιριάζει; Σου εύχομαι γρήγορα ν' αποτελέσει παρελθόν αυτή η κακή στιγμή και να τη θεωρήσεις σαν μια μικρή επιπολαιότητα που δε θα επαναληφθεί.