Κυριακή 18 Φλεβάρη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 6
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΡΟΔΟ
Το μυστικό του Βασίλη Βασιλικού

Είχε δίκιο ο τρομερός Οσκαρ Ουάιλντ, όταν έλεγε πως το μυστικό που κρύβει ο καθένας μέσα του κάποτε θα αναγκαστεί να το φωνάξει από τα κεραμίδια του σπιτιού του. Ετσι και στην περίπτωση του Βασιλικού, το μυστικό που καθόρισε την περιπέτειά του ανάμεσά μας κυκλοφόρησε σε μορφή βιβλίου από τις εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα». Ο τίτλος: «Ποιήματα».

Οταν ξεκινάς έφηβος χαράζοντας ποιήματα, είναι μαθηματικά βέβαιο πως η μητέρα ποίηση κάποια στιγμή θα εμφανιστεί μπροστά σου. Εσύ διαλέγεις τον τρόπο που θα εξελιχθεί αυτή η συνάντηση. Υπάρχουν, ωστόσο, και αυτοί οι ποιητές οι μετρημένοι στα δάχτυλα που, σε αντίθεση με τους άλλους που ακολουθούν την πεπατημένη τυπώνοντας συλλογές σαν δημόσιοι υπάλληλοι, αποφασίζουν να καούν σ' αυτή τη συνάντηση με τη μοίρα, με την ελπίδα να αξιωθούν το ζητούμενο: τη μεταμόρφωση. Μαζί τους και ο έφηβος Βασίλης Βασιλικός, σε μια κλινοπάλη με τη μητέρα ποίηση. Από την ολέθρια αυτή σχέση βρέθηκε στο κέντρο της ζωής, αποφασισμένος να κάνει χοντρό παιχνίδι. Το επόμενο βήμα θα ήταν να δώσει το χέρι του στο «καθόλου», αυτό που είναι όλα και τίποτα μαζί, ακολουθώντας το μοναδικό μονοπάτι που σε βγάζει στην καρδιά του ποιήματος.

Στη διασταύρωση, όμως, ο Βασιλικός κλονίστηκε, γεγονός που τον ακολουθεί μέχρι σήμερα. Ενώ είχε φτάσει στο νήμα για την απελευθέρωσή του, αποφάσισε απότομα να γυρίσει πίσω, τρέχοντας προς το σημείο εκκίνησης («...και τρέχω με βήματα μεγάλα να βγω στο λίγο φως, στη λίγη κίνηση του δρόμου, τη λύτρωση μες στους ανθρώπους να βρω») και τείνοντας ο ίδιος τα χέρια του για να τον δέσουν. Τότε τον παρέλαβε η νεράιδα που αγκαλιάζει και συγκαλύπτει κάθε πραγματικότητα και τον έπεισε να μην έχει καμία σχέση με οποιαδήποτε μορφή παρά μόνο με τους ψιθύρους. Ο Βασιλικός ανταποκρίθηκε αμέσως και έπαψε πια να βλέπει. Ετσι γεννήθηκε, ο Οιδίπους της λογοτεχνίας, τρελός Οιδίπους, που πέρασε μέσα στις ανθρώπινες φωνές, τις χρεώθηκε και αποφάσισε να συνδέσει τη μοίρα του μαζί τους. Ο Βασιλικός, χωρίς να το επιδιώξει, δημιούργησε μια χασμωδία στο χώρο των γραμμάτων. Από τη μια οι συγγραφείς που συνέπεσαν μαζί του χρονικά, ακολουθώντας το μοντέλο «γράφω και δημιουργώ τον κόσμο μου» και από την άλλη ο «τυφλός» Βασιλικός, σ' ένα ατέλειωτο πήγαινε - έλα μέσα στους δικούς μας κόσμους, στο σπίτι μας. Ετσι, δεν έχουμε μόνο το «Φύλλο», το «Πηγάδι», το «Αγγέλιασμα» ή το «Ζ», αλλά και το «Νερό του Καματερού» και την ελεύθερη πτώση του δίχως δίχτυ με το «Τελευταίο αντίο» - έπεσε πάνω μας και σηκώθηκε μόνος του. Τον Βασιλικό κατευθύνουν οι νεκροί του, που είναι και δικοί μας νεκροί. Αναστατώνεται με τα χάλια μας, που είναι και δικά του χάλια. Και αν του χρωστάμε κάτι, είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε μαζί του, είναι πως από τη στιγμή που συνέδεσε τη μοίρα του μ' αυτόν τον κόσμο, προσπάθησε να καταστρέψει το αφηρημένο «εμείς» που μέσα του κρυβόμαστε και να δώσει με τα γραφτά του το δικαίωμα σε όλους ανεξαιρέτως να κάνουν την εμφάνισή τους στο φως. Οσο για το μυστικό του, εκείνο το πήρε μαζί του ο αυτόχειρας Γιώργος Μακρής - που, κόσμε άτυχε, δεν πρόλαβες να γνωρίσεις, γιατί σώθηκε φεύγοντας νωρίς, χωρίς να δει τη «σιγανή φθορά της πέτρας».


Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ