Πέμπτη 18 Δεκέμβρη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Κώστας, Κωστάκης, Γιωργάκης...

Οταν η ΝΔ έχασε τις εκλογές το 1996, δε διανοήθηκε να ψάξει να μαζέψει τα κομμάτια της ούτε μέσα από την επανεξέταση της πολιτικής της, ούτε μέσα από την επαναθεώρηση των προγραμμάτων της, ούτε μέσα από την επανατοποθέτησή της απέναντι στα συμφέροντα των κοινωνικών δυνάμεων που συγκρούονται στην ελληνική κοινωνία. Ολα αυτά για τη ΝΔ (και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά άλλωστε) ήταν, είναι και θα είναι αυτονόητα, «μονόδρομος», δεδομένα. Η ΝΔ, τότε, στην προσπάθειά της να «συμμαζευτεί», κατέφυγε σε ένα επώνυμο: «Καραμανλής»...

Το ΠΑΣΟΚ, σήμερα, μπροστά στο φάσμα μιας επερχόμενης εκλογικής ήττας, δεν αναζητά το «φάρμακο» στην αλλαγή της πολιτικής του, δεν προφασίζεται καν τη μετανοούσα Μαγδαληνή, δεν απορρίπτει τίποτα από την απωθητική σκουριά της νεοσυντηρητικής του πολιτικής. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε. Η σχέση του με τα λαϊκά στρώματα περιορίζεται πια στην προπαγανδιστική φαιότητα και τη γελοία ανακύκλωση μιας «αντιδεξιάς» δεκαρικολογίας. Το ΠΑΣΟΚ, σήμερα, δείχνει να καταφεύγει σε ένα επώνυμο: «Παπανδρέου»...

***

Τα κόμματα του δικομματισμού είναι σαφές ότι εξεμέτρησαν και τα τελευταία πολιτικά καύσιμα για να συνεχίσουν να παίζουν το ρόλο του διαχειριστή των συμφερόντων της ολιγαρχίας. Πολιτικά καύσιμα, τέλος! Ο,τι τους απέμεινε είναι πλέον η καταφυγή σε έναν αριθμό... δημοτολογίου! Είναι η ανάσυρση από τη θυρίδα των εφεδρειών της... οικογενειακής μερίδας του ενός ή του άλλου απογόνου, του προερχόμενου από το ένα ή το άλλο «τζάκι» του δικομματισμού!

Και μόνο αυτό το γεγονός θα έπρεπε να είναι αρκετό για τα λαϊκά στρώματα για να γυρίσουν την πλάτη τους σε ένα πολιτικό σύστημα που ο μόνος του «εκσυγχρονισμός» είναι ότι μερικές δεκαετίες από την κατάργηση της «ελέω θεού» βασιλείας, αναζητά τη διάσωσή του στην... «ελέω επωνύμου» γαλαζοπράσινη κομματικοκρατία!

***

Η τακτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν είναι απλώς καταδεικτική της άρνησης τους να δώσουν λύσεις στα λαϊκά προβλήματά. Είναι πρωτίστως αποδεικτική ότι πρόκειται για τα «σιαμαία» ενός συστήματος, που δεν τους έχει απομείνει τίποτα για να καμώνονται ότι «διαφέρουν», παρά μόνο η θύμηση των... πολιτικών δυναστειών από τις οποίες προέρχονται οι αρχηγοί ή οι φερέλπιδες αρχηγοί τους.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, καταρρέει και το περιεχόμενο της αντιπαράθεσής τους στην εξέχουσα σημασία που έχει για το πολιτικό τους σύστημα η εκλογική διαδικασία. Για την ακρίβεια η εξέχουσα για αυτούς σημασία των εκλογών αρχίζει και σταματά στις μεθόδους αποπροσανατολισμού, εγκλωβισμού, γέννησης αυταπατών στις λαϊκές μάζες. Ως εκεί! Μόλις τελειώσει το παιχνίδι «Κώστας ή Κωστάκης» (ή «Γιωργάκης και Κωστάκης»), όλα επιστρέφουν στον αυτόματο πιλότο: Σούδα στους Αμερικάνους, λιτότητα και σύμφωνο σταθερότητας για το λαό, τα πετρέλαια στον Λάτση κ.ο.κ. Είτε με Κώστα, είτε με Κωστάκη, είτε με Γιωργάκη...

***

Γι' αυτό οι επερχόμενες εκλογές αποτελούν σημείο καμπής. Ο δικομματισμός δεν πρέπει να λάβει το άλλοθι της λαϊκής ψήφου για να συνεχίσει να λεηλατεί τα λαϊκά συμφέροντα. Ο λαός μπορεί να τις αξιοποιήσει σαν ευκαιρία. Για να στείλει μήνυμα αποδοκιμασίας της ίδιας πολιτικής που θέλουν να προωθήσουν και να συνεχίσουν να εφαρμόζουν με τούτο ή με εκείνο το... επώνυμο.


Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ