Η «Ελληνική Χαλυβουργία», όλες αυτές τις μέρες, έχει γίνει το μετερίζι ενός σκληρού ταξικού αγώνα. Αγώνα που δείχνει τη δύναμη και το μεγαλείο της εργατικής τάξης. Οι απεργοί χαλυβουργοί, επί 18 μέρες, βρίσκονται έξω απ' τις πύλες του εργοστασίου και δίνουν μια μεγαλειώδη μάχη για την ίδια τους τη ζωή, τη ζωή των παιδιών τους. Την ώρα που η εργοδοσία απολύει εργάτες και επιμένει να τσακίσει τη Συλλογική Σύμβαση, το 8ωρο και το 5ήμερο, οι εργάτες απαντούν ενωμένοι, σαν μια γροθιά, και διαμηνύουν ότι δεν πρόκειται να υποκύψουν. Δεν πρόκειται να υποχωρήσουν, γιατί μέσα απ' αυτόν τον αγώνα κρίνεται η ίδια τους η ύπαρξη. Ο αγώνας αυτός δείχνει πως η ταξική ενότητα των εργαζομένων μπορεί να υψώσει ένα ισχυρό φράγμα αντίστασης στις αντεργατικές ορέξεις, στην εργοδοτική επιθετικότητα, στα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Μέσα απ' αυτή τη μάχη των χαλυβουργών αναδείχθηκε σε όλο του το μεγαλείο και ένα ακόμη συστατικό στοιχείο κάθε μεγάλου αγώνα της εργατικής τάξης: Η αλληλεγγύη εργαζομένων από άλλους κλάδους στους χαλυβουργούς. Μπροστά απ' τις πύλες του εργοστασίου, καθημερινά, εργάτες από όλους τους κλάδους, από όλη την Ελλάδα, εκφράζουν μια πρωτοφανή αλληλεγγύη και συμπαράσταση, που δηλώνεται και έμπρακτα. Με τρόφιμα, όπως στην περίπτωση των εργατών της ΜΕΒΓΑΛ - οι οποίοι επίσης πρόσφατα διεξήγαγαν έναν περήφανο και πετυχημένο απεργιακό αγώνα - με χρήματα, με κάθε μέσο, εργάτες και εργάτριες, βρίσκονται και έμπρακτα και ηθικά δίπλα στους απεργούς χαλυβουργούς. Γεγονός που αποκτά τεράστια σημασία, με δεδομένο ότι οι εργάτες της «Χαλυβουργίας» βρίσκονται εδώ και 18 μέρες δίχως μεροκάματο.

Μαζί με τους εργάτες, η αλληλεγγύη εκφράζεται καθημερινά από φτωχούς αγρότες, αυτοαπασχολούμενους, φοιτητές, νεολαίους, μαθητές και γυναίκες των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Και είναι όλη αυτή η δραστηριότητα που δίνει δύναμη στη δύναμη των απεργών και που αποτελεί βασικό στοιχείο για τη συνέχιση του αγώνα τους. Ταυτόχρονα, όμως, δείχνει και ότι οι εργάτες όλων των κλάδων, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, αναλαμβάνουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης. Βλέπουν στον αγώνα των χαλυβουργών τους δικούς τους αγώνες, τις δικές τους μάχες. Και είναι όλη αυτή η έκφραση αλληλεγγύης που αποτελεί και το εχέγγυο για την τελική νίκη του αγώνα των εργατών της «Χαλυβουργίας». Αλλά και το εχέγγυο για το δυνάμωμα των ταξικών αγώνων όλου του λαού. Αυτό, άλλωστε, είναι και το κύριο στοιχείο της απεργιακής μάχης: Οτι ο αγώνας δεν έμεινε μέσα στους «τοίχους» του εργοστασίου, αλλά αγκάλιασε και αγκαλιάστηκε από μεγάλο μέρος της εργατιάς, των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Ο αγώνας των εργατών της «Χαλυβουργίας» είναι η βροντερή απάντηση της εργατιάς στο μαύρο μέτωπο κυβέρνησης - τρόικας - πλουτοκρατίας, που θέλει το λαό γονατιστό. Η πολύπλευρη αλληλεγγύη, που εκφράζεται καθημερινά με κάθε τρόπο, από εργάτη σε εργάτη, από το υστέρημα του ενός στο υστέρημα του άλλου, είναι το μεγαλείο της τάξης μας. Είναι το παλικαρίσιο παράδειγμα της εργατιάς που αρνείται να υποταχθεί. Οι πύλες της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» δείχνουν τη δύναμη της εργατικής τάξης, αλλά και το μεγαλείο της.