Η ανάπτυξη για την οποία μιλά η κυβέρνηση, αλλά και όλοι όσοι μιλούν για την ανάγκη να ενισχυθεί η «ανταγωνιστικότητα», δεν έχει τίποτα άλλο να προσφέρει στους εργαζόμενους πέρα από την ακόμη μεγαλύτερη επιθετικότητα της μεγαλοεργοδοσίας και των μονοπωλίων κατά των εργατικών δικαιωμάτων. «Πριν αλέκτορα φωνήσαι», το παράδειγμα των Ναυπηγείων Ελευσίνας έρχεται να επιβεβαιώσει περίτρανα την παραπάνω θέση.

Τα γεγονότα έχουν ως εξής:

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αναδεικνύεται πως η «επαναδραστηριοποίηση της βαριάς βιομηχανίας της χώρας», για την οποία στήθηκε ολόκληρη κυβερνητική καμπάνια, γίνεται με όρους τσακίσματος των εργατών. Με φθηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό, με τη δυνατότητα συνεχών απολύσεων, με την ευχέρεια μείωσης μισθών, με τις τσέπες των καπιταλιστών «ζεστές» από κρατικό χρήμα. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι έτσι δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας, καθώς η οικονομία «επανεκκινείται». Ωστόσο, το ίδιο το παράδειγμα των ναυπηγείων δείχνει αφενός ότι η οικονομική κρίση συνεχίζεται, ότι ένας κλάδος της οικονομίας που θα μπορούσε να αναπτύσσεται φυτοζωεί, ενώ η όποια ...επανεκκίνηση σημαίνει και απολύσεις και μειώσεις μισθών κ.λπ. Στην ουσία η κυβερνητική παρουσία έδωσε το «οκέι» στην εργοδοσία των ναυπηγείων για να αρχίσει νέο γύρο αντεργατικής επίθεσης. Ολ' αυτά δείχνουν ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να δώσει τίποτα στους εργάτες, αντίθετα θα τους σπρώχνει σε ολοένα μεγαλύτερη εξαθλίωση. Γι' αυτό πρέπει να αναλογιστούν τι είδους θέσεις εργασίας θα είναι αυτές με την ...επανεκκίνηση της οικονομίας. Δουλειά με μισό μεροκάματο, δίχως δικαιώματα. Ακριβώς γι' αυτόν το λόγο τεράστιες είναι και οι ευθύνες του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Είναι ενδεικτικό ότι, σύμφωνα με τα σχετικά ρεπορτάζ, η πλειοψηφία του Σωματείου Εργαζομένων Ναυπηγείων Ελευσίνας (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ), επικροτώντας την κυβερνητική φιέστα, έδωσε... τιμητική πλακέτα στον υπουργό Αμυνας.

Τα όσα, όμως, γίνονται στα ναυπηγεία είναι η «τροχιοδεικτική» βολή για τα όσα θα συμβούν σε όλους τους εργασιακούς χώρους. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα περιθώριο εφησυχασμού. Καμιά αυταπάτη για τα όσα θα έρθουν στο εξής. Οι ταξικές δυνάμεις καλούν τους εργάτες σε εγρήγορση. Με πρώτο σταθμό τη μάχη για τις Συλλογικές Συμβάσεις, τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ στις 23 Μάη, την οργάνωση ενάντια σε όσους τους θέλουν ανυπεράσπιστους απέναντι στα μονοπώλια. Αλλά πρέπει να σκεφτούν ταυτόχρονα πως μόνο ο δικός τους αγώνας μαζί με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, για την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με εργατική λαϊκή - εξουσία, μπορεί να δώσει οριστική διέξοδο σε όφελός τους.