Πέμπτη 17 Μάη 2012
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Ευρωμονόδρομος ή αποδέσμευση;

Με το δίλημμα «κεντροδεξιά» ή «κεντροαριστερή» κυβέρνηση που στήνεται μπροστά και στις εκλογές επιχειρούν να εγκλωβίσουν το λαό στη διαχείριση της βαρβαρότητας που βιώνει. Οι λαοί των χωρών της ΕΕ έχουν ζήσει στο πετσί τους τι σημαίνουν κεντροδεξιές και κεντροαριστερές κυβερνήσεις. Τα σκληρά μέτρα που παίρνονται σε όλες τις χώρες, είτε έχουν είτε δεν έχουν μνημόνια, ενάντια στα εργατικά λαϊκά δικαιώματα, για να διασωθεί το κεφάλαιο από τη βαθιά καπιταλιστική κρίση, είναι συμφωνημένα από κοινού από τους φιλελεύθερους και τους σοσιαλδημοκράτες και κεντροαριστερούς. Υπάρχει, επομένως, εμπειρία που ο λαός μας πρέπει να πάρει υπόψη του, για να μην εγκλωβιστεί στις όποιες παραλλαγές αντιλαϊκής πολιτικής.

Ολες οι δυνάμεις του «ευρωμονόδρομου» και στη χώρα μας από τη ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Καμμένο έως τη ΔΗΜΑΡ, τον ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιούν το ζήτημα της αναδιαπραγμάτευσης στην ΕΕ σαν μέσο που θα ανακουφίσει το λαό από τα άγρια μέτρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργεί αυταπάτες για το «νέο αέρα αλλαγής» ...που πνέει με την αλλαγή σκυτάλης στην προεδρία στη Γαλλία και την εκλογή του «σοσιαλιστή» Ολάντ. Τα «φούμαρα», που πουλάνε και αυτοί και ο Γάλλος διαχειριστής, βγήκαν στον αφρό και με την προχτεσινή κοινή συνέντευξή του με την Μέρκελ, όπου είπαν ότι «πρέπει να παραμείνει η Ελλάδα στην ΕΕ και το ευρώ και να τηρήσει τις δεσμεύσεις, προχωρώντας τις μεταρρυθμίσεις» και ...«θα προχωρήσουν με αναπτυξιακά μέτρα». Ο Γάλλος σοσιαλδημοκράτης που εμφανίστηκε προεκλογικά ως «πολέμιος των πλουσίων» που θα «επαναδιαπραγματευτεί το ευρωπαϊκό δημοσιονομικό σύμφωνο» γρήγορα προσαρμόστηκε στην κοινή γραμμή του κεφαλαίου για τήρηση των συμφωνιών. Η όποια «επαναδιαπραγμάτευση» ή τα «ευρωομόλογα» που είναι επίσης δάνεια, είναι ενταγμένα στο παζάρι ανάμεσα στις αστικές τάξεις. Οσο για τις «ρήτρες ανάπτυξης», πρόκειται για καπιταλιστική ανάπτυξη, με βάση τις προτεραιότητες των αστών για το τσάκισμα των εργαζομένων.

Η «αλλαγή» Ολάντ είναι «αέρας κοπανιστός», που από την αρχή μόνο το ΚΚΕ είχε αναδείξει. Ο ελληνικός λαός έχει πείρα. Και το μετεκλογικό σκηνικό πρόσθεσε νέα στοιχεία και απέδειξε την ταξική φύση των θέσεων κάθε κόμματος, ιδιαίτερα την αφερεγγυότητα και τον τυχοδιωκτισμό του ΣΥΡΙΖΑ που επιπλέον καλλιέργησε ελπίδες και για τον Ολάντ. Ισχυρίζεται ότι η «αριστερή» κυβέρνηση που επιδιώκει θα συμβάλει και στην «αλλαγή του κλίματος στην Ευρώπη», γιατί «η λύση στην κρίση είναι ευρωπαϊκή». Ολοι τους, εκτός ΚΚΕ, θέλουν διατήρηση της εξουσίας των μονοπωλίων και το λαό μαντρωμένο στην ΕΕ. Οι αυταπάτες για διέξοδο από την κρίση, όπου και οι καπιταλιστές θα είναι ευχαριστημένοι και οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα πρέπει να τελειώσουν, γιατί απλούστατα αυτό δεν μπορεί να συμβεί ποτέ. Για να υπάρξει ανάπτυξη υπέρ του λαού απαιτείται σύγκρουση με το κεφάλαιο, αποδέσμευση από τις λυκοσυμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, με κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής, με λαϊκή εξουσία και εργατικό λαϊκό έλεγχο. Αυτή είναι η προοπτική που χαράζει το ΚΚΕ, που δεν κοροϊδεύει το λαό για εύκολες λύσεις. Χωρίς αυτός να πάρει τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια του δεν υπάρχει διέξοδος. Γι' αυτό το ΚΚΕ συμβάλλει πρώτα και κύρια στην οργάνωση της πάλης ενάντια στους εκμεταλλευτές. Και η εκλογική του ενίσχυση δυναμώνει την πάλη ενάντια στον ταξικό αντίπαλο, ενισχύει τη λαϊκή αντίσταση στον αντιλαϊκό πόλεμο, το δρόμο της αντεπίθεσης.


Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ