Κυριακή 17 Οχτώβρη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 18
ΜΕΣΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Κάτω τα χέρια απ' τους νταβατζήδες!

Μην τρίβετε τα χέρια σας! Σας βεβαιώνω, δεν πρόκειται να ανοίξει μύτη! Μη χαίρεστε, ανόητοι! Ζήτημα ωρών είναι. Τα πάντα θα αποκατασταθούν και το φιλελεύθερο δημοκρατικό σύστημα, για μια ακόμα φορά, θα θριαμβεύσει. Μια μικρή παρένθεση ήταν όλος αυτός ο καυγάς που προέκυψε από μια ανοησία. Η οποία ανοησία, μάλιστα, ελέχθη υπό την επήρεια του αλκοόλ! Ηδη οι χυδαίες λέξεις έχουν αποσυρθεί και τα πράγματα ξαναμπαίνουν στη θέση τους. Τα γνωστά ονόματα, οι γνωστές οικογένειες και οι γνωστές υπολήψεις σιγά σιγά ξαναβρίσκουν την ηρεμία τους. Και μαζί τους βρίσκει την ηρεμία της και η χώρα! Ανανεωμένος, πια, και με περισσότερη θέληση και πείρα ο στόλος της άρχουσας οικονομικής τάξης, όλη αυτή η γνήσια αφρόκρεμα, θα συνεχίσει, όπως πριν και καλύτερα, να λαμπρύνει με την παρουσία του τη λαμπρή κοινωνία μας. Να λαμπρύνει με τη συμμετοχή του τις λαμπρές δεξιώσεις, τα λαμπρά φιλανθρωπικά γκαλά, τις λαμπρές επιδείξεις μόδας. Να κολυμπάει αμέριμνα στις πισίνες. Να γεύεται φασιανούς και κρασιά Βουργουνδίας!

Νταβατζήδες! Τι φρικτή λέξη! Τι μπανάλ! Καμία σχέση αυτή η λαϊκούρα με το λαμπρό κόσμο των επιχειρήσεων. Με αυτούς τους θαυμάσιους Ελληνες. Με αυτούς τους ανθρώπους, που από το υστέρημά τους έδωσαν ζεστές επιταγές για να αγοράσει η πατρίδα φρεγάτες. Που μετέτρεψαν τον ιδρώτα τους σε πολιτιστικές εκδηλώσεις. Ποιος στέλνει αντηλιακά στους Πομάκους; Ποιος χτίζει παιδικούς σταθμούς για να προτρέψει τα νέα ζευγάρια να κάνουν παιδιά χωρίς το άγχος της καθημερινότητας; Ποιος έφτιαξε την Αττική οδό, τη γέφυρα στο Ρίο; Είχανε καμία υποχρέωση αυτοί οι άνθρωποι να συνδέσουν την Πελοπόννησο με τη Στερεά Ελλάδα; Είχανε καμιά υποχρέωση να στέλνουν τα καράβια τους στα διάφορα αφιλόξενα κωλονήσια και να βουλιάζουν στους άγριους ωκεανούς του Αιγαίου, παρασύροντας μαζί τους τους δικούς τους ανθρώπους, τους υπαλλήλους, τους αγαπημένους τους ναυτικούς; (Για τους επιβάτες αυτοί δε φέρουν καμία ευθύνη)!

Α, επιτέλους! Δεν αντιλαμβάνεστε ότι και η υπομονή έχει όρια; Οτι κάποια στιγμή θα τα βροντήσουν όλοι αυτοί οι λαμπροί πατριώτες και θα φύγουν; Ηδη, με τις απαιτήσεις σας για καλύτερα μεροκάματα, καλύτερες συντάξεις, καλύτερες συνθήκες δουλιάς, διώξατε τους μισούς προς τη Βουλγαρία και τις άλλες βαλκανικές χώρες. Υπάρχει η Ασία, η Αφρική! Ξέρετε, με τι σπαραγμό ψυχής μεταφέρουν εκεί τα κεφάλαιά τους; Βουλώστε το, λοιπόν! Τι έγινε, δηλαδή; Εδωσαν ζεστό χρήμα να βγει το Τάδε ή το Δείνα κόμμα και ζήτησαν ανάθεση, κακό είναι; Αν δεν είχαν αυτοί τους τηλεοπτικούς και τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, τις εφημερίδες, πώς εσύ θα μάθαινες ποιον πολιτικό να ψηφίσεις;

Ακούστε, κύριοι! Ολα είναι νόμιμα. Τίνος είναι οι αστοί πολιτικοί; Του αστικού συστήματος, ναι ή όχι: Ναι! Πού στηρίζεται το αστικό σύστημα; Στο δούνε και λαβείν, ναι ή όχι; Ναι! Και στο κέρδος, μην ξεχνάμε. Πού είναι, λοιπόν, το πρόβλημα; Εγινε μια καθαρή εμπορική πράξη. Πόσο μου κόστισες να βγεις βουλευτής, υπουργός; Τόσα. Τόσα θέλω πίσω, συν τους τόκους, συν τις επιταγές για τις φρεγάτες, συν τις κορδέλες έξω από το μέγαρο μουσικής, συν τις μετακλήσεις φιλαρμονικών και συμφωνικών, συν τα αντηλιακά των Πομάκων, συν τους παιδικούς σταθμούς εκεί που δε γεννιούνται παιδιά, συν το νόμιμο κέρδος, συν την εφορία, συν τους φασιανούς και τα κρασιά Βουργουνδίας, να ο διαπλεκόμενος!

Διαπλεκόμενος! Η λέξη δεν αποδίδει την πράξη. Δε διαπλέκεται το κεφάλαιο με τους υπαλλήλους του. Το κεφάλαιο διατάζει και ο υπάλληλος είναι υποχρεωμένος να εκτελέσει. Και εκτελεί! Το νταβατζήδες, έτσι κι αλλιώς είναι εκτός τόπου και χρόνου. Και ο θόρυβος που σηκώθηκε είναι εκτός τόπου και χρόνου. Πρώτον γιατί δε φέρνει τίποτα καινούριο. Και δεύτερον γιατί μοιάζει με πιστολιά στον αέρα. Είδατε τίποτα μούτρα να γίνονται κρέας; Δεν είδατε; Ούτε εγώ είδα. Ολοι όμως είδαμε τον πρωθυπουργό, τους υπουργούς, την αξιωματική αντιπολίτευση, τους πρώην και τους νυν να τρώνε και να πίνουν με τους νταβατζήδες. Ο καυγάς, λοιπόν, δε γίνεται για το πάπλωμα. Το πάπλωμα έχει ήδη ξεπουληθεί. Ο καυγάς γίνεται για τα μάτια του κόσμου. Γι' αυτό σας λέω, μη χαίρεστε! Αυτοί θα φαγωθούνε όσο πρέπει να φαγωθούνε. Τόσο, δηλαδή, όσο για να μη θρηνήσουμε θύματα!

Τα υπόλοιπα, φυσικά, δικά μας!


Του
Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ