«Θα μπορούσαμε να πούμε ότι θα είναι μια πρόκληση παρόμοια με εκείνη της Βραζιλίας του Λούλα, όταν εξελέγη Πρόεδρος». Τον παραλληλισμό ανάμεσα στη διαχείριση που σκοπεύει να ασκήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και στη διαχείριση που άσκησε ο σοσιαλδημοκράτης πρώην Πρόεδρος της Βραζιλίας, κάνει ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας, σύμφωνα με την εφημερίδα «Il Manifesto», η οποία αναδημοσιεύει εκτενή αποσπάσματα του βιβλίου - συνέντευξης «Αλέξης Τσίπρας, η Αριστερά μου», του δημοσιογράφου Θ. Ανδρεάδη - Συγγελλάκη, που κυκλοφορεί από προχτές στην Ιταλία.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εκθειάζει τον Ι. Λούλα. Μετά την επίσκεψή του στη Βραζιλία, το Δεκέμβρη του 2012, ο Αλ. Τσίπρας δήλωνε: «Η Βραζιλία είναι επίσης ένα κακό παράδειγμα για τους υποστηρικτές του μνημονιακού μονόδρομου, αφού μια αριστερή κυβέρνηση και ένας αριστερός ηγέτης, που όταν εκλέχτηκε είχε την ίδια αντιμετώπιση από το εκεί κατεστημένο με αυτήν που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα στην Ελλάδα, κατάφερε όχι μόνο να σταθεροποιήσει την οικονομία αλλά και να πετύχει ένα αναπτυξιακό θαύμα»!

Ποιο θαύμα πέτυχε ο συνάδελφος ...Μεσσίας του Αλ. Τσίπρα; Δεσμεύτηκε πριν ακόμα εκλεγεί ότι θα τηρήσει τη συμφωνία της κυβέρνησης Καρντόζο με το ΔΝΤ, μνημόνιο δηλαδή, δέσμευση που υλοποίησε μέχρι κεραίας. Ο Λούλα εφάρμοσε τη δημοσιονομική συνταγή του ΔΝΤ, έσπρωξε την καπιταλιστική οικονομία της χώρας του σε τροχιά μεγάλης ανάπτυξης, χάρη και στο «πρόγραμμα επιτάχυνσης της ανάπτυξης» (ΡΑC) μέσω δημόσιων επενδύσεων. Οσο για το λαό, η αλματώδης ανάπτυξη των ...τενεκεδομαχαλάδων (φαβέλες) της Βραζιλίας, της φτώχειας και της ανέχειας ήταν ευθέως ανάλογη με αυτή των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.

Δεν είναι τυχαίο που ο αστικός Τύπος στην Ελλάδα έγραφε για τον Λούλα ότι «μεταξύ περονιστών της Αργεντινής και αριστερών της Βραζιλίας, οι δεύτεροι αποδείχτηκαν απείρως σοβαρότεροι και ίσως έχουν αρκετά να διδάξουν και σε μας». Και ευχόταν για τον Αλ. Τσίπρα: «Ποιος ξέρει; Μπορεί το ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στη μακρινή Μπραζίλια να μην ήταν χαμένος κόπος»...

Οσο για το λόγο που ο Αλ. Τσίπρας επικαλείται σήμερα τον Λούλα αλλά όχι την Ρουσέφ είναι γιατί επί των ημερών του, μέσω προγραμμάτων διαχείρισης και αναδιανομής της φτώχειας, δόθηκε η εντύπωση ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη μπορεί να υπηρετεί «δύο αφεντάδες», και την κερδοφορία των καπιταλιστών και τις ανάγκες των λαών. Η «βόμβα» της διάψευσης έσκασε στα χέρια της Ρουσέφ, που βρίσκεται πλέον αντιμέτωπη με τη διαρκώς ογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια, άρα δεν χρησιμεύει στον ΣΥΡΙΖΑ για να την επικαλεστεί ως παράδειγμα προς μίμηση στο λαό. Απέναντι στο κεφάλαιο, βεβαίως, υποδεικνύει τη Βραζιλία και τη συμμαχία όπου εντάσσεται, BRICS, ως δυνάμει συνεταίρο στις «μπίζνες» του.

Στην ιταλική έκδοση ο Αλ. Τσίπρας λέει κι άλλα, ανάμεσα στα οποία δεν παραλείπει τα διαπιστευτήρια «μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου (...) ιδρύθηκε και το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, το οποίο περιελάμβανε και εξακολουθεί να περιλαμβάνει και ορισμένα κομμουνιστικά κόμματα, είναι κόμματα, ωστόσο, που έχουν κάνει μια σοβαρή αυτοκριτική σχετικά με τη σταλινική περίοδο και ανανεώσει τον τρόπο ερμηνείας και αντίληψης της πραγματικότητας (...) Θετικό είναι το γεγονός ότι δεν ανήκει στο μπλοκ των δυνάμεων (σ.σ. ο ΣΥΡΙΖΑ), που συνεχίζουν να ακολουθούν την κομμουνιστική ορθοδοξία (...) Ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και τα άλλα κόμματα της νέας Ευρωπαϊκής Αριστεράς δεν φέρουν στους ώμους τους το βάρος των "προπατορικών αμαρτημάτων" κάποιων παραδοσιακών δυνάμεων». Αυτή είναι η «αριστερά» του για την οποία καλεί τους αριστερούς και ριζοσπάστες να τον ψηφίσουν.