Η ΝΔ, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, τα άλλα κόμματα του ευρωατλαντικού «αστερισμού», ρέπουν σε μια παραπλανητική ερμηνεία των εξελίξεων στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Υποκλινόμενοι στα συμφέροντα των λίγων, που κερδίζουν από τις «συμμαχίες» με ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, κάνουν το παν για να «χώσουν» τη χώρα μας βαθύτερα στο «λαγούμι» των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, δήθεν γιατί έτσι θα προστρέξουν οι «σύμμαχοι» να μας υπερασπιστούν. Κι όταν όλοι καταλαβαίνουν πως μιλάμε για «φρούδες ελπίδες», τότε καταφεύγουν σε νέες «αγορές του αιώνα», νέων όπλων, από τους ίδιους (κερδισμένους) «συμμάχους». Αγορές, που τις χρυσοπληρώνει ο λαός, στο όνομα της άμυνας, αλλά βλέπουμε να καταλήγουν πότε στη Σαουδική Αραβία, πότε στον Περσικό και πότε στα ΝΑΤΟικά γυμνάσια στη Βαλτική ή στη Μαύρη Θάλασσα, για ξένα συμφέροντα.

Επιπλέον, μια προσφιλής αλλά το ίδιο αποπροσανατολιστική μέθοδος είναι η εικασία πως τελικά «θα κάτσουμε στο τραπέζι του διαλόγου, κι αν δεν τα βρούμε θα πάμε στη Χάγη».

Αυτή η απλοϊκή προσέγγιση επιδιώκει να καλλιεργήσει την αντίληψη πως για να δοθεί λύση, θα χρειαστεί να απευθυνθούμε σε κάποιον «τρίτο», σε έναν αδέκαστο δικαστή. Πότε σ' αυτό το ρόλο φιγουράρει το ΝΑΤΟ, στα πλαίσια του οποίου διεξάγονται συνομιλίες, πότε κάποια μυστική τριμερής, π.χ. στη Γερμανία, και πότε στη Χάγη.

Από πότε όμως ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, ΕΕ έγιναν «αδέκαστος δικαστής»; Δεν είναι αυτές οι δυνάμεις που χρόνια τώρα στηρίζουν τις τουρκικές διεκδικήσεις, μοιράζοντας απλόχερα στο λαό μας δηλώσεις παρηγοριάς; Δεν είναι αυτές που εξοπλίζουν την τουρκική επιθετικότητα; Που με τις «πλάτες» τους έγινε το έγκλημα στην Κύπρο και διαμορφώνεται το «γκριζάρισμα» Αιγαίου και Ανατ. Μεσογείου;

Μήπως το δικαστήριο της Χάγης δεν λειτουργεί μέσα στο πλέγμα εξαρτήσεων από μεγάλα μονοπωλιακά και γεωπολιτικά συμφέροντα, κι όχι με το «γράμμα του νόμου»;

Δεν ισχυριζόμαστε ότι δεν μπορούν να υπάρξουν διάλογος, συμφωνίες, καθώς και αμοιβαίοι συμβιβασμοί, αλλά αυτοί θα είναι σε όφελος των λαών Ελλάδας και Τουρκίας μονάχα όταν αυτοί καταφέρουν να αποδεσμευτούν από τους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων, από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ενώσεις. Οταν σπάσουν τον «φαύλο κύκλο», που πότε προτάσσει τη στρατιωτική ισχύ και πότε τη δικαστική «τήβεννο» της ιμπεριαλιστικής «ειρήνης», πάντα οδηγώντας τους λαούς σε αιματοχυσίες, για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των ενεργειακών και άλλων μονοπωλιακών εταιρειών.

(Το άρθρο αναδημοσιεύεται από την εφημερίδα «Τα Νέα»)