Καμιά δημοσιότητα! Ο θάνατος στην Αφρική είναι, φαίνεται, φυσικό γεγονός. Τόσο φυσικό που δεν απασχολεί κανένα κανάλι, κανέναν παιδοψυχίατρο, κανέναν ιδιωτικό αστυνομικό. Ακλαφτα πάνε τα μαυράκια! Για πενήντα πέντε σεντς το καθένα. Τόσο κοστίζει η δόση που θα έσωνε τον Αλεξ του Κογκό από την ελονοσία! Ενα δολάριο η κουνουπιέρα. 'Η δέκα δολάρια το χρόνο ο ψεκασμός, για κάθε παιδί!

Αλλά, τι να πω; Ψυχή δεν έχουν και τα μωρά στο Ιράκ που τα τρυπάνε οι λόγχες; Τα παιδιά του Αφγανιστάν, της Λατινικής Αμερικής, της Ασίας; Για να μην πω της Παλαιστίνης, που τα πυροβολούν εν ψυχρώ. Κουβέντα για αυτά! Κουβέντα, επίσης, για τα εκατομμύρια που πεθαίνουν από την πείνα. Για τις εκατοντάδες χιλιάδες, που ρίχνονται στα εργοστάσια και στα πορνεία. Και αυτά τα τελευταία όχι στην Αφρική. Δίπλα στο σπίτι μας, μέσα στην αυλή μας.

Και πώς να αφήσεις ασχολίαστη τη συμπεριφορά των εμπόρων της συγκίνησης, όλων αυτών των «ηθοποιών» που πέσανε πάνω στην υπόθεση και την έκαναν σίριαλ. Σίριαλ που σπάει κόκαλα στις διαφημίσεις. Την ώρα που μιλάει ο δικηγόρος, που μιλάει ο ψυχίατρος, ακόμα και η μάνα, «παρακαλώ μια μικρή διακοπή και επανερχόμαστε». Και όλη η Ελλάδα αυτόματα διακόπτει τα δάκρυα, σταματάει τον πόνο. Τη θέση του λυγμού παίρνει το άμπρ σολέρ. Μετά τα κλιματιστικά. Κατόπιν οι δίαιτες! Μόλις σταματήσουν οι διαφημίσεις, που είναι πολλές οι σκασμένες, λόγω θεαματικότητας, ξανά τα δάκρυα, ξανά ο πόνος.

Βέβαια, θα μου πείτε, το δάκρυ της Βέροιας φτάνει ζεστό, αχνισμένο στο στούντιο της Αθήνας. Μέχρι να έρθει από την Αφρική, θα έχει ξεθυμάνει! Και η τηλεόραση θέλει ζεστή τροφή, για να ταΐσει την περιέργεια. Τι ενδιαφέρον να παρουσιάζει ένα κουνούπι; Υστερα, ο θάνατος του Αφρικανού Αλεξ, δεν είναι ακαριαίος. Δεν του βάζουν τρικλοποδιά, δεν παραπατάει, δεν πέφτει να χτυπήσει το κεφάλι του. Δεν τον θάβουν, για να εξαφανίσουν το πτώμα του. Ο μαύρος Αλεξ της Αφρικής πεθαίνει άθλια, όπως ζει άθλια. Πρώτα η πείνα που του εξασθενίζει τον οργανισμό. Μετά έρχεται το πονηρό κουνούπι. Τον τσιμπάει και γεμίζει το αίμα του αρρώστια. Τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει η ελονοσία. Το παιδί πεθαίνει σιγά σιγά. Για την ακρίβεια σαπίζει! Και σαπίζει άθαφτο. Για να βρίσκουν τροφή τα κοράκια!