Κυριακή 16 Ιούλη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 6
ΠΑΙΔΕΙΑ

ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
ΧΡΕΟΣ ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟ

(Τα μνημεία της Αντίστασης)

ΑΠΟ τα χρόνια τα πανάρχαια, ο λαός μας έχει ένα βαθύ σεβασμό για το θάνατο. Τον προσωποποιεί. Και τον τραγουδάει. Παλεύει μαζί του στα μαρμαρένια αλώνια. Ετσι, όταν πάτησαν τη γη μας οι χιτλερικοί και τα κορμιά των σκοτωμένων έμεναν άταφα, πάντα βρισκόταν το χέρι μιας γυναίκας για να κλείσει τα μάτια, να πλύνει το πρόσωπο και σε πολλές περιπτώσεις οι ίδιες οι γυναίκες άνοιγαν και τους τάφους, αφού τους άντρες τους είχαν εκτελέσει οι κατακτητές.

Ετσι κι είναι αμέτρητοι οι πρόχειροι τάφοι, που βρήκε νιόσκαφτους η Απελευθέρωση και που πάνω τους μπήκαν ξύλινοι σταυροί, μερικές φορές ονόματα κι άλλα στοιχεία. Αναψαν καντήλια και συχνά τα στόλισαν με αγριολούλουδα. Τα χρόνια που ακολούθησαν, χρόνια φοβερής δοκιμασίας του κόσμου της Εθνικής Αντίστασης, χρόνια που άνοιξαν και νέους τάφους, καθώς διά πυρός και σιδήρου γύρεψαν να σβήσουν από την ψυχή του λαού την Αντίσταση, το ΕΑΜ, το ΚΚΕ.

ΗΤΑΝ τα χρόνια μετά την απελευθέρωση, που ο αξέχαστος σύντροφος, δημοσιογράφος, ο Γιώργης Λαμπρινός, έκανε με τα γραφτά του αναφορά στα ολοκαυτώματα και στους τόπους της θυσίας και που καρτερούσαν, τότε, τα μνημεία. Είναι η Καισαριανή, τα Καλάβρυτα, το Δίστομο, αλλά και πολλά άλλα στη φάση πάντα της πολύχρονης αναμονής. Εχουν κιόλας περάσει σήμερα 60 χρόνια και τα περισσότερα μνημεία έχουν αποξεχαστεί.

ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΟΥΜΕ, επίσης, αυτό που σημείωσε ο Γ. Λαμπρινός (γράφοντας σχετικά το 1945) πως είναι απαράδεκτο να μην έχει δημόσια και πανηγυρικά τιμηθεί ο Δ. Γληνός, η μεγάλη μορφή, η σπουδαιότερη πνευματική μορφή που έχει να παρουσιάσει η νεότερη Ελλάδα. Η προτομή του Δ. Γληνού έπρεπε να είχε στηθεί σε μια από τις κεντρικότερες πλατείες της Αθήνας, ίσως εκεί μπροστά στο Πανεπιστήμιο, ίσως εκεί καταμεσής στην πλατεία Κλαυθμώνος με αλλαγή της ονομασίας της. Σήμερα, μπροστά στο Πανεπιστήμιο, φιγουράρει πάντα ο αποικιοκράτης Γλάδστων, όχι, όμως, κι η προτομή του Δ. Γληνού...

ΜΗΠΩΣ, όμως, υπάρχει μνημείο, όπως πρέπει κι όπως ταιριάζει, εκεί στην οδό Πανεπιστημίου και Ομήρου, εκεί που ζήσαμε τη μεγάλη διαδήλωση της 5ης του Μάρτη 1943, που ματαίωσε την πολιτική επιστράτευση κι έτσι κανείς Ελληνας δεν επιστρατεύτηκε από τους κατακτητές για το ανατολικό μέτωπο; Εξήντα χρόνια, και το χρέος της πολιτείας μένει δυστυχώς ανεκπλήρωτο, παρ' όλες τις συνεχείς διαμαρτυρίες που έγιναν και γίνονται από τις αντιστασιακές οργανώσεις. Κι αυτό μένει τραγικά πάντα ανεκπλήρωτο.


Του
Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ