Ενας χρόνος συμπληρώθηκε χτες από τη μέρα που 24 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους μέσα στα ορμητικά νερά που πλημμύρισαν τη Μάνδρα και τη Νέα Πέραμο. Μία πολύ δυνατή βροχή που οδήγησε σε μια ανείπωτη τραγωδία. Και τότε, όπως και λίγους μήνες αργότερα στο Μάτι, η κυβέρνηση επιχείρησε να στήσει πολλά και διάφορα άλλοθι για το κακό που συνέβη, ώστε να συγκαλυφθούν οι εγκληματικές ευθύνες και της ίδιας, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Τι για «ακραίο φυσικό φαινόμενο», τι για «κλιματική αλλαγή που προκαλεί καταστροφές», τι για «ποσότητα της βροχής που ήταν τεράστια και απρόσμενη». Ολα στην υπηρεσία τού να κρύψουν το κύριο: Οτι αυτές οι καταστροφές είναι ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα πάνω στο έδαφος της εμπορευματοποίησης της γης. Πάνω στην πραγματικότητα που δεν αντιμετωπίζει τα βασικά έργα υποδομής για την προστασία του λαού ως κύρια προτεραιότητα, αλλά με κριτήριο τη λεγόμενη «οικονομική αποδοτικότητα». Το αν δηλαδή θα έχει κέρδος ή όχι κάποιος επιχειρηματικός όμιλος.

Τα προπαγανδιστικά τρικ της κυβέρνησης μετά από κάθε τέτοια καταστροφή σκόνταφταν στην πραγματικότητα. Για παράδειγμα: Οι κυβερνήσεις και οι αρμόδιοι κρατικοί φορείς γνώριζαν και με λεπτομέρειες την όξυνση του προβλήματος και τον επείγοντα χαρακτήρα των έργων αντιπλημμυρικής προστασίας, ειδικά στην περιοχή της Δυτικής Αττικής από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, μέσα από επιστημονικές μελέτες. Γνώριζαν επίσης πολύ καλά ότι στη συγκεκριμένη περιοχή ολόκληρες βιομηχανικές εγκαταστάσεις είχαν χτιστεί και λειτουργούσαν πάνω σε ρέματα. Παρ' όλα αυτά, όχι μόνο δεν έκαναν τίποτα, αλλά «έντυσαν» την εγκληματική πολιτική επιλογή και με επιστημονικές μελέτες που έλεγαν πως «δεν χρειάζεται να γίνουν έργα, αφού η περιοχή μπορεί να αντέξει ακόμα και σε βροχή τόσο δυνατή που πέφτει κάθε 100 ή 1.000 χρόνια»... Και αν κάποιος ισχυριστεί ότι ένας καλύτερος σχεδιασμός, στο πλαίσιο όμως της βασικής αρχής «γη = εμπόρευμα», θα μπορούσε να δώσει λύσεις, δεν έχει παρά να κοιτάξει τι γίνεται στον υπόλοιπο καπιταλιστικό κόσμο. Εκεί που, όπως λένε οι θιασώτες του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, «όλα πάνε καλά». Δεν έχει παρά να διαβάσει για πολλοστή φορά τον απολογισμό των νεκρών από τις φωτιές στην Καλιφόρνια, με τους εκατοντάδες νεκρούς κάθε χρόνο.

Σήμερα, ένα χρόνο μετά τη φονική πλημμύρα και με το χειμώνα να είναι μπροστά, οι κάτοικοι φοβούνται ότι θα ξαναζήσουν έναν νέο εφιάλτη. Αλλωστε, και τον Ιούνη του 2018, πάλι στη Μάνδρα, οι βροχές προκάλεσαν μεγάλες καταστροφές. Ενα χρόνο μετά, λοιπόν, κανένα ολοκληρωμένο έργο αντιπλημμυρικής προστασίας δεν έχει προχωρήσει. Σε πολλά σημεία, τα ρέματα της Αγίας Αικατερίνης και στις Σούρες, εκεί που προέκυψε το μεγάλο πρόβλημα, έχουν ακόμα φερτά υλικά και σκουπίδια που δεν έχουν καθαριστεί. Οι λεγόμενες «λεκάνες ηρεμίας», παρεμβάσεις δηλαδή που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ανασχετικά σε νέα φαινόμενα, έως ότου ολοκληρωθούν κάποια έργα, δεν έχουν γίνει. Αντίθετα, οι ημερίδες, οι εκδηλώσεις, οι ομιλίες και τα φόρουμ για την κλιματική αλλαγή γίνονται με μεγάλη συχνότητα και στοχεύουν στο να διαμορφώσουν συνείδηση στο λαό ότι τις καταστροφές δεν μπορούμε να τις αποφύγουμε, άρα πρέπει να φτιάξουμε σενάρια εκκένωσης. Οπως η μελέτη της Περιφερειακής Ενωσης Δήμων Αττικής, που παρουσιάστηκε πρόσφατα, ενδεδυμένη με μανδύα επιστημονικό... Μελέτες και σενάρια προσαρμοσμένα στις αρχές «κόστους - οφέλους» της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που σημαίνει πως η «επένδυση» στην ουσιαστική προστασία του λαού πάει περίπατο.

Το κύριο ζήτημα είναι ότι οι καταστροφές που βιώνει ο λαός όταν βρέχει, όταν κάνει σεισμό, όταν πιάνει φωτιά, είναι σύμπτωμα ενός δρόμου ανάπτυξης που έχει ως κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος και όχι την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Με αυτό το κριτήριο, τη διασφάλιση του καπιταλιστικού κέρδους, λαμβάνονται όλες οι σχετικές κρατικές αποφάσεις σε όλα τα επίπεδα. Για να υπάρξει ουσιαστική προστασία των εργαζομένων, των πολιτών, του περιβάλλοντος από φυσικές και τεχνολογικές καταστροφές, απαιτείται ριζική αλλαγή πορείας. Οι εργαζόμενοι πρέπει να καταδικάσουν αυτήν την πολιτική, που υλοποιείται και από τη σημερινή κυβέρνηση και από τις προηγούμενες, και να βγουν αγωνιστικά στο προσκήνιο. Να απαιτήσουν άμεσα συγκεκριμένα μέτρα για να υπάρξουν υποδομές πρόβλεψης και πρόληψης και πραγματικός - εφαρμόσιμος σχεδιασμός έκτακτης ανάγκης για τις φυσικές και τεχνολογικές καταστροφές. Για να καλυφθούν τα μεγάλα κενά σε ειδικευμένο δυναμικό και υποδομές και να καταργηθούν όλοι οι αντιλαϊκοί νόμοι που υπηρετούν το κεφάλαιο.