Τετάρτη 15 Αυγούστου 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Τρία χρόνια μετά την Ολυμπιάδα

Στις 11 του Φλεβάρη 1998, με επιστολή του προς τον τότε υπουργό Πολιτισμού, Ευάγγελο Βενιζέλο, το ΚΚΕ δήλωνε δημόσια την άρνησή του να συμμετάσχει στην Εθνική Επιτροπή που προέβλεπε το νομοσχέδιο για την «Οργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων - Αθήνα 2004». Οπως εξηγούσε στην επιστολή της η Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κόμματος, «η μέχρι σήμερα κυβερνητική πολιτική δεν αποτελεί εγγύηση ότι θα μπουν οι αναγκαίοι φραγμοί στην εμπορευματοποίηση, ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα συμβάλουν στην αναβάθμιση και εξυγίανση του αθλητισμού στη χώρα μας, ότι δε θα υπάρξει παραπέρα υποβάθμιση του Λεκανοπεδίου της Αττικής και μια νέα πρόσθετη οικονομική επιβάρυνση του λαού».

Τρία χρόνια μετά την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στη χώρα μας, οι εξελίξεις επιβεβαίωσαν με τον πιο τραγικό τρόπο αυτές τις εκτιμήσεις. Οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις παραδίδονται βορά στα επιχειρηματικά συμφέροντα ή εγκαταλείπονται στην τύχη τους (σ.σ. προφανώς για να τις ...σώσουν κατόπιν οι επιχειρηματίες), το τσιμέντο έχει σβήσει το πράσινο των όποιων ελεύθερων χώρων υπήρχαν, οι παραλίες γίνονται εμπόρευμα που αγοράζουν μόνο όσοι μπορούν να καταβάλουν το ανάλογο αντίτιμο.

Την ίδια ώρα η αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων αλλά και η λαϊκή καταστολή, που εντατικοποιήθηκαν με πρόσχημα τη γρήγορη αποπεράτωση των Ολυμπιακών έργων και την ασφάλεια των Αγώνων, ενισχύονται με στόχο να γίνουν συνείδηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι η επινοικίαση εργαζομένων, η εντατικοποίηση της εργασίας, η ανασφάλιστη και απλήρωτη δουλιά και η παντελής έλλειψη μέτρων ασφάλειας στα εργοτάξια των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων στοίχισαν δεκάδες τραυματίες αλλά και 17 νεκρούς εργάτες. Ενώ τα μέτρα και ο εξοπλισμός για την ασφάλεια τάχα των Αγώνων εξελίσσονται σε εργαλείο στα χέρια του συστήματος για την παρακολούθηση των διαδηλωτών που αγωνίζονται για δουλιά και ειρήνη, τον περιορισμό της δράσης τους και εν τέλει τον εκφοβισμό του λαού.

Η δε λογική της βιτρίνας και της εμπορευματοποίησης ενάντια σε οποιαδήποτε σκέψη για ανάπτυξη του μαζικού λαϊκού αθλητισμού είναι φανερή στον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι εγκαταστάσεις σήμερα. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι οι υποτιθέμενες «ανοιχτές» πισίνες του ΟΑΚΑ στοιχίζουν 30 ευρώ η εγγραφή και 5 ευρώ για κάθε μέρα προπόνησης. Οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις Κανόε Καγιάκ έχουν παραχωρηθεί για εκμετάλλευση σε ιδιωτική εταιρεία για 30 χρόνια. Σε επιχειρηματίες παραδίδεται και το συγκρότημα καλαθοσφαίρισης και ξιφασκίας. Οι δε παραλίες στοιχίζουν μέχρι και 10 ευρώ για να τις απολαύσεις. Ενώ οι πρόσφατες κυβερνητικές εξαγγελίες για την «αξιοποίηση» του χώρου του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού προβλέπουν την οικοπεδοποίηση, με τη μέθοδο της αυτοχρηματοδότησης, 1.000 στρεμμάτων, στα οποία θα ανεγερθούν συγκροτήματα πολυτελών κατοικιών, κτίρια για γραφεία, εμπορικά συγκροτήματα, ξενοδοχείο, κλπ.

Στην «κληρονομιά» που άφησαν οι Αγώνες στη χώρα μας προσθέστε και το συνολικό κόστος της ανάληψής τους που μάλλον θα πληρώνουν μέχρι και τα δισέγγονά μας, καθώς άγγιξε τα 9,5 δισεκατομμύρια ευρώ.

Μόνη λύση παραμένει να αρνηθούμε να γίνουμε κληρονόμοι ενός συστήματος που προάγει την παραπέρα υποβάθμιση της ποιότητας ζωής μας, μετατρέποντας τα πάντα, από τον αθλητισμό μέχρι το περιβάλλον, σε κέρδος για το κεφάλαιο. Που σημαίνει να το ανατρέψουμε. Και μπορούμε να κάνουμε ένα μεγάλο βήμα σ' αυτή τη ρότα τώρα, με τις εκλογές. Αποδυναμώνοντας πολιτικά το δικομματισμό με την ταυτόχρονη αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ.


Χριστίνα ΔΙΑΜΑΝΤΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ