Οι «Σειρήνες της απελευθέρωσης» υπόσχονταν ότι θα λύσουν τα προβλήματα της ακτοπλοΐας, όμως οι πρώτοι μήνες του καλοκαιριού, απέδειξαν ότι όσο πιο βαθιά προχωρά η διαδικασία της «απελευθέρωσης», τόσο πιο ακριβά θα πληρώνουν το μάρμαρο, επιβάτες, νησιώτες και εργαζόμενοι στα πλοία. Για να επιβεβαιωθεί περίτρανα το σύνθημα που φώναζαν σε μια από τις κινητοποιήσεις τους οι διαδηλωτές πως: «Αυτή η πολιτική, δεν είναι των νησιωτών. Είναι του κεφαλαίου και των εφοπλιστών».

Πράγματι, από την 1η Ιούλη οι ακτοπλόοι εφοπλιστές, ασύδοτα προχώρησαν σε εξωφρενικές αυξήσεις στις τιμές των εισιτηρίων που έφτασαν μέχρι και το διπλασιασμό τους. Μια τετραμελής οικογένεια με αυτοκίνητο, για να πάει και να γυρίσει, σε κάποιο νησί του ανατολικού Αιγαίου πρέπει να καταβάλει πάνω από 600 ευρώ, όσο δηλαδή και ένας βασικός μισθός. Κόστος δυσβάσταχτο, που κάνει απαγορευτικούς για τη συντριπτική πλειοψηφία των οικογενειών, τους νησιωτικούς προορισμούς, ή αν το τολμήσουν να τους υποχρεώνει να κόψουν από τις μέρες ξεκούρασης.

Ο μύθος του ανταγωνισμού πλασαρίστηκε ως το φάρμακο προς πάσαν νόσο. Ομως, ούτε τη σταθερή σύνδεση των νησιών με την ηπειρωτική χώρα εξασφάλισε, ούτε τις καθυστερήσεις σταμάτησε, ούτε τις ματαιώσεις δρομολογίων. Το αντίθετο, η πολιτική του ανταγωνισμού και η ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία της πολιτικής της ΕΕ, από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, όξυναν στο έπακρο όλα τα προβλήματα των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών. Νησιώτες και επιβάτες παραθεριστές είναι όμηροι των εφοπλιστών. Και οι τελευταίοι έχουν γίνει «κράτος εν κράτει». Η κούρσα των αυξήσεων στις τιμές των εισιτηρίων βέβαια δε θα σταματήσει εδώ. Βαρύς θα είναι και ο χειμώνας που έρχεται, με κυρίαρχο πρόβλημα τον αποκλεισμό των νησιών μας. Γιατί αυτή η πολιτική, δεν μπορεί να εξασφαλίσει το δικαίωμα στη σταθερή και μόνιμη σύνδεση των νησιών. Η μόνη εξασφάλιση που μπορεί να δώσει είναι η αύξηση των κερδών των μεγάλων ακτοπλοϊκών εταιρειών, που ήδη βρίσκονται στον αφρό. Δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα των ναυτεργατών, που έχουν μετατραπεί σε σύγχρονους σκλάβους μέσα στις «γαλέρες» των εφοπλιστών.

Την ίδια στιγμή, η κατάργηση εν κρυπτώ με Προεδρικό Διάταγμα του ΥΕΝ, του ορίου ηλικίας στα πλοία της ακτοπλοΐας, όπως είχε διαμορφωθεί μετά την τραγωδία του ΣΑΜΙΝΑ, προκαλεί ανατριχίλα. Αντί οι εφοπλιστές να ανανεώσουν τα υπέργηρα και ασυντήρητα πλοία τους, με τις πλάτες της κυβέρνησης εξασφάλισαν ότι τα «σαπάκια τους» θα πλέουν μέχρι να βουλιάξουν. Αυτός όμως είναι ο λεγόμενος «ανταγωνισμός». Αυτές είναι οι συνέπειες μιας πολιτικής που υπηρετεί το κέρδος και μόνο αυτό.

Αυτή την πολιτική πρέπει να αμφισβητήσει και να καταψηφίσει ο ελληνικός λαός. Στηρίζοντας, ταυτόχρονα, τη θέση των κομμουνιστών και των ταξικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα των ναυτεργατών, για τον Εθνικό Οργανισμό Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών με εργατικό - λαϊκό έλεγχο, με τα πλοία λαϊκή περιουσία και αποστολή την οργάνωση της ακτοπλοΐας προς όφελος των εργαζομένων, των ναυτεργατών και των λαϊκών στρωμάτων.