Με μια ταχύτητα που εκπλήσσει και με μιας μορφής ομοφωνία - αυτή δεν εκπλήσσει - όλες οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου μιλάνε σήμερα για την ανάγκη αλλαγής πολιτικής. Δεν μιλούν όμως με ειλικρίνεια. Κάτω από τα συνθήματα για δήθεν «αποτυχία της πολιτικής των μνημονίων», για «άλλο αέρα στην Ευρώπη», για «σεβασμό στην ετυμηγορία του λαού» κ.ο.κ. αυτό που εννοούν όλες οι άλλες δυνάμεις πέραν του ΚΚΕ, όταν μιλούν για αλλαγή πολιτικής, είναι απλώς μια διαφορετική διαχείριση στο πλαίσιο της ίδιας πολιτικής. Της ίδιας πολιτικής που, είτε φέρνει ανάπτυξη για το κεφάλαιο είτε βρίσκεται στη φάση της κρίσης, για το λαό πάντοτε επιφυλάσσει μέτρα που συμπιέζουν την τιμή της εργατικής του δύναμης, είτε με ευθείες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, είτε με χτύπημα σε κοινωνικές παροχές και δικαιώματα. Αυτή την πολιτική την έχουμε ζήσει διαχρονικά, με διαφορετικές παραλλαγές διαχείρισης, αλλά ίδια πάντα στην ουσία της, στο ποιον υπηρετεί.

Σε αυτή τη φάση, όποια παραλλαγή διαχείρισης κι αν προκρίνουν, στόχος όλων των άλλων δυνάμεων, από τη ΝΔ και το κόμμα του Καμμένου έως το ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, στόχος και των άλλων κομμάτων που έμειναν εκτός βουλής, είναι η ...«ανάπτυξη». Τι σημαίνει ανάπτυξη για όλους αυτούς; Σημαίνει ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να αποζητά μια τέτοια ανάπτυξη. Την έζησε, την ξέρει.

Ούτε πρέπει να πιάσει τόπο ο ελιγμός και οι αυταπάτες που θέλουν να σπείρουν όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις στο λαό, ότι τάχα με «επαναδιαπραγμάτευση», «καταγγελία», «απαγκίστρωση» κλπ. του μνημονίου, θα ...ανακουφιστεί. Ψέμα: Αυτές οι «λύσεις» οδηγούν απλώς σε ένα νέο μνημόνιο. Δεν πρόκειται ούτε καν να γυρίσει ο λαός στην προ μνημονίου κατάσταση, δεν πρόκειται να του δώσουν πίσω όλα όσα του έχουν αφαιρέσει τα τελευταία τρία χρόνια. Στην καλύτερη περίπτωση αυτό που υπόσχονται όλοι τους στο λαό είναι να μην έχει νέες βαριές απώλειες τον επόμενο μήνα, να πάρουν μια παράταση ενός χρόνου και να συνεχίσουν μετά. Το ΠΑΣΟΚ π.χ. το λέει ξεκάθαρα: Τώρα μπορούμε, λέει, να πετύχουμε κάτι, αφού έχουμε κάνει όλα όσα κάναμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τη διγλωσσία του, παραδέχτηκε το ίδιο, στη διάρκεια των διερευνητικών εντολών, καθώς δεν μιλάει για επιστροφή στο λαό όλων όσα του 'χουν κλέψει, αλλά παραπέμπει σ' ένα αόριστο μέλλον και μια ανέφικτη «πανευρωπαϊκή λύση» χωρίς σύγκρουση με τα μονοπώλια. Εφτασαν να κάνουν σημαία τη Ρουμανία, όπου αφού έφτασαν οι μισθοί στα 200 ευρώ(!) την έφερναν ως παράδειγμα ότι κατάφερε να δώσει 10% αύξηση! Τη φτώχεια μας την παίρνουν ως δεδομένο και τάζουν ανέξοδα ψίχουλα. Ποια αλλαγή πολιτικής, λοιπόν;

Αλλαγή πολιτικής μπορεί να γίνει μόνο με ισχυρό ΚΚΕ και το λαό οργανωμένο. Αλλαγή πολιτικής σημαίνει πολιτική που να υπηρετεί το λαό και όχι τα μονοπώλια. Ορος για μια τέτοια πολιτική είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ με μονομερή διαγραφή του χρέους και λαϊκή εξουσία. Αλλαγή πολιτικής σημαίνει πολιτική που την ασκεί ο ίδιος ο λαός έχοντας την οικονομία στα χέρια του.