Την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών αποτυπώνουν δύο εκθέσεις του Ευρωκοινοβουλίου που εγκρίθηκαν μέσα στη βδομάδα, σχετικά με τις πολιτικές σχέσεις ΕΕ - Ρωσίας και τα μέτρα για την αντιμετώπιση της «εχθρικής προπαγάνδας» ενόψει και των ευρωεκλογών.

Η πρώτη έκθεση τονίζει χαρακτηριστικά πως «υπό τις παρούσες συνθήκες, η Ρωσία δεν μπορεί πλέον να θεωρείται "στρατηγικός εταίρος"», ενώ καλεί το Συμβούλιο «να διατηρήσει και ενδεχομένως να ενισχύσει» τις κυρώσεις σε βάρος της. Από τα μέτωπα της αντιπαράθεσης ξεχωρίζουν η «κατακόρυφη αύξηση της εχθρικής κατασκοπευτικής δράσης της Ρωσίας», η «παράνομη προσάρτηση της Κριμαίας», η «ρωσική στρατιωτική επέμβαση στη Συρία και οι παρεμβάσεις σε χώρες όπως η Λιβύη και η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία», οι «ρωσικές παρεμβάσεις με στόχο να επηρεαστούν εκλογικές διαδικασίες και δημοψηφίσματα». Εκφράζεται μάλιστα η πεποίθηση ότι «οι κρατικοί φορείς της Ρωσίας παρενέβησαν στην εκστρατεία για το δημοψήφισμα σχετικά με το Brexit», ότι το Κρεμλίνο στηρίζει «αντιευρωπαϊκά κόμματα και ακροδεξιά κινήματα» και ότι αναπτύσσει σχέσεις με «αυταρχικά καθεστώτα».

Τα «επιχειρήματα» αυτά δεν είναι καινούργια και χρησιμοποιούνται κατά κόρον από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στην αντιπαράθεσή τους με τη Ρωσία. Οπως και η κατηγορία σε βάρος της ότι προσπαθεί «να αποσταθεροποιήσει τις υποψήφιες για ένταξη στην ΕΕ χώρες (...) για παράδειγμα, με τη στήριξη που παρέχεται από τη Μόσχα σε οργανώσεις και πολιτικές δυνάμεις που αντιτίθενται στη συμφωνία των Πρεσπών», δείχνοντας από μια ακόμα σκοπιά τι είδους «ασφάλεια» και «σταθερότητα» εξασφαλίζουν τα ευρωατλαντικά σχέδια, στα οποία πρωτοστατεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Στην ίδια έκθεση, η Ρωσία καταγγέλλεται ότι «διεξάγει προκλητικές στρατιωτικές ασκήσεις μεγάλης κλίμακας πολύ κοντά στην ΕΕ», διαπίστωση που σκόπιμα αποκρύβει το ΝΑΤΟικό σχέδιο περικύκλωσης της Ρωσίας, το οποίο συνυπογράφουν όλα τα ευρωπαϊκά κράτη - μέλη της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας και εκφράζεται με απανωτές «πρόβες πολέμου» στη βορειοδυτική συνοριογραμμή της.

Αλλες αναφορές, ωστόσο, φανερώνουν πόσο μπλεγμένο είναι το κουβάρι των ανταγωνισμών, στο φόντο της αλληλεξάρτησης των οικονομιών και κάτω από το φόβο μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης. Σημειώνεται, για παράδειγμα, ότι οι δίαυλοι επικοινωνίας ανάμεσα σε ΕΕ και Ρωσία θα πρέπει να μείνουν ανοιχτοί, καθώς «νέα διαίρεση της ηπείρου θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια τόσο της ΕΕ, όσο και της Ρωσίας», ενώ «η Ρωσία είναι σήμερα η πιο σημαντική εξωτερική πηγή φυσικού αερίου για την ΕΕ». Σ' αυτό το τελευταίο, οι συντάκτες της έκθεσης εκφράζουν ανησυχία για το γεγονός ότι «η Ρωσία χρησιμοποιεί την Ενέργεια ως μέσο για την προστασία και την προώθηση των συμφερόντων της εξωτερικής της πολιτικής» και καλούν την ΕΕ να «τρέξει» στην κατεύθυνση εξασφάλισης Ενέργειας και από άλλες πηγές.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, η έκθεση βγάζει στον «αφρό» τις αντιθέσεις και στο εσωτερικό της ΕΕ, συνολικά και σε ό,τι αφορά τις σχέσεις με τη Ρωσία, αφού, όπως σημειώνει, ο αγωγός «Nord Stream 2» (ανάμεσα σε Γερμανία και Ρωσία) ενισχύει την εξάρτηση της ΕΕ από τις προμήθειες ρωσικού φυσικού αερίου και συνεπώς πρέπει να σταματήσει, ενώ ζητά «να μην υλοποιούνται νέα έργα χωρίς να προηγηθεί νομική εκτίμηση της νομικής τους συμμόρφωσης με το δίκαιο της ΕΕ και με τις συμφωνηθείσες πολιτικές προτεραιότητες». Θυμίζουμε ότι ο «Nord Stream 2» αποτελεί σημείο τριβής ανάμεσα στις ΗΠΑ και κράτη της ΕΕ, κυρίως τη Γερμανία.

Εξίσου αποκαλυπτικά για το πώς οι ανταγωνισμοί λειτουργούν και ως καταλύτης στην παραπέρα αντιδραστικοποίηση της ΕΕ, είναι και όσα καταγράφουν οι δύο εκθέσεις για τις λεγόμενες «υβριδικές απειλές», με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να προσάπτει σε Ρωσία, Κίνα, Ιράν, Βόρεια Κορέα «επιθετικές ενέργειες», με τις οποίες «επιδιώκουν να υποσκάψουν ή να αναστείλουν τα ιδρυτικά θεμέλια και τις βασικές αρχές των ευρωπαϊκών δημοκρατιών και της κυριαρχίας όλων των χωρών της Ανατολικής Εταιρικής Σχέσης».

Επικαλούμενο αυτές τις απειλές, το Ευρωκοινοβούλιο προτείνει μια σειρά ανατριχιαστικών μέτρων για την ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών σε βάρος των λαών, όπως: Θέσπιση ενός πανευρωπαϊκού μηχανισμού, που θα επιτρέπει τον έλεγχο της χρηματοδότησης πολιτικών κομμάτων, καθώς και τη λήψη επακόλουθων μέτρων, «ώστε να αποφευχθεί η χρήση κάποιων κομμάτων και κινημάτων για σκοπούς αποσταθεροποίησης του ευρωπαϊκού εγχειρήματος από το εσωτερικό». Η λήψη μέτρων ελέγχου του διαδικτύου και παρεμβάσεις στο επίπεδο των εκπαιδευτικών συστημάτων, ώστε «να βελτιωθεί η ικανότητα των πολιτών να εντοπίζουν την αποπληροφόρηση και να αντιδρούν σε αυτήν» κ.ά.

Στην κατεύθυνση αυτή, καλούνται τα κράτη - μέλη «να καλωσορίσουν τη δέσμη μέτρων που εγκρίθηκε από το ΝΑΤΟ με σκοπό την αντιμετώπιση νέων τύπων υβριδικών απειλών και την κοινή ανακοίνωση για τη συνεργασία ΕΕ - ΝΑΤΟ στο θέμα αυτό». Η έκθεση καλεί επίσης την ΕΕ να εντάξει τάχιστα τις συστάσεις στην Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας, ενώ εξαίρει τη σουηδική Υπηρεσία Πολιτικής Προστασίας για την πρωτοβουλία της να υποστηρίξει τις συνδεδεμένες με την ΕΕ χώρες και τα Δυτικά Βαλκάνια με «βέλτιστες πρακτικές» και με «ανθρώπινο δυναμικό», απέναντι στην παραπληροφόρηση και προπαγάνδα, προερχόμενες από τη Ρωσία και άλλους εχθρικούς φορείς.

Αν κάτι επιβεβαιώνουν όλα τα παραπάνω, είναι ότι οι αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα δυναμώνουν, όπως και στο εσωτερικό της ΕΕ. Η πολεμική ρητορική του ΝΑΤΟ προς τη Ρωσία, η στήριξη των ΝΑΤΟικών κρατών της ΕΕ στην απόφαση των ΗΠΑ να αποχωρήσουν από τη Συνθήκη για τα πυρηνικά μεσαίου βεληνεκούς με τη Ρωσία, η ένταση στις σχέσεις της Γερμανίας και άλλων κρατών της ΕΕ με τις ΗΠΑ, οι διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό της ΕΕ για τη στάση της απέναντι στη Ρωσία και βέβαια η αντιπαράθεση ανάμεσα σε αστικές δυνάμεις της ΕΕ για το μέλλον και τις σχέσεις της με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και το ΝΑΤΟ, προδίδουν κλιμάκωση των ανταγωνισμών που μυρίζουν κυριολεκτικά μπαρούτι για τους λαούς...