Η συνάντηση του Ιταλού πρωθυπουργού Μ. Μόντι με τη Γερμανίδα καγκελάριο Α. Μέρκελ την Τετάρτη στο Βερολίνο ανέδειξε για άλλη μια φορά τους ανταγωνισμούς που υπάρχουν στο φόντο της κρίσης αλλά και την αναζήτηση νέων πρόσκαιρων συμβιβασμών μεταξύ των αστικών τάξεων των κρατών - μελών της Ευρωζώνης και της ΕΕ.

Ο Μόντι προειδοποίησε την ΕΕ πως υπάρχει κίνδυνος η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης να πέσει στα χέρια «αντιευρωπαϊστών λαϊκιστών», φοβούμενος και αυτός αναταράξεις στο πολιτικό σύστημα της Ιταλίας. Αυτό το «χαρτί» παίζει για λογαριασμό της ιταλικής πλουτοκρατίας και τα άλλα περί «θυσιών του ιταλικού λαού λαού» είναι για το θεαθήναι.

Στην Ιταλία, δύο μήνες σχεδόν μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον τεχνοκράτη Μόντι με συμφωνία των αστικών κομμάτων (αντίστοιχη όπως του Παπαδήμα στη χώρα μας), έχουν ήδη εφαρμοστεί μέτρα λιτότητας ύψους 33 δισεκατομμυρίων ευρώ με αλλαγές στο συνταξιοδοτικό σύστημα, αύξηση των απαιτούμενων χρόνων εισφορών, «πάγωμα» των συντάξεων από 936 ευρώ και άνω, αύξηση του ΦΠΑ από 21% σε 23% και επιβολή φόρου ακινήτου. Από την 1/1 έχει τεθεί σε ισχύ η ολική απελευθέρωση του ωραρίου των εμπορικών καταστημάτων, ωφελώντας κυρίως τα μεγάλα πολυκαταστήματα και τις εμπορικές αλυσίδες. Επί τάπητος βρίσκεται η απελευθέρωση των λεγόμενων «κλειστών» επαγγελμάτων, ενώ παράλληλα προωθούνται αλλαγές στις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με διευκόλυνση των απολύσεων. Και όλα αυτά με την ανοχή, και τις δήθεν «αγωνιστικές κορόνες» των συμβιβασμένων ηγεσιών των συνδικαλιστικών οργανώσεων που όλα αυτά τα χρόνια αποκοίμισαν τους εργάτες και αφόπλισαν το κίνημά τους με τους λεγόμενους «κοινωνικούς διαλόγους», στους οποίους επιμένουν και τώρα.