Παρασκευή 14 Μάη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 40
ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ

ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Το δίκιο...

Παλιά συνήθειά μας να βγαίνουμε μια βόλτα στην πλατεία. Ποδαράτα. Ολη μέρα στο τρακτέρ, πεθυμάμε να περπατήσουμε.

Καλησπέρα, ο ένας. Γεια, ο άλλος. Πώς πάει; Τίποτε, καλά, δε βαριέσαι, οι αποκρίσεις. Ημασταν σκυθρωποί.

Ο καιρός βοηθάει. Οι καλλιέργειες πάνε καλά. Η γης δε χαμπερίζει από σύμφωνα σταθερότητας. Θρέφει το σπόρο, τον κεντρώνει, τον κάνει φυτό που καρπίζει. Ανθίζει το δέντρο, δένει τον καρπό, τον ωριμάζει. Αλάθητη στο έργο της.

Ξεροσταλιάζαμε. Μήτε τσιγάρο ανάβαμε. Δε λέγαμε και να φύγουμε. Βρεθήκαμε, χωρίς να το καταλάβουμε, στο καφενείο. Αλλος καφέ, άλλος τσίπουρο, άλλος κρασί, όλοι κάτι παραγγείλαμε. Ηπιαμε. Καπνίσαμε. Κοιταχτήκαμε. Κάτι θέλαμε να πούμε.

Δυο πράγματα δεν καταλαβαίνω, μίλησε ένας στον ομοτράπεζό του. Η ησυχία επέτρεψε ν' ακούσουμε. Στήσαμε αυτί. Τι δεν καταλαβαίνεις; Το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» και τι διάολο είναι το Σύνταγμα. Τι σε νοιάζει εσένα; Τα παιδιά μου είναι στο μεροκάματο. Οσο για το Σύνταγμα, θέλω να μάθω.

Κοίτα, και τα δικά μου γράμματα είναι λίγα. Δε θα σου πω σοφίες. Ο,τι καταλαβαίνω. Εάν ερχόσουν την Πρωτομαγιά στη συγκέντρωση, θα καταλάβαινες ακούγοντας την ομιλία και βλέποντας τα πρόσωπα. Κουρασμένα, ρυτιδιασμένα και μαζί αισιόδοξα. Θα καταλάβαινες πως για μας νόμος δεν μπορεί να είναι άλλος απ' το δίκιο μας.

Νόμος δεν είναι αυτό που ψηφίζουν στη Βουλή; Και μπορεί ένας νόμος να 'ναι άδικος για κάποιους και δίκαιος για άλλους; Εσύ, τι λες; Δεν ξέρω. Για να το δούμε. Ως αγρότες εμείς, ως εργάτες οι εργάτες, μπορεί να είμαστε ίδιοι με το βιομήχανο κομπόστας ροδάκινου; 'Η με τον εκκοκκιστή του μπαμπακιού ή με τον αλευροβιομήχανο ή τον τραπεζίτη, τον εφοπλιστή; To δίκιο μας δεν είναι να πληρωθεί γερά το προϊόν μας, το μεροκάματο; Το δίκιο τους δεν είναι να πληρώσουν φτηνά;

Χμ, ακούστηκε απ' το στόμα του κι όλοι είδαμε που έξυσε το κεφάλι του. Και το Σύνταγμα; Ποιος το έφτιαξε; Δεν το ψήφισαν οι βουλευτές των κομμάτων; Ολων; Ακουσα πως το ΚΚΕ δεν το ψήφισε. Σκέφτηκες γιατί; Οχι.

Δεν είναι καλό πράγμα το Σύνταγμα; ρώτησε μετά τη σιωπή του. Το ζήτημα είναι τίνος τα συμφέροντα κατοχυρώνει. Τίνος; Δεν το είπαμε; Αλλο το δίκιο το δικό μας, άλλο εκείνων που πληρώνουν τον κόπο μας. Είδες τις νομικές σοφιστείες για ν' αποφύγουν τον αριθμό 180, που χρειαζόταν για την κύρωση του συμφώνου σταθερότητας. Παραβίασαν οι ίδιοι το Σύνταγμα. Το κάνουν κάθε φορά που δεν τους βολεύει. Και με τανκς.

Αναψε τσιγάρο. Ξανάξυσε το κεφάλι. Ξεφύσηξε. Αν καταλαβαίνω καλά, βγάζουμε τα μάτια μας με την ψήφο μας. Και τα κόμματα συμφέροντα εκπροσωπούν. Ταξικά συμφέροντα. Ετσι πρέπει να τα λέμε. Οι τάξεις, ξέρεις, αντιπαλεύουν η μία την άλλη.

Ξέρω τι ψηφίζεις. Ξέρεις τι ψηφίζω. Σε ρωτώ. Τα κόμματα που ψήφισες κι έγιναν κυβέρνηση, έκαναν το δίκιο σου νόμο; Οχι. Γιατί; Γιατί... Λες να 'ναι αυτό; Πω, πω, έκραξε και μούντζωσε το πρόσωπό του. Τόσα χρόνια παγιδευμένος... μουρμούρισε. Σιχτίρ, είπε και με μια κίνηση του χεριού έδιωξε την αυταπάτη.

Είχαμε μπει κι εμείς στην κουβέντα. Χαμηλόφωνα, σοβαρά. Τι βγάλαμε; Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη. Ξημερώσαμε, αλλά τα καταφέραμε. Η ανατολή ήταν κροκάτη γάζα.


Ιορδ. Α. ΠΡΟΥΣΑΝΙΔΗΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ