Πραγματικά χρειάζεται περισσό θράσος για να υποστηρίξει κάποιος ότι το πανεπιστημιακό άσυλο παραβιάζεται από τους εργάτες. Φαίνεται πως απ' αυτό το θράσος διαθέτει ο καθηγητής πανεπιστημίου Γ. Πανούσης που ήταν πρόσφατα και υποψήφιος υπερνομάρχης του ΣΥΝ. Μήπως γιατί οι εργάτες και γενικότερα το λαϊκό κίνημα το υπερασπίζονται έμπρακτα, ως λαϊκή κατάκτηση που είναι; Αυτό φαίνεται να ενοχλεί τον κύριο καθηγητή γι' αυτό και η απέχθεια στους εργάτες. Ο Γ. Πανούσης, έστω και με περιτύλιγμα «αριστερό»χρωμο, υπερασπίζεται την ασυλία της κυρίαρχης ιδεολογίας στα πανεπιστήμια και στην κοινωνία και έσπευσε να συμπληρώσει τον κ. Θ. Πάγκαλο του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος ζήτησε αστυνομικές περιπολίες μέσα στα πανεπιστήμια. Εχουν, είπε ο Γ. Πανούσης, για τις δηλώσεις Πάγκαλου, στοιχεία πραγματικότητας.

Τα όσα είπε ο Γ. Πανούσης περί του ασύλου είναι επικίνδυνα. Εφθασε στο σημείο να καλέσει το πανεπιστήμιο «να μας πει τι εννοεί πανεπιστημιακό άσυλο», ενώ εκτίμησε ότι δεν τίθεται πια ζήτημα ασύλου αφού η διακίνηση των ιδεών είναι πλέον ελεύθερη μέσω του... ίντερνετ! Και έφτασε στο σημείο να εξισώνει, αντικειμενικά, τους εργάτες, οι οποίοι μαζί με τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας κατά καιρούς υπερασπίζονται το άσυλο, με την ελεύθερη δράση των αστυνόμων εντός πανεπιστημίων. Ετσι, Πανούσης, Πάγκαλος, Γιαννάκου είναι όργανα της ίδιας ορχήστρας. Εχουν βάλει στο στόχαστρο το πανεπιστημιακό άσυλο επικαλούμενοι διάφορα προσχήματα σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση στα πανεπιστήμια προβάλλοντας «προφάσεις εν αμαρτίαις» και την πραγματική τους στόχευση. Δεν είναι τυχαίο ότι η φιλολογία περί του ασύλου είναι μια παράλληλη προπαγανδιστική επιχείρηση που προετοιμάζει το έδαφος κατάργησής του ενόψει της ολοκληρωτικής διείσδυσης των επιχειρηματιών στα πανεπιστήμια και της ιδιωτικοποίησής τους.

Αυτό που θέλουν, στην πραγματικότητα, χωρίς να το ομολογούν ευθέως, είναι να αποστειρώσουν τα πανεπιστήμια από την κοινωνία και να τα παραδώσουν «καθαρά» στα χέρια της πλουτοκρατίας, για να γίνουν χώρος εμπορίου της γνώσης και της επιστήμης, χώρος εμπορίου ανθρώπων στην υπηρεσία των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων. Θέλουν τα πανεπιστήμια ένα σύγχρονο σκλαβοπάζαρο της γνώσης, της επιστήμης και των φορέων μέσω των οποίων την αναπαράγουν. Πολεμάνε το άσυλο ή του δίνουν μουσειακό περιεχόμενο, γιατί αυτό ως ζωντανή έννοια και ως περιεχόμενο, δε συμβιβάζεται με την ασυλία στη χυδαιότητα της εμπορευματοποίησης. Θέλουν τα πανεπιστήμια δικό τους μαγαζί υπό ένα καθεστώς «στρατιωτικού νόμου» της ιδεολογικής τους μονομέρειας,(η αστική ιδεολογία και στην επιστήμη πρέπει να διαφυλαχτεί), για να κατοχυρώσουν τις μπίζνες τους από την αμφισβήτηση και την εναντίωση του λαϊκού κινήματος.

Η επίθεση στο άσυλο σχετίζεται και με τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις για το πανεπιστήμιο, όπου η εκπαίδευση και η έρευνα αλλά και η ίδια η ζωή των φοιτητών θα ελέγχονται από πολυεθνικές εταιρείες, ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι διάφοροι Πανούσηδες και Πάγκαλοι αυτό υπηρετούν. Ομως είτε το θέλουν είτε όχι, η υπεράσπιση του πανεπιστημιακού ασύλου είναι παλλαϊκή υπόθεση, όπως και η ενιαία δημόσια αποκλειστικά δωρεάν Παιδεία, γι' αυτό ενοχλούνται από τους κοινούς αγώνες εργατών και φοιτητών.