Σάββατο 14 Φλεβάρη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Η... «ανταγωνιστικότητα»

Ενα ακόμη επίτευγμα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, είναι και η αναγόρευση της ανταγωνιστικότητας σε «εθνικό στόχο». Με τον ίδιο τρόπο που το θέτει και η ΝΔ, όπως προκύπτει και από το πρόγραμμά της. Ενα αίτημα που τέθηκε μετ' επιτάσεως από τους βιομηχάνους, διότι, μετά την επίτευξη του στόχου της εισόδου στην ΟΝΕ, «κινδύνευαν να χαλαρώσουν τα λουριά»! «Οσα πετύχαμε με την προσπάθεια ένταξης στην ΟΝΕ, κινδυνεύουν να χαθούν αν δεν τεθεί ένας νέος στόχος. Και ο στόχος αυτός είναι η συνεχής βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας», δηλαδή των κερδών του κεφαλαίου. Πριν περίπου ένα χρόνο, ο Κ. Σημίτης, ανακήρυξε την ανταγωνιστικότητα σε «εθνικό στόχο». Παρόμοιοι είναι και οι σημερινοί στόχοι, όπως καθορίζονται από το νέο αρχηγό του κόμματος.

Η ανταγωνιστικότητα μετράται με τη διεισδυτικότητα των προϊόντων σε νέες αγορές. Π.χ., αν ένα ζευγάρι παπούτσια που κατασκευάζει μια βιοτεχνία στο Πακιστάν, φτάνει στην αγορά της Δυτικής Ευρώπης με τελική τιμή 30 ευρώ και ένα αντίστοιχο ζευγάρι παπούτσια που κατασκευάζεται στην Ελλάδα πωλείται στην ίδια αγορά 35 ευρώ, τότε, για το κεφάλαιο, η Ελλάδα υστερεί σε ανταγωνιστικότητα! Πώς θα μειωθεί το κόστος, ώστε η Ελλάδα να είναι στα ίδια ή σε καλύτερα επίπεδα από το Πακιστάν; Με τη μείωση του κόστους παραγωγής. Μα η παραγωγικότητα και η τεχνολογική εξέλιξη είναι σε ικανοποιητικό επίπεδο. Δεν πειράζει, λένε μ' ένα στόμα μεγαλοεπιχειρηματίες, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, υπάρχουν και άλλοι τρόποι για τη μείωση αυτή. Ποιοι; Η μείωση του «εργατικού κόστους», με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Η πρόσφατη έρευνα του ΙΟΒΕ για την πορεία των Ξένων Αμεσων Επενδύσεων δεν αφήνει περιθώρια παρανοήσεων: «η ραγδαία - σημειώνει - υποχώρηση στη σχετική κατάταξη της Ελλάδας αναδεικνύει τον κίνδυνο της διατήρησης ενός στάτους κβο, ειδικά όταν ο περίγυρος - οι χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης - προχωρούν με ταχείς ρυθμούς σε μεταρρυθμίσεις οι οποίες αυξάνουν την ελκυστικότητά τους». Αυτό είναι το πρόβλημα. Η αύξηση της... ελκυστικότητας. Και επειδή τα πάντα στις καπιταλιστικές κοινωνίες μετριούνται με το... όφελος, «ελκυστικότητα» σημαίνει χαμηλότερο κόστος. Δηλαδή, νέα υπονόμευση της θέσης των εργαζομένων για... ελκυστικότερη τιμή, μέσα από τη μείωση των εργατικών εισοδημάτων, των ασφαλιστικών εισφορών κοκ.

Βέβαια, αν και οι βιομήχανοι αξιώνουν τη λήψη ισοπεδωτικών - αντιλαϊκών μέτρων και κίνητρα στο όνομα των επενδύσεων, διαψεύδονται ακόμα και από τα δικά τους στοιχεία. Ετσι, στην πρόσφατη έρευνα του ΙΟΒΕ για τις Επενδύσεις, όπου η Ελλάδα τοποθετείται σε «δυσμενή θέση», αναφέρεται ρητά ότι είμαστε από τις χώρες που εφαρμόσανε έγκαιρα σε σχέση με τα υπόλοιπα κράτη την πολιτική κινήτρων για το μεγάλο κεφάλαιο.

Είναι ολοφάνερο. Οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου και το πολιτικό τους προσωπικό, και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, στην προσπάθειά τους να αυξήσουν τα υπερκέρδη του κεφαλαίου, κλιμακώνουν την αντιλαϊκή τους πολιτική, την οποία κατά περίπτωση επιχειρούν να τη δικαιολογήσουν με διάφορες θεωριούλες, οι οποίες σε τελευταία ανάλυση τίποτα κοινό δεν έχουν με τα συμφέροντα και τις αγωνίες των εργαζομένων. Είναι κι αυτή μια ακόμα αλήθεια, για το ρόλο του δικομματισμού, που πορευόμενοι προς τις κάλπες δεν πρέπει να ξεφεύγει της προσοχής.


Σταμάτης ΖΗΣΙΜΟΥ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ