«Κοντεύω να σκάσω, σου λέω! Αλλα ζητάει η καρδιά μου, άλλα μου επιβάλουν οι συνθήκες. Εγώ θέλω να λάβω μέρος στην πορεία του Πολυτεχνείου. Αριστερός είμαι, το ξέρεις! Θέλω να φωνάξω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου "έξω για πάντα οι Αμερικάνοι"! Ομως, έχω αυτό το δικαίωμα, σε ρωτάω; Δεν τους είδες; "Τσακ", τραβάνε μια αναγνώριση και από τη μια στιγμή στην άλλη τα πάντα γυρίζουν ανάποδα. Η χώρα μας από σημείο αναφοράς στα Βαλκάνια έγινε κλοτσοσκούφι! Πάει το κύρος, πάνε οι πετυχημένοι Ολυμπιακοί Αγώνες, πάνε οι βαλκανικές πρωτοβουλίες. Κανένας, πια, δε μας παίρνει στα σοβαρά. Ενα κρατίδιο, μια σταλιά, κάνει "τσουφ" και πηδάει στο σβέρκο μας. Βουτάει τα χαλινάρια του Βουκεφάλα, την ασπίδα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του δικού μας Μ. Αλεξάνδρου, παρακαλώ, και τραβάει ορμητικά και περήφανα για την Περσία».

***

«Είπα Περσία και μου ήρθε το αίμα στο κεφάλι. Ηταν αποκοτιά να μη στείλουμε στρατιώτες στο Ιράκ, σου το 'λεγα. Μήπως αποτρέψαμε τον πόλεμο; Οχι, βέβαια! Αν είχαμε στείλει έναν λόχο θα γλιτώναμε την αναγνώριση. Ασχημα κάναμε όταν αφήσαμε τον αμερικάνικο και νατοϊκό στρατό να περάσει στη Γιουγκοσλαβία; Εχασε η χώρα; Δεν έχασε! Αντίθετα, θυμάσαι, τα περίφημα ταξίδια του Παπανδρέου σε ολόκληρη τη Βαλκανική Χερσόνησο. Ολοι τον αναγνώριζαν ως Μεσάζοντα! Η Ελλάδα Μεσάζων! Η Ελλάδα, από το τίποτα, "μπαμ" στο τραπέζι της μοιρασιάς, ισότιμη με την Αμερική, με τη Γερμανία. Η Ελλάδα με ειρηνευτικά στρατεύματα ανά την εμφύλιο. Στο Κόσσοβο, στο Αφγανιστάν. Στιγμές λαμπρές, εφάμιλλες με αυτές της Κορέας».

***

«Είπα Κορέα και μου προέκυψε ένα ερώτημα και θέλω τη γνώμη σου: Ηταν ή δεν ήταν έξυπνη κίνηση να στείλουμε στρατεύματα εκεί; Αλλαξε τίποτα μέσα μας; Πάψαμε να είμαστε αριστεροί; Δεν πάψαμε! Η Νότια Κορέα είχε αποφασιστεί να μείνει Νότια, φίλε μου. Θα έμεινε Νότια και χωρίς τη δική μας παρουσία. Θα ήταν ηλιθιότητα να πάμε κόντρα στην πραγματικότητα. Οπως είναι ηλιθιότητα να υποστηρίζουμε σήμερα ανοιχτά τον Κάστρο. Υπάρχει εκδοχή να νικήσει η Κούβα; Οχι! Ποιο είναι, λοιπόν, το συμφέρον της χώρας; Αλλο τι λέει η ψυχή μας. Η ψυχή μας λέει "ζήτω ο Φιντέλ", η λογική, όμως, άλλα προστάζει».

***

«Εντάξει, προχώρα! Βάρα γροθιά στο μαχαίρι, εγώ δε θα σε ακολουθήσω! Θα κάνω κόμπο την καρδιά μου, αλλά δε θα σας ακολουθήσω! Τράβα στην αμερικάνικη πρεσβεία και φώναξε "έξω για πάντα οι Αμερικάνοι". Με ανοιχτό το Κυπριακό, άμυαλε! Μα μια αφορμή θέλουν να αναγνωρίσουν το ψευδοκράτος, δεν το καταλαβαίνεις; Λύσε τους, λοιπόν, τα χέρια. Φώναξε, και στις 18 έλα να πάρεις τις εισπράξεις. Τουρκική Κυπριακή Δημοκρατία! Και άσε τον Παπαδόπουλο να προβάλει βέτο».

***

«Είπα βέτο και οφείλω να σε προειδοποιήσω! Χεσμένο το έχουν το Βέτο! Αλήθεια σου λέω. Κάνει ένα "μπραφ" η Τουρκιά και πιάνει Ανδρο. Τι θα κάνεις; Τι θα κάνουμε; Πόλεμο; Θα αναγκαστούμε να παραχωρήσουμε και την Ανδρο. Αυτό θα κάνουμε! Εν κατακλείδι, και επειδή τελειώνει η μπαταρία, η καρδιά στα πολιτικά δεν είναι καλός σύμβουλος! Με ανοιχτό το Κυπριακό, με τις καθημερινές παραβιάσεις στο Αιγαίο από την Τουρκία, με την Αλβανία να ανασυγκροτείται η καρδιά πάει στην άκρη. Τα αισθήματά μου τα ξέρεις! Εγώ είμαι πιο αριστερός από εσένα! Καταδικάζω την Αμερική για του κόσμου τις παραβάσεις, για τους πολέμους, για τον αυταρχισμό, για την απαξία της στο διεθνές δίκαιο, όμως!..».

***

«Ομως η λογική, γιατί εγώ είμαι λογικός άνθρωπος, μου επιβάλλει να μη λάβω μέρος στην πορεία. Είμαι υπεύθυνος άνθρωπος και θα τηρήσω υπεύθυνη στάση. Θα απέχω. Δε θα δώσω καμία αφορμή. Δε θα διευκολύνω εγώ τους Αμερικάνους στην ιμπεριαλιστική πολιτική τους. Θα τους πω, "ορίστε κύριοι, δεν υπάρχει αντιαμερικανισμός στην Ελλάδα, γιατί βαράτε"; Θα τους αποστομώσω! Θα τους εκθέσω»!