Παρασκευή 14 Νοέμβρη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 6
ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΜΑΣ ΡΩΤΑΤΕ... ΑΠΑΝΤΑΜΕ

Η ηγεσία του ΣΥΝ προσδιορίζει τη διαχωριστική γραμμή στο πολιτικό επίπεδο ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση. Τι σημαίνει αυτός ο προσδιορισμός γενικά και πιο συγκεκριμένα για τα λαϊκά στρώματα;

ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ γνωστό, η πολιτική υπηρετεί συμφέροντα. Το ίδιο και τα κόμματα που την επεξεργάζονται, την προβάλλουν και την εφαρμόζουν. Επομένως αυτό που πρέπει να κρίνεται στην πολιτική κάθε κόμματος είναι ποιων κοινωνικών δυνάμεων τα συμφέροντα υπηρετεί. Γιατί στην κοινωνία που ζούμε υπάρχουν από τη μια μεριά τα μονοπώλια, οι μεγαλοεπιχειρηματίες (βιομήχανοι, εφοπλιστές, τραπεζίτες, μεγαλέμποροι κλπ) και από την άλλη μεριά η εργατική τάξη και τ' άλλα λαϊκά στρώματα, (φτωχοί αγρότες, ΕΒΕ ιδιαίτερα οι αυτοαπασχολούμενοι), συνταξιούχοι κλπ). Τα συμφέροντά τους είναι ριζικά αντίθετα. Τα μονοπώλια επιδιώκουν να βγάζουν μεγαλύτερα κέρδη και αυτό δεν μπορεί να γίνεται διαφορετικά παρά σε βάρος του λαού. Από την άλλη τα λαϊκά στρώματα πρέπει να καλύπτουν όλες τους τις ανάγκες, αλλά αυτό εμποδίζεται από την εφαρμοζόμενη πολιτική που υπηρετεί τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Ετσι το ζήτημα των διαχωριστικών γραμμών σε πολιτικό επίπεδο μπαίνει ως εξής: Πολιτική που υπηρετεί τους μεγαλοεπιχειρηματίες ή πολιτική που υπηρετεί το λαό;

Η ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΗ γραμμή που προβάλλει η ηγεσία του ΣΥΝ συγκαλύπτει αυτή την πραγματικότητα των αντίθετων συμφερόντων και την πραγματική διαχωριστική γραμμή στο πολιτικό επίπεδο. Ετσι αποπροσανατολίζει το λαό από το να συνειδητοποιεί και να διεκδικεί πολιτική κάλυψης όλων των σύγχρονων αναγκών του, ζήτημα που μπορεί να γίνεται αποτελεσματικά μόνο αν αυτή η διεκδίκηση συνδυάζεται με την εναντίωση στην πολιτική που υπηρετεί να συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Αλλά με την πολιτική μεταξύ προόδου και συντήρησης χάνονται όλ' αυτά, δηλαδή ότι υπάρχει η πολιτική υπέρ της πλουτοκρατίας και η αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή πολιτική. Επομένως με την προβολή αυτής της διαχωριστικής γραμμής από την ηγεσία του ΣΥΝ, τα λαϊκά στρώματα δε συνειδητοποιούν την εναλλαχτική για τα συμφέροντά τους διέξοδο και εγκλωβίζονται στην πολιτική διαχείρισης του συστήματος.

Η ΗΓΕΣΙΑ του ΣΥΝ με βάση αυτή τη διαχωριστική γραμμή που προβάλλει, προτείνει ως διέξοδο «έναν άλλο κόσμο», όπως λέει, και τον προσδιορίζει με το χαρακτηριστικό, «ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη». Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ ο ΣΥΝ υποστηρίζει τη θέση ότι τα κέρδη, δηλαδή οι μεγαλοεπιχειρηματίες, πρέπει να υπάρχουν, αρκεί να εφαρμόζεται πολιτική που να μην τα μεγαλώνει, αλλά ένα μέρος τους να πηγαίνει για κάλυψη των λαϊκών αναγκών! Δηλαδή να παραιτηθούν από ένα μέρος των συμφερόντων τους τα μονοπώλια. Αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει αντικειμενικά. Για να μεγαλώνουν τα κέρδη, ο πλούτος, πρέπει να μεγαλώνει και η φτώχεια. Και σκοπός των επιχειρηματιών είναι να μεγαλώνει ο πλούτος. Αυτό θα σταματήσει να υπάρχει μόνο όταν σταματήσουν να υπάρχουν μεγαλοεπιχειρηματίες.

ΕΠΟΜΕΝΩΣ η «προοδευτική πολιτική» ως εναλλακτική για τα λαϊκά στρώματα διέξοδος και μάλιστα φιλολαϊκή, δεν μπορεί να υπάρξει. Φιλολαϊκή πολιτική μπορεί να υπάρξει μόνο ενάντια, συνολικά, στην πολιτική των μονοπωλίων, πράγμα που δεν κάνει η πολιτική του ΣΥΝ. Γι' αυτό και ο ΣΥΝ διεκδικεί την ενίσχυσή του, δηλαδή την ενίσχυση της πολιτικής του που είναι πολιτική διαχείρισης του καπιταλισμού, άρα η λεγόμενη «προοδευτική πολιτική» του δεν μπορεί να καλύψει τις λαϊκές ανάγκες, να υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ