Γιορτάζει, λοιπόν, σήμερα στο Πολεμικό Μουσείο το υπουργείο Εθνικής Αμυνας και μάλιστα «με ιδιαίτερη λαμπρότητα», όπως αναφέρει το ΓΕΣ, το «μισό αιώνα συμμετοχής του Ελληνικού Στρατού σε Ειρηνευτικές Αποστολές». Δηλαδή, γιορτάζει τα 50 χρόνια υποτέλειας και οργανικής πρόσδεσης του Ελληνικού Στρατού στο άρμα των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Ποιες είναι οι αποστολές αυτές; Ξεκινάει με Κορέα και ακολουθούν Σομαλία, Βοσνία - Ερζεγοβίνη, Αλβανία, Κοσσυφοπέδιο, ΠΓΔΜ, Αφγανιστάν και βέβαια έπεται συνέχεια για το μέλλον με πρώτο στη λίστα το Ιράκ.

Η πρώτη επισήμανση που θα πρέπει να γίνει, είναι ότι κάθε άλλο παρά ειρηνευτικές αποστολές είναι αυτές. Πρόκειται καθαρά για ιμπεριαλιστικές εκστρατείες, είτε για την επιβολή είτε για τη διατήρηση της παλιάς και της «νέας τάξης» πραγμάτων του ιμπεριαλισμού. Η συμμετοχή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στις λεγόμενες Ειρηνευτικές Αποστολές αποτελεί διαχρονικά οργανικό μέρος της πολιτικής των κυβερνήσεων στις σχέσεις τους με τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη. Πρακτικά σημαίνει συμμετοχή ελληνικού στρατού έξω από τα σύνορα για την καθυπόταξη άλλων λαών. Η ενεργητική συμμετοχή της κυβέρνησης στην ιμπεριαλιστική δράση, συνεπικουρούμενης και από τη ΝΔ, είναι το τίμημα, που δίνει η ντόπια άρχουσα τάξη, χωρίς βέβαια να το πληρώνει η ίδια, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της.

Από τον πόλεμο της Κορέας μέχρι σήμερα είναι η ίδια λογική, οι ίδιες επιδιώξεις. Οι τεράστιες ομοιότητες εκείνων των γεγονότων με τα σημερινά, είναι ολοφάνερες, αν και ο ιμπεριαλισμός έγινε ακόμα πιο επιθετικός, λόγω ανατροπής του σοσιαλισμού. Τότε, είπαν στον ελληνικό λαό, ότι η Ελλάδα οφείλει να στείλει στρατό στην Κορέα, γιατί έτσι υπερασπίζεται και τον εαυτό της, που κινδυνεύει από τον «επεκτατισμό του κομμουνισμού»!!! Τώρα λένε ακριβώς τα ίδια, μόνο που βάζουν τη λέξη «τρομοκρατία», αντί της λέξης «κομμουνισμός». Και τότε η Ελλάδα είχε βάσεις και τώρα αποτελεί ένα ιμπεριαλιστικό ορμητήριο. Αυτό που λέγεται συμμετοχή σε «ειρηνευτικές αποστολές» εκφράζει το νέο δόγμα των Ενόπλων Δυνάμεων. Πρόκειται για εγκατάλειψη του δόγματος υπεράσπισης των συνόρων, υπέρ του νεοταξίτικου δόγματος περί διεθνούς «ασφάλειας» και «σταθερότητας». Στην ουσία η συμμετοχή σε «ειρηνευτικές αποστολές» αποτελεί την αιχμή του δόρατος αυτού του μετασχηματισμού του.

Ετσι, ο «εκσυγχρονισμός» των Ενόπλων Δυνάμεων έχει ως βασικό του στόχο τη συγκρότηση ταχυκίνητων δυνάμεων που θα στελεχώνονται από επαγγελματίες οπλίτες, δηλαδή από μισθοφόρους. Στις ανάγκες αυτές εξάλλου έρχεται να ανταποκριθεί και η μετατροπή του Στρατού Ξηράς μέχρι το 2005 κατά 50% σε μισθοφορικό. Εδώ πρέπει να επισημάνουμε ότι οι αποστολές αυτού του είδους είναι ταυτόχρονα ένα κανάλι μέσα από το οποίο περνάει η νεοταξικού χαρακτήρα διαπαιδαγώγηση των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων. Αξίζει να αναφέρουμε ότι από το 1995 και μετά, που ξεκίνησε η νέα φάση αυτών των αποστολών, πάνω από 20.000 στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων έχουν υπηρετήσει για ένα τουλάχιστον εξάμηνο κάπου από τα Βαλκάνια μέχρι το Αφγανιστάν. Σήμερα λοιπόν στο Πολεμικό Μουσείο γιορτάζουν τη συνενοχή στα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού κατά των λαών και δείχνουν την ταυτότητα του «εκσυγχρονισμού» των Ενόπλων Δυνάμεων.