Η υποκρισία και ο φαρισαϊσμός χαρακτηρίζουν τις αντιδράσεις της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ στα σκάνδαλα διαφθοράς που είδαν το φως της δημοσιότητας τα τελευταία εικοσιτετράωρα. Μόνιμη επωδός των γαλαζοπράσινων διαχειριστών της εξουσίας είναι ότι «είναι αθώοι» και ότι η πολιτική βούλησή τους είναι «μηδενική ανοχή» σε τέτοια φαινόμενα.

Προκειμένου να πείσουν για τις ειλικρινείς προθέσεις τους και να μετακυλίσουν τις αδιαμφισβήτητες πολιτικές ευθύνες, παραπέμπουν την υπόθεση στη Δικαιοσύνη «για να λάμψει η αλήθεια» και «να φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο»... Δεκαετίες τώρα το ίδιο παραμύθι, κάθε φορά που «σκάει» - πάντα με «μυστηριώδη» τρόπο και συνήθως μέσω των ΜΜΕ - ένα «σκάνδαλο διαφθοράς». Αλλά το αστείο έχει παρατραβήξει. Αναγορεύουν ως σκάνδαλο το χρηματισμό ή τη δωροδοκία ενός στελέχους του κρατικού μηχανισμού, παραβλέποντας ότι όλοι αυτοί - δικοί τους σε κάθε περίπτωση - κινούνται μέσα σε ένα «περιβάλλον» που το διαμορφώνει μια πολιτική που παράγει συνεχώς σκάνδαλα. Είναι μια πολιτική που μεταφέρει διαρκώς ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι του παραγόμενου πλούτου στις μεγάλες επιχειρήσεις, διαδικασία από την οποία επιχειρούν βέβαια να επωφεληθούν και όσοι μπορούν από την κορυφή της κρατικής πυραμίδας.

Είναι δυνατόν να μην υπάρξουν σκάνδαλα διαφθοράς και χρηματισμού κυβερνητικών και κρατικών αξιωματούχων, όταν ξεπουλιούνται φιλέτα της δημόσιας (ακίνητης, «ολυμπιακής», τουριστικής κ.ο.κ.) περιουσίας σε ιδιώτες, όταν εκχωρούνται επιχειρήσεις και οργανισμοί του δημοσίου, όταν τα δημόσια έργα και οι προμήθειες ανατίθενται στους «εθνικούς εργολάβους» και «προμηθευτές»; Είναι δυνατόν να μη σκάνε διαρκώς σκάνδαλα, όταν η «πολιτική των μεταρρυθμίσεων», που εφαρμόζει με τις πλάτες του ΠΑΣΟΚ η κυβέρνηση της ΝΔ, επιδιώκει τη «στήριξη των επιχειρήσεων» ή όταν ο Κ. Καραμανλής διακηρύσσει ότι «το κράτος γίνεται αρωγός της επιχειρηματικότητας»;

Η κυβέρνηση δεν είναι διόλου «ουδέτερος διαιτητής» στον εντεινόμενο ανταγωνισμό των μονοπωλίων για το μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα και κατάκτηση νέων αγορών. Οι «κανόνες» που βάζει δεν είναι για να δίνουν «ίσες ευκαιρίες σε όλους», αλλά θέτει τους κανόνες που ευνοούν τους ισχυρότερους. Οι λεγόμενες ανεξάρτητες αρχές (π.χ. Επιτροπή Ανταγωνισμού) δεν είναι παρά το άλλοθι για την παραπέρα συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, που διευκολύνει ταυτόχρονα και τις κυβερνήσεις να μετακυλίουν σε αυτές τις πολιτικές ευθύνες...

Δεν υπάρχει κανένα μέτωπο κατά της διαφθοράς από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Αντίθετα, υπάρχει μέτωπο κατά των λαϊκών συμφερόντων και στήριξης των υπερκερδών του κεφαλαίου. Και αυτή είναι η πηγή όλων των σκανδάλων. Μηδενική ανοχή, λοιπόν, απέναντι σε αυτή την πολιτική και τους πρασινογάλαζους διαχειριστές της. «Μαύρο» στους υποψήφιους ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στις δημοτικές εκλογές.