Σάββατο 13 Απρίλη 2013 - 1η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ποια διέξοδος συμφέρει το λαό;

Αντιγερμανικές κορόνες σηκώνει με κάθε ευκαιρία ο ΣΥΡΙΖΑ και το ίδιο κάνουν οι κυβερνήσεις άλλων κρατών - μελών της Ευρωζώνης, που αντιμετωπίζουν μεγάλα ζόρια στη διαχείριση της κρίσης. Τι λένε; Οτι η Γερμανία αξιοποιεί την κρίση για να τις στραγγαλίσει οικονομικά και να ενισχύσει τα δικά της μονοπώλια στο μεταξύ τους ανταγωνισμό. Οτι το κυρίαρχο μείγμα της διαχείρισης είναι επιλογή της Γερμανίας και αξιώνουν ένα άλλο μείγμα, με περισσότερα επεκτατικά μέτρα, προκειμένου να τροφοδοτήσουν με χρήμα την οικονομία τους και να ξεκολλήσει από την κρίση. Στη βάση αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει συμμαχίες με ισχυρά καπιταλιστικά κράτη ανταγωνιστικά στη Γερμανία, καλώντας το λαό να στοιχηθεί πίσω από την πολιτική διαχείρισης της κρίσης που εφαρμόζει η κυβέρνηση Ομπάμα ή να στηρίξει το αίτημα μερίδων της αστικής τάξης για επαναπροσανατολισμό των διεθνών στρατηγικών συμμαχιών της χώρας.

Αντιγερμανική ρητορική αναπτύσσουν αστικές πολιτικές δυνάμεις και στη Γαλλία ή στην Ιταλία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Μπερλουσκόνι, ο οποίος εγκαλούσε τον Μόντι ότι υποτάσσεται στην πολιτική της Α. Μέρκελ και έλεγε πως ο ίδιος, αν κυβερνήσει ξανά, θα χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι. Ο Γκρίλο είναι ενάντια στην Ευρωζώνη. Τα ίδια λέει στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ, δείχνοντας πόσο ρηχή και επικίνδυνη για το λαό είναι η «αντιμνημονιακή», «αντιγερμανική» και «αντιμερκελική» ρητορεία, η οποία οδηγεί τους λαούς κατευθείαν στην αγκαλιά μερίδων της αστικής τάξης, που επιζητούν ένα άλλο μείγμα διαχείρισης της κρίσης, ακόμα και την αναμόρφωση της ΕΕ, προκειμένου να διασφαλίσουν τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους έναντι των ανταγωνιστών τους. Στην ίδια βάση διαμορφώνεται και η πρόταση για «συμμαχία του Νότου», ενάντια στη Γερμανία, ανάμεσα σε κυβερνήσεις που στις χώρες τους τσακίζουν με μέτρα το λαό, για να σωθεί η ντόπια πλουτοκρατία.

Τι κρύβουν; Οτι οι μεταξύ τους κόντρες γίνονται για το ποια μονοπώλια θα υποστούν τη μικρότερη ζημιά στο πλαίσιο της ελεγχόμενης διαχείρισης της κρίσης, την οποία από κοινού αποφασίζουν και διευθύνουν στις χώρες τους. Ολοι τους συμφωνούν ότι πρέπει να τσακίσουν το λαό για να πληρώσει αυτός την κρίση του καπιταλισμού. Αλλά επειδή το ξεπέρασμά της προϋποθέτει και την καταστροφή κεφαλαίου, τσακώνονται για το ποιος θα πάθει τη μικρότερη ζημιά, για το ποια μονοπώλια θα επιβιώσουν και θα εκκινήσουν από καλύτερη θέση την περίοδο της αναιμικής ανάκαμψης.

Εξαιτίας της κρίσης και της ανισομετρίας που μεγάλωσε στην Ευρωζώνη, ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες, όπως η Ιταλία, η Γαλλία, η Ισπανία, έχουν χάσει έδαφος στον ανταγωνισμό με τα γερμανικά μονοπώλια και αυτό είναι που καθορίζει τη στάση τους στα ενδοϊμπεριαλιστικά παζάρια και τους ανταγωνισμούς. Τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει για το λαό στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες αν αναδείξουν κυβερνήσεις που θα εφαρμόσουν ένα άλλο μείγμα διαχείρισης, ενδεχομένως και έξω από το κοινό νόμισμα, ή αν η Ευρωζώνη αποφασίσει να εμπλουτίσει με επεκτατικά μέτρα το μείγμα διαχείρισης της κρίσης. Τα μονοπώλια θα συνεχίσουν να κυριαρχούν στην οικονομία και ο λαός θα συνεχίσει να κατρακυλάει στην ανέχεια. Διέξοδος για το λαό είναι η συμμαχία του σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση σε κάθε χώρα, για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, την αποδέσμευση απ' την ΕΕ με λαϊκή εξουσία, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ