Μπορεί η κατάσταση που καθημερινά αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι με την ακρίβεια και την ανασφάλεια για ό,τι ξημερώνει αύριο να οξύνεται όλο και περισσότερο, μπορεί οι συζητήσεις για την επερχόμενη κρίση να δίνουν και να παίρνουν, ορισμένοι όμως εμφανίζονται απόλυτα προσηλωμένοι στα καθήκοντα που έχουν αναλάβει να φέρουν σε πέρας. Ανάμεσα σε αυτούς και ο εκλεκτός της κυβέρνησης στη ΔΕΗ, ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, που ανακοινώνοντας τα σχέδιά της μίλησε για ανατιμήσεις που στα επόμενα χρόνια θα ξεπεράσουν σε ποσοστό και το 45%!

Η αλήθεια είναι ότι οι προτάσεις Αθανασόπουλου στηρίζονται σε ...«αντικειμενικά δεδομένα». Η ΔΕΗ είναι μια εταιρεία που πρέπει να λειτουργεί έχοντας εξασφαλισμένη την κερδοφορία της. Εκτός από τη δική της όμως, με βάση την πολιτική «απελευθέρωσης» του κλάδου της ενέργειας, πρέπει να εξασφαλίσει και την κερδοφορία των ανταγωνιστριών εταιρειών, αγοράζοντας από αυτές με ακριβά τιμολόγια την ενέργεια που παράγουν. Ποιος θα πληρώσει τη διαφορά; Μα οι πελάτες της ΔΕΗ, δηλαδή, τα λαϊκά νοικοκυριά.

Το ίδιο γίνεται και με τις τράπεζες. Η χρηματοπιστωτική κρίση, που ήταν το άλλοθι για να αποφασιστεί η χορήγηση των 28 δισ. ευρώ προς τους τραπεζίτες, ώστε να αποφευχθεί η επέκτασή της, αποτέλεσε την αφορμή για να γίνουν νέες αυξήσεις στα επιτόκια των δανειοδοτούμενων και κύρια των πελατών που έχουν στεγαστικά ή καταναλωτικά δάνεια και των μικρών επιχειρηματιών. Αυτό υπαγορεύουν τα «αντικειμενικά δεδομένα», προκειμένου να μη θιγεί η τραπεζική κερδοφορία.

Τα «αντικειμενικά δεδομένα» και την απειλούμενη κερδοφορία τους επικαλούνται και τα αφεντικά στις μεγάλες βιομηχανικές ομάδες διαφόρων κλάδων της οικονομίας, οι μεγαλέμποροι και τα πολυκαταστήματα, οι εταιρείες παροχής υπηρεσιών και έτσι ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί ανεβάζουν τις τιμές και τα τιμολόγια μεταφέροντας το κόστος της δικής τους κερδοφορίας στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Ακόμα και τα στοιχεία της Στατιστικής δεν μπορούν να κρύψουν τις υπέρογκες ανατιμήσεις σε όλο το φάσμα των τροφίμων, στα καύσιμα, στις δαπάνες για Υγεία και Παιδεία, κ.ο.κ. Και βεβαίως πρωταγωνιστές στις ανατιμήσεις είναι οι ελεγχόμενοι από την κυβέρνηση οργανισμοί και εταιρείες, αφού οι αναπροσαρμογές των τιμών στα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών, στο ηλεκτρικό ρεύμα, στα δημοτικά τέλη, στο πετρέλαιο θέρμανσης, στην ύδρευση και αποχέτευση, στα δημοτικά τέλη, είναι αισθητά υψηλότερες ακόμα και από τον επίσημο πληθωρισμό.

Για τους εργαζόμενους η κατάσταση που διαμορφώνεται είναι μονόδρομος: Αφού στην πράξη οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου κανονίζουν και σε συνεργασία με την κυβέρνηση παίρνουν τις αυξήσεις τους, με βάση τα «αντικειμενικά δεδομένα», αυτοί πρέπει να παλέψουν και να διεκδικήσουν τις αυξήσεις που δικαιούνται. Οχι για να αυξήσουν τα κέρδη τους ή να αποταμιεύσουν τα εισοδήματά τους, αλλά για να μπορέσουν, στις δύσκολες συνθήκες που διαμορφώνονται, να τα βγάλουν πέρα. Για να μπορέσουν να αντισταθμίσουν, σε κάποιο βαθμό, τη λεηλασία που έχουν υποστεί. Γιατί, αν κάποιος έχει ανάγκη αυτή την περίοδο από «ζεστό χρήμα», δεν είναι οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι ή τα άλλα τμήματα της άρχουσας τάξης. Είναι τα εργατικά νοικοκυριά και οι λαϊκές οικογένειες που στενάζουν στο όνομα της κερδοφορίας του κεφαλαίου.