Δεν είναι η πρώτη φορά που μπαίνει στο προσκήνιο ζήτημα για άρση και κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, ούτε είναι η πρώτη φορά που φαίνεται ξεκάθαρα η πρόθεση της άρχουσας τάξης να ξεμπερδεύει με μια ακόμα δημοκρατική κατάκτηση του κινήματος. Αυτή τη φορά, η συζήτηση ανοίγει αξιοποιώντας την προβοκατόρικη δράση συγκεκριμένων ομάδων, άσχετων με το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα και τις δημοκρατικές αποφάσεις των συλλόγων. Ετσι, έρχεται σαν «ώριμο φρούτο» μια συζήτηση για άρση του ασύλου, επειδή οι κουκουλοφόροι βρίσκουν «καταφύγιο» στα πανεπιστήμια, όπου δεν μπορεί να παρέμβει η αστυνομία. Το επιχείρημα είναι σαθρό, καθώς αποκρύπτει ότι αν η αστυνομία ήθελε να «χτυπήσει» αυτές τις ομάδες, τους λεγόμενους και «γνωστούς άγνωστους», χρόνια τώρα, μπορούσε να το κάνει... στους δρόμους της Αθήνας, οι οποίοι δεν καλύπτονται από πανεπιστημιακό άσυλο...

Στην πραγματικότητα, στο στόχαστρο μπαίνουν τα δημοκρατικά δικαιώματα φοιτητών, σπουδαστών, πανεπιστημιακών και εργαζομένων. Εκείνο που ενδιαφέρει την κυβέρνηση δεν είναι η «πάταξη» των κουκουλοφόρων, αλλά το γεγονός ότι στο πανεπιστήμιο, που λειτουργεί με επιχειρηματικά κριτήρια (και το οποίο προωθούν ΕΕ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ), δε χωράει άσυλο και ελεύθερη διακίνηση ιδεών, παρά μόνο «ασυλία» για τις επιχειρήσεις, ώστε να παρεμβαίνουν στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης και να γιγαντώνουν τα κέρδη τους και μέσα από τα πανεπιστήμια. Στο πλαίσιο αυτό, ο ίδιος ο νόμος - πλαίσιο ανοίγει το δρόμο για τον περιορισμό και τελικά την κατάργηση του ασύλου. Συγκεκριμένα, με βάση το νόμο, καλούνται οι Σύγκλητοι να ορίσουν τους χώρους εκπαίδευσης και έρευνας που καλύπτονται από το άσυλο. Επομένως, ο νόμος υπονομεύει το άσυλο. Ακόμα, γίνεται ένας σαφής προσδιορισμός έναντι των «εχθρών» φοιτητών - εργαζομένων - καθηγητών, καθώς θεωρείται καταπάτηση του ασύλου η παρακώλυση της εκπαιδευτικής και ερευνητικής διαδικασίας, ακόμα και αν αυτό συμβαίνει επειδή υπάρχει δημοκρατικά αποφασισμένη κινητοποίηση του συλλόγου φοιτητών... Το νερό έχει ήδη μπει στο αυλάκι...

Το άσυλο είναι αδιαπραγμάτευτη κατάκτηση του νεολαιίστικου και λαϊκού κινήματος και είναι υπόθεση του ίδιου του φοιτητικού και εργατικού κινήματος να το περιφρουρήσει και να απαντήσει δυναμικά στο παιχνίδι που στήνεται για την «αναίμακτη» κατάργησή του. Και σε αυτό το αντιδραστικό παιχνίδι για την περιστολή δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, η κυβέρνηση έχει πρόθυμους συμμάχους. Το ΠΑΣΟΚ που πρωτοστατεί στη συζήτηση για περιορισμό του ασύλου - παριστάνοντας ταυτόχρονα ότι συμμετέχει στις εκπαιδευτικές κινητοποιήσεις - προτείνει «σύνθετες» «υπηρεσίες φύλαξης» των πανεπιστημίων, μήπως ανοίγοντας το δρόμο για να φτάσουμε τελικά στην πρόταση του προέδρου του ΛΑ.Ο.Σ., Γ. Καρατζαφέρη, για μόνιμη παρουσία εισαγγελέα στα ιδρύματα;..