Στην Κεφαλλονιά, διώκονται δύο εκπαιδευτικοί. Στην Πάτρα, εφτά στελέχη του ΚΚΕ και του φιλειρηνικού κινήματος. Στην Καλαμάτα, 24 μαθητές, εκπαιδευτικοί και γονείς, αλλά και ο 76χρονος Δ. Βάγιας, επειδή το ...1949 αυτομόλησε από το στρατό του μοναρχοφασιστικού καθεστώτος και προσχώρησε στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας! Η «συγκομιδή», από τη χτεσινή και μόνο ειδησεογραφία, πλούσια, πολύ περισσότερο, αν συμπεριληφθούν οι διώξεις, που στο πολύ πρόσφατο παρελθόν σημειώθηκαν σε βάρος εργατών, αγροτών, φιλειρηνιστών κ.ο.κ.

Εχει αξία η επισήμανση πως οι αυταρχικές μέθοδοι και τα αντιδημοκρατικά μέτρα του σήμερα «κυοφορούν» τους διαδόχους τους για το αύριο. Κυοφορούν ακόμα περισσότερο αυταρχισμό, ακόμη πιο λειψή δημοκρατία. Η επίθεση στα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα δεν έχει ακόμη ξεδιπλωθεί στο σύνολό της, στα πλαίσια, ωστόσο, της παγκόσμιας «αντιτρομοκρατικής» εκστρατείας των δυνάμεων του ιμπεριαλισμού, θα γίνει κι αυτό. Θα επιστρατεύσουν κάθε τρόπο και μέσο για την τρομοκράτηση των λαών και των κινημάτων τους. Και για να προλάβουμε όσους σπεύσουν να μιλήσουν για καταστροφολογία, να υπενθυμίσουμε το νέο πιο αντιδραστικό ευρωτρομονόμο, πως οι εμπνευστές του νομοσχεδίου για τον περιορισμό, χτύπημα επί της ουσίας, των διαδηλώσεων περιμένουν την κατάλληλη στιγμή να το βγάλουν απ' το συρτάρι κ.ά. Προοπτικά, με χρονικό ορίζοντα το 2004 και στο όνομα της ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων, τολμούμε να προβλέψουμε πως «κάποιοι» θα ξεπεράσουν κι εκείνον τον τύραννο της αρχαιότητας, το όνομα του οποίου παραμένει ως σήμερα συνώνυμο της σκληρότητας.

Αλλωστε, το απαίτησε και ο Τ. Μίλερ. Ηταν σαφής: Διώξεις, συλλήψεις και καταδίκες! Υπάρχει, άραγε, αμφιβολία, για το αν η κυβέρνηση έλαβε το μήνυμά του και για το αν θα συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις; Δεν έχει σημασία, αν «αγάλι αγάλι γίνεται...». Σημασία έχει ότι γίνεται. Αργά, αλλά σταθερά, οικοδομείται η πραγματικότητα μιας σιδηρόφραχτης κοινωνίας, όπου πας μη υποταγμένος θα ανακηρύσσεται αυτόματα σε δημόσιο κίνδυνο και θα αντιμετωπίζεται αναλόγως.

Γνωρίζουν καλά πως η ίδια η πολιτική τους προετοιμάζει τους ανατροπείς της. Και εξοπλίζονται κατάλληλα για να απομακρύνουν τον κίνδυνο, η γενικευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή να εξελιχτεί σε πάλη συνειδητή με προσανατολισμό αντιιμπεριαλιστικό. Η προσπάθεια να τρομοκρατήσουν πρωτοπόρους αγωνιστές, αν δε βρει μπροστά της ένα αρραγές μέτωπο αγώνα, θα φτάσει αύριο ως την τρομοκράτηση όλου του λαού και του κινήματός του. Γι' αυτό κανείς δε δικαιούται να σφυρίζει αδιάφορα. Η αδιαφορία δεν είναι στάση ουδέτερη, είναι στάση στο πλευρό όσων εξυφαίνουν αντιλαϊκά σενάρια, είναι στάση που υποθηκεύει κεκτημένα δικαιώματα. Τα δικαιώματα όλων μας, που μπορούν να υπάρχουν όσο τα υπερασπιζόμαστε και τα υπερασπιζόμαστε με συστράτευση στον αγώνα.