Παρασκευή 12 Μάη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Είναι πρόκληση

Το πρόσφατο βούλευμα του δικαστικού συμβουλίου, που απαλλάσσει τους αστυνομικούς από κάθε κατηγορία για τον τραγικό θάνατο που βρήκε η Αμαλία Γκινάκη, κατά τη διάρκεια της αστυνομικής επιχείρησης, πριν από δυο χρόνια, μέσα στο σπίτι της στην οδό Νιόβης, αποτελεί πρόκληση. Πρόκληση, γιατί μπροστά στην «τιμή» και την «υπόληψη» ενός ολόκληρου μηχανισμού εξουσίας, όπως η Αστυνομία, η ζωή του ανθρώπου είτε δεν έχει καμιά αξία, είτε μπαίνει στη ζυγαριά των σκοπιμοτήτων. Κι όποιον πάρει ο χάρος... Ισως για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ να μην ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Αλλά και όσοι γνωρίζουν και κατανοούν το ρόλο και το χαρακτήρα της Ελληνικής Αστυνομίας δεν έχουν αυταπάτες για τις αποφάσεις της Ελληνικής Δικαιοσύνης.

Σ'αυτό το συμπέρασμα οδηγείται κανείς, διαβάζοντας πίσω από τις γραμμές το συγκεκριμένο βούλευμα. Βέβαια, το βούλευμα δεν προκάλεσε τώρα μεγάλο θόρυβο και αν συγκρίνει κανείς τα όσα είχαν λεχτεί τότε για το φιάσκο της Αστυνομίας με αυτά που λέγονται τώρα, θα διερωτηθεί πώς είναι δυνατόν να ξεχνιέται τόσο εύκολα ένα τόσο σοβαρό θέμα, κυρίως από τα πάντα λαλίστατα τηλεοπτικά και μη μέσα μαζικής ενημέρωσης. Υπάρχει φυσικά - και πώς να μην υπήρχε άλλωστε - η κραυγή αγωνίας της οικογένειας Γκινάκη, η οποία με προσφυγές στη Δικαιοσύνη θα επιμείνει στην τιμωρία των υπαιτίων. Αλλά το βούλευμα ξεπερνά κατά πολύ τη δικαίωση απλά και μόνο αυτής της οικογένειας, αφού αφορά στη δράση ενός κρατικού μηχανισμού πάνω στην κοινωνία που φαίνεται πως δε λογαριάζει ζωές...

Το ΚΚΕ, με ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ, από την πρώτη στιγμή, μόλις έγινε γνωστό το περιεχόμενο του βουλεύματος, εξέφρασε τον προβληματισμό του και καυτηρίασε την πολιτική που οδηγεί σε ανάλογες τραγωδίες. Οι ευθύνες δε βαρύνουν μόνο τους πρωταγωνιστές της αστυνομικής επιχείρησης, στο βαθμό που και οι ίδιοι ομολογούν ότι διέπραξαν τραγικά λάθη, αλλά και την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και την ίδια την κυβέρνηση για τον προσανατολισμό που δίνει στην Ελληνική Αστυνομία. Οταν βασικός στόχος όλων των κυβερνήσεων μετά τη μεταπολίτευση, ήταν και είναι η ενίσχυση του κατασταλτικού ρόλου της Αστυνομίας και η εγρήγορση των μηχανισμών ασφαλείας, για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του λαϊκού κινήματος, τότε είναι φυσικό, να υπάρχουν ανεπάρκειες και ανικανότητα αντιμετώπισης του εγκλήματος, με κόστος ακόμη και ανθρώπινες ζωές.

Ηαπόφαση αθώωσης των υπευθύνων είναι κακό προηγούμενο, ιδιαίτερα για όσους θεωρούν τη ζωή του πολίτη θέμα δευτερεύουσας σημασίας, και υπονομεύει την όποια προσπάθεια και αποτελεσματικότητα για χιλιάδες αστυνομικούς που θέλουν να έχει η ΕΛ.ΑΣ. στην αντιμετώπιση του εγκλήματος. Η σκοτεινή αυτή υπόθεση δεν μπορεί να κλείσει με το παρόν βούλευμα. Πρέπει να διαλευκανθούν όλες οι πλευρές της και να καταλογιστούν οι τεράστιες ευθύνες που απορρέουν και που βεβαίως δεν περιορίζονται στην αστυνομική ηγεσία.

Βεβαίως, ίσως είναι αυταπάτη να νομίζει κανείς ότι σε ένα αστικό πολιτικό κοινωνικό σύστημα μπορεί να αντιμετωπιστούν ικανοποιητικά ζητήματα εγκληματικότητας, ή ακόμη και να διαλευκανθούν πλήρως τέτοιες υποθέσεις, αλλά είναι θέμα πολιτικής ευθύνης της εκάστοτε κυβέρνησης. Οπως και η αλλαγή του χαρακτήρα και του ρόλου τέτοιων μηχανισμών. Αλλά είναι και υπόθεση του λαού και της δράσης του η εναντίωση σ' αυτή την πολιτική που θρέφει και αναπαράγει τέτοια φαινόμενα.


Μανώλης ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ