Η παραμέληση του κέντρου και της γρήγορης ανάπτυξης των κομματιών αποτελούν συνηθισμένα λάθη στο άνοιγμα. Ιδιαίτερα στο παρελθόν, πριν διατυπωθούν οι βασικές στρατηγικές αρχές από τον Στάινιτς, αποτέλεσαν συνήθη αίτια πολλών μινιατούρων. Στην παρτίδα που ακολουθεί, η ορμή της επίθεσης του λευκού είναι εντυπωσιακή:

Ντάνιελ Χάρριτζ - Αντολφ Αντερσεν (Μπρεσλάου 1848) - Γκαμπί του Βασιλιά

1.ε4 ε5 2.ζ4 εxζ4 3.Αγ4 Βθ4+ 4.Ρζ1 Αγ5? Παραχωρεί αδικαιολόγητα χρόνο και κέντρο. Καλύτερο θεωρείται εδώ το 4...δ5 ή το 4...δ6 με ιδέα Αε6 όπως παίχτηκε σε παρτίδα Ιβαντσουκ - Καριάκιν το 2015.

5.δ4 Αβ6 6.Ιζ3 Βε7 7.Ιγ3 Ιζ6? Τώρα η υπεροχή του λευκού γίνεται συντριπτική.

8.ε5 Ιθ5 9.Ιδ5 Βδ8 10.η4!ζxη3 11.Αη5!ζ6 12.εxζ6 ηxζ6 13.Ιε5! 0-0 14.Βxθ5!! (βλ.διάγραμμα)

14... ζxη5+ (βρείτε μόνοι σας πώς γίνεται ματ ο μαύρος μετά από 14..Ρθ8) 15.Ιζ6++ Ρη7 16.Βxθ7+! Ρxζ6 17.Ιη4# 1-0