Η πολιτική «θύελλα» που ξέσπασε όταν ο εισαγγελέας Φερχάτ Σαρίκαγια, από την απομακρυσμένη Βαν της Ανατολίας, άσκησε δίωξη εναντίον του παραπλεύρως εικονιζόμενου αρχηγού του γενικού επιτελείου στρατού των ενόπλων δυνάμεων της Τουρκίας και προαλειφόμενου ως Α/ΓΕΕΘΑ μετά την αποστρατεία του στρατηγού Χιλμί Οζγκιόκ τον Αύγουστο, αντιμετωπίστηκε με τη συνήθη υπεροψία και τα συνήθη βρώμικα κόλπα του λεγόμενου «θεματοφύλακα του κοσμικού κράτους», του στρατού.

Ο Γιασάρ Μπουγιούκανιτ, όταν ξέσπασε η Υπόθεση Σεμντινλί, είχε ουσιαστικά «καρφωθεί» μόνος του: είχε πει σε όποιο μικρόφωνο έβρισκε μπροστά του, ότι «γνώριζε» τον έναν από τους δύο υπαξιωματικούς που πιάστηκαν από Κούρδους στην ομώνυμη πόλη αφού είχαν τοποθετήσει βόμβα σε βιβλιοπωλείο, με εκρηκτικά, λίστες στόχων και χάρτες: «είναι καλό παιδί», διαβεβαίωνε. Πολλοί διερωτήθηκαν πώς ακριβώς ο Α/ΓΕΣ ενός από τους μεγαλύτερους στρατούς στον κόσμο, «θυμόταν» έναν υπαξιωματικό στη μεθόριο.

Η δίωξη κατά του στρατηγού, ενός υποστράτηγου και ενός ταγματάρχη για «σύσταση παράνομης οργάνωσης» που εκτελούσε μυστικές επιχειρήσεις για λογαριασμό του παρακράτους, φυσικά και δεν «πέρασε» έτσι. Ο στρατός απαίτησε και κατάφερε να αρχίσει έρευνα για τον εισαγγελέα, που άσκησε τη δίωξη στον αξιωματικό. Αν αυτή προχωρήσει - λένε αναλυτές - θα πρόκειται για ένδειξη «κρίσης» στην Τουρκία, που βρίσκεται, υποτίθεται, σε «κρίσιμη» φάση της διαδικασίας ένταξης στην ΕΕ. Αν «ενταφιαστεί», η θέση του στρατού, ως κυρίαρχου «παίκτη» στο τουρκικό πολιτικό σκηνικό, θα διατηρηθεί άθικτη.