Κυριακή 12 Μάρτη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πατριδογνωμόνιο
Εξουδετερωμένη νιότη...

Την ώρα που ο Κορωνιάς προβάλλει στη Βουλή το πρότυπο του πετυχημένου μάνατζερ πολυεθνικής με προσεγμένη περισσότερο την αυτοκρατορικής πορφύρας γραβάτα του από την τετραγωνισμένη λογική αποφυγής μιας δικαστικής δίωξης, στη Γαλλία ο ταξικός του κλώνος - μια κοψιά οι μάνατζερ - πρωθυπουργός Βιλπέν εξουδετερώνει τη νιότη με... νόμο.

Κι ο νόμος λέει ότι κάθε εταιρία που προσλαμβάνει νέους κάτω των 26 ετών θα έχει το δικαίωμα να τους απολύει όποτε θέλει! Ηταν το προνόμιο που επιζητούσαν τα αφεντικά για να βοηθήσουν στην καταπολέμηση της ανεργίας που απειλεί τη γαλλική αστική τάξη, αμφισβητώντας βίαια την κυριαρχία της με εξεγέρσεις στα γκέτο που πολλαπλασιάζονται σαν τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου.

Στην Ελλάδα, που, αφού εκσυγχρονίστηκε, χρεώθηκε με την Ολυμπιάδα στο σβέρκο της αόρατα λογισμικά και ορατά ξένα αφεντικά και τώρα μεταρρυθμίζεται ήπια σε μια γιγάντια ενιαία πιστωτική κάρτα ανεξόφλητου μέλλοντος, η εξουδετερωμένη νιότη σαπίζει μαζί με τα σπαράγγια στην Πέλλα. «Η δουλιά είναι δύσκολη, έχει και λάσπες, για είκοσι ευρώ δεν την κάνω, προτιμώ να κάθομαι στο καφενείο», δηλώνει νέος Ελλην, πιθανόν κι Ελληναράς, που ακούει Γιουροβίζιον κι εκστασιάζεται, μαθημένος να τρέφεται από γερασμένους γονείς και παππούδες. Πάντως, όταν βρεθεί σε εστιατόριο παραγγέλλει «σπαράγγια αλά κρεμ» ή μανιτάρια πλευρότους ψητά στη σχάρα για δίαιτα...

Ο πολιτικός χουλιγκανισμός, εκλογικά ακαταδίωκτος, θρέφει γενιές άνεργων «αφεντικών» Ελλήνων που ονειρεύονται να γίνουν ή και γίνονται εργοδότες αλλοδαπών εργατών, εσχάτως δυσεύρετων, που όπως λένε «προτιμώνται γιατί αντέχουν να δουλεύουν οχτώ και δέκα ώρες, αντίθετα με τους ντόπιους νέους που δεν καταδέχονται τέτοιες αγροτικές ή άλλες βαριές δουλιές».

Μια νιότη εξουδετερωμένη σαπίζει στην κυρίαρχη μερική ζωή της ευρωζώνης σαν εποχιακό σπαράγγι σε χωράφι ιδιόκτητης γονιμότητας. Ο θρίαμβος της στατιστικής θα φανεί στη νεκροψία. Μια, δυο, τρεις υποθηκευμένες ευρωγενεές κι ύστερα οι επόμενες με μηδενικά εργασιακά, κοινωνικά και ατομικά - ενδεχομένως και πολιτικά - δικαιώματα θα μηδενίσουν την ανεργία. Γιατί ποια Γιουροστάτ, ποιος Αλογοσκούφης, Ντε Βιλπέν ή Χριστοδουλάκης θα προσμετρούν την εργασία των εκ γενετής δούλων;

Θαυμάζω κυριολεκτικά τους ΚΝίτες και τις ΚΝίτισσες, αυτούς τους δίσεκτους καιρούς της ανοχής στο καπιταλιστικό κι ως εκ τούτου αμέσως παράνομο λογισμικό της ανθρώπινης εκμετάλλευσης, που ανασκουμπώνονται να καλλιεργήσουν πολιτική και ταξική συνείδηση στο χέρσο χωράφι της εξουδετερωμένης νιότης. Ας τους κρατήσουμε όρθιους κι όρθιες, σύντροφοι, ώσπου να καταφέρουν να ξαναδώσουν ζωή στα σαπισμένα σπαράγγια που σπαράζουν την καρδιά κάθε πολίτη που δεν έγινε ψηφοφόρος - τροφή στο δήμιο του μέλλοντός του...


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ