Δε μεταφέρω καλούπια για τις καλύβες/ μοτίβα για τα κανάλια των ποταμών/ τα φρύδια των γυναικών/ και τα άλση απάνω στις ψυχές των γυναικών.

Για να φύγω παροπλίζομαι στα ρείθρα των καλαμιών/ αφού κρεμάσω το στίχο μου/ που ξενυχτάει.

(Βασίλη Μπατζόγλου, «Οταν είναι η ώρα»)