«

Ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα»! Γνωστό τοις πάσι το απόφθεγμα, σε πλήρη εφαρμογή στη γειτονιά των Βαλκανίων. Η πολιτική στον καπιταλισμό ενίοτε εκφράζεται με «τρομονόμους», με περιορισμό των δημοκρατικών ελευθεριών, με κατάργηση εργασιακών ή ασφαλιστικών κεκτημένων, ενίοτε με ωμές στρατιωτικές επεμβάσεις και ενέργειες διεθνούς τρομοκράτησης και ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής, επεμβάσεις όπως αυτή που επίκειται στην ΠΓΔΜ, αυτές που ζήσαμε στο Κοσσυφοπέδιο και τη Βοσνία και ενέργειες όπως η σύλληψη και παραπομπή του Σ. Μιλόσεβιτς στο αυτοαποκαλούμενο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

Οπως κι αν εκδηλώνεται η πολιτική του ιμπεριαλισμού, δεν παύει να είναι βάρβαρη και να υπογραμμίζει όλο και πιο έντονα, όλο και πιο επιτακτικά, την ανάγκη ευρύτερης αντίστασης, την ανάγκη έντασης του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα. Αυτό ζητάει και η ειρήνη στην περιοχή των Βαλκανίων που άρχισε ξανά να σκιάζεται από τα μαύρα σύννεφα του πολέμου, αυτό επιτάσσει η αξιοπρέπεια και η περηφάνια κάθε λαού που δεν ανέχεται τρομοκρατικές ΝΑΤΟικές επεμβάσεις, που δε βρίσκει χώρο να ανασάνει στα ασφυκτικά αποπνικτικά πλαίσια της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης.

Οι τελευταίες εξελίξεις στα Βαλκάνια είναι πολύτιμες για την εξαγωγή διδαγμάτων. Αναδεικνύουν τη σημασία και την αξία των πρωτοβουλιών του φιλειρηνικού αντιπολεμικού κινήματος της χώρας που ήδη πάρθηκαν, δικαιώνουν το αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο της πάλης του, καταδεικνύουν την ανάγκη αυτή η πάλη όχι μόνο να συνεχιστεί μα τα αιτήματά της να γίνουν υπόθεση όλου του λαού που μόνο συμφέρον έχει από την υπεράσπιση της ειρήνης και την αντίσταση στους φορείς του πολέμου. Παράλληλα, όμως, οι εξελίξεις ξεσκεπάζουν και όσους εξακολουθούν να ρητορεύουν υπέρ της ΝΑΤΟικής επέμβασης στην ΠΓΔΜ παρουσιάζοντάς την ως προϋπόθεση για την εξασφάλιση της ειρήνης και της σταθερότητας. Εκείνους που μοιάζει να ξέχασαν πόσο οι ΝΑΤΟικές επεμβάσεις στη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο εδραίωσαν την ειρήνη και τη σταθερότητα, που μοιάζει να ξέχασαν τα ποτάμια αίματος, τα διαμελισμένα κορμιά αμάχων, τις τεράστιες καταστροφές, την καταπάτηση κάθε είδους νομικού ή ηθικού δικαίου στο όνομα πάντα της ειρήνης, που όμως εξακολουθεί να είναι ζητούμενο.

Ο λαός όμως δεν ξέχασε. Θυμάται. Το φιλειρηνικό κίνημα της χώρας γνωρίζει πως η ασφάλεια και η σταθερότητα δεν ταυτίζονται με την ιμπεριαλιστική νέα τάξη πραγμάτων. Πως είναι έννοιες αλληλοαναιρούμενες. Πως παλεύοντας για ειρήνη δεν μπορεί παρά να παλεύεις εναντίον του ιμπεριαλισμού. Διαφορετικά βαυκαλίζεσαι με ουτοπίες. `Η συνειδητά αποπροσανατολίζεις τη λαϊκή πάλη ώστε να απομακρύνεται ολοένα από το στόχο της.

Παρ' όλα αυτά έχουν γνώση οι φύλακες. Εν προκειμένω οι «φύλακες» της ειρήνης, «φύλακες» τελικά της ίδιας της ζωής. Το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα παραμένει ετοιμοπόλεμο. Το απέδειξε το περασμένο Σαββατοκύριακο στη Θεσσαλονίκη που επιφύλαξε θερμή αγωνιστική υποδοχή στη ΝΑΤΟική αρμάδα, οχυρώνοντας το λιμάνι της πόλης. Κοντά του διαδήλωσαν τα νιάτα της ΚΝΕ. Αυτή η ογκώδης, μαχητική διαδήλωση ήταν μόνο η αρχή, πρόκριμα όσων θα ακολουθήσουν. Γιατί και για όσο απαιτείται, με όποιο κόστος, θα είμαστε στους δρόμους. Θα δίνουμε νέα ορμή στην αντιιμπεριαλιστική πάλη και ταυτόχρονα στην πάλη ώστε οι φιλειρηνικές αντιιμπεριαλιστικές ιδέες να γίνουν «κοινός νους» για όλο τον ελληνικό λαό, παλλαϊκή συνείδηση. Κάθε μέρα ως τη μέρα που θα ανατείλει ο νέος κόσμος, όπου η ειρήνη, η ασφάλεια, η ευημερία και η δικαιοσύνη, δε θά 'ναι στόχοι πάλης μα θεμέλιά του.