Την Κυριακή, ύστερα από το νέο ισχυρό - και φονικό και καταστρεπτικό - σεισμό των 6,5 Ρίχτερ που χτύπησε τη Βορειδυτική Πελοπόννησο, ο ελληνικός λαός αισθάνθηκε για άλλη μια φορά ότι είναι απόλυτα εκτεθειμένος και τελείως απροστάτευτος απέναντι στα φυσικά φαινόμενα. Σε φυσικά μάλιστα φαινόμενα, όπως ο σεισμός, που στη χώρα μας - είτε το προβλέψουν κάποιοι επιστήμονες είτε όχι - είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα συμβούν, αφού είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη σεισμικότητα στην Ευρώπη. Παρόλα αυτά, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, διαχρονικά, αρνούνται και να εξαγγείλουν ακόμη τα απαραίτητα έργα και μέτρα αντισεισμικής θωράκισης και προστασίας, ώστε οι θάνατοι να αποφευχθούν και οι ζημιές να ελαχιστοποιηθούν.

Δυστυχώς, αντί να τεθεί σε πρώτη προτεραιότητα το ζωτικό αυτό θέμα για την ασφάλεια του λαού, της αντισεισμικής θωράκισης και προστασίας - και βέβαια της πλήρους αποκατάστασης των σεισμοπλήκτων - αμέσως μετά και το νέο χτύπημα του Εγκέλαδου, βλέπουμε να γίνεται προσπάθεια από πολλούς να κυριαρχήσει η προγνωσιολογία και η προγνωσιολαγνεία. Κανείς, ασφαλώς, δεν είναι κατά της έρευνας στον κρίσιμο αυτό τομέα της επιστήμης. Μιας έρευνας, όμως, που θα γίνεται οργανωμένα, μέσα από έναν ενιαίο δημόσιο τομέα με τη διάθεση του απαιτούμενου εξοπλισμού και της αναγκαίας χρηματοδότησης. Και που βέβαια θα συνοδεύεται από απαραίτητα πολιτικά μέτρα ώστε να βρίσκει ανταπόκριση το αποτέλεσμα της έρευνας (π.χ. απαραίτητες υποδομές, σχέδια διαφυγής και εκκένωσης περιοχών κ.ά.).

Εκείνο, λοιπόν, που είναι απόλυτα βέβαιο με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, είναι ότι κατά τακτά χρονικά διαστήματα ένας μεγάλος σεισμός θα χτυπήσει τη χώρα. Μια χώρα που δεν έχει περιοχές που να είναι πλήρως ασεισμικές. Επίσης εκείνο που είναι βέβαιο είναι πως όσο πιο κοντά σε κατοικημένες περιοχές - και ακόμη περισσότερο σε μεγάλες πόλεις - βρίσκεται το επίκεντρο του σεισμού, τόσο μεγαλύτερες θα είναι οι καταστροφές που θα προκαλέσει. Τέλος, ένα ακόμη βασικό συμπέρασμα που προκύπτει, είναι πως σε όσα κτίρια εφαρμόστηκε με ακρίβεια ο νέος αντισεισμικός κανονισμός, οι ζημιές ήταν περιορισμένες και δεν κινδύνευσαν οι ένοικοί τους. Επομένως τίθεται αμέσως το ζήτημα του ελέγχου όλων των κτιρίων - δημόσιων και ιδιωτικών - που χτίστηκαν είτε με παλιότερους κανονισμούς, είτε χωρίς κανονισμούς και της ενίσχυσής τους, όπου κριθεί απαραίτητο.

Υπάρχει, λοιπόν, επιτακτική ανάγκη της λήψης ουσιαστικών μέτρων αντισεισμικής προστασίας και θωράκισης, κάτι για το οποίο εδώ και χρόνια μόνο το ΚΚΕ θέτει επί τάπητος και παλεύει γι' αυτό. Αντισεισμική προστασία και θωράκιση, που σημαίνει, πριν απ' όλα: Προσεισμικό έλεγχο και ενίσχυση με προτεραιότητα τα πολυσύχναστα κτίρια (σχολεία, νοσοκομεία, εργοστάσια κ.ά.). Εξασφάλιση ελεύθερων χώρων, ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα, που θα χρησιμεύουν ως χώροι εκτόνωσης, καταφυγής ή προσωρινής στέγασης των σεισμοπλήκτων. Ουσιαστικό σχέδιο ετοιμότητας σε εθνικό και τοπικό επίπεδο. Ολα αυτά βέβαια μπορούν να επιτευχθούν ακόμη και τώρα, αν γίνουν στόχοι πάλης του λαϊκού κινήματος. Και ασφαλώς θεωρούνται αυτονόητα σε μια άλλη λαϊκή κοινωνική οργάνωση, που δε θα εμπορευματοποιεί τη γη και την κατοικία, για την οποία παλεύει το ΚΚΕ.