Τον ισχυρισμό ότι η αντιλαϊκή λαίλαπα που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση χαίρει λαϊκής αποδοχής, επαναλαμβάνει μονότονα ο Γ. Παπανδρέου, προχωρώντας σε λαθροχειρία του αποτελέσματος των πρόσφατων περιφερειακών και δημοτικών εκλογών, ενώ παράλληλα συκοφαντεί τις εργατικές κινητοποιήσεις. Ο ισχυρισμός του Γ. Παπανδρέου ότι ο ελληνικός λαός «νομιμοποίησε» στην κάλπη την αντιλαϊκή πολιτική, είναι τουλάχιστον έωλος. Το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών έδωσε ξεκάθαρο μήνυμα καταδίκης της αντιλαϊκής πολιτικής ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, με την καταβαράθρωση των ποσοστών των δυο κομμάτων και την ενίσχυση του ΚΚΕ. Παράλληλα, χτες, ο Γ. Παπανδρέου χαρακτήρισε τις εργατικές κινητοποιήσεις ως «εγωισμούς, είτε ατομικούς, είτε συντεχνιακούς» και ισχυρίστηκε ότι «η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, μισθωτοί και συνταξιούχοι, στήριξαν τις επώδυνες προσπάθειες, προκειμένου να κρατήσουμε τη χώρα όρθια και το καταφέραμε»...

Η προκλητικότητα της κυβέρνησης πρέπει να απαντηθεί. Η λαϊκή οικογένεια αγκομαχά από τη βάρβαρη αντιλαϊκή επέλαση την οποία βιώνει άμεσα στην αυξανόμενη ανεργία, τη μείωση των μισθών, τις εργασιακές σχέσεις - λάστιχο, τις αυξήσεις στα εισιτήρια στις συγκοινωνίες, τις υπέρογκες δαπάνες που καλείται να καταβάλει για τις παροχές Υγείας - Πρόνοιας κλπ. Οσο περισσότερα πολιτικά χαρακτηριστικά αποκτά η έκφραση της αγανάκτησης για την κυρίαρχη στρατηγική και τα κόμματά της, τόσο πιο δύσκολο θα είναι για την κυβέρνηση και τα αστικά προπαγανδιστικά επιτελεία να διαστρεβλώσουν και να παρουσιάσουν στα μέτρα τους το μήνυμα της λαϊκής δυσαρέσκειας. Αναγκαίος όρος είναι να μη βρίσκει τόπο να σταθεί, όχι μόνο η προπαγάνδα της κυβέρνησης περί «αποδοχής» της πολιτικής της, αλλά και το κάλεσμα για συναίνεση που απευθύνει στους εργαζόμενους και το λαό.

Η πολιτική του κεφαλαίου και της κυβέρνησης έχει τη στήριξη των εργατοπατέρων στις πλειοψηφίες ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ, ενώ τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου πασχίζουν να σπείρουν αυταπάτες για φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού και της ΕΕ. Στον αντίποδα, δεν έχει καμιά αποδοχή από τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων και του λαού, ανεξάρτητα από το πόσο συνειδητά εκφράζεται αυτό πολιτικά. Γι' αυτό χρειάζεται ξεκάθαρη απάντηση στην πολιτική της πλουτοκρατίας, ότι ο λαός δε συναινεί στην καρατόμηση των δικαιωμάτων. Να ηττηθούν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες που σιγοντάρουν την κυβέρνηση, να βυθιστούν τα κόμματα που υπηρετούν την πλουτοκρατία. Δύναμη και διέξοδος για το λαό είναι η συσπείρωση στο ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΥ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΟΓΕ, το ΜΑΣ, στις επιτροπές αγώνα και τις απεργιακές επιτροπές που στήνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στους τόπους δουλειάς. Είναι η ενίσχυση του ΚΚΕ, η συμπόρευση μαζί του σε όλα τα μέτωπα πάλης.

Σήμερα είναι αναγκαία όσο ποτέ η ενιαία πάλη όλων των εργαζομένων, με διεκδικήσεις που ξεπερνούν τον κάθε κλάδο και αγκαλιάζουν όλους τους εργατοϋπάλληλους και τα λαϊκά στρώματα, δίνοντας το στίγμα του αγώνα ενάντια στην ενιαία επίθεση που δέχονται όλοι οι εργαζόμενοι από την αντιλαϊκή πολιτική. Περνάει, σε τελική ανάλυση, μέσα από την οργάνωση και ένταση της λαϊκής πάλης με ταξικό προσανατολισμό, με αιτήματα που έρχονται σε ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική και δημιουργούν προϋποθέσεις για την ανατροπή της. Το λαϊκό συμφέρον ταυτίζεται σήμερα με τη λαϊκή συσπείρωση για το αντιπάλεμα των ανατροπών, στην προοπτική της λαϊκής εξουσίας.