Κυριακή 11 Νοέμβρη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 14
ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
ΤΑ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΟΥ «Ρ»

(για τους ανθρώπους του μόχθου)

«...ΟΙ ΑΠΛΟΙ άνθρωποι γράφουν την ιστορία. Οι άνθρωποι του μόχθου και της δουλιάς. Δηλαδή, οι εργάτες, οι αγρότες, οι εργαζόμενοι. Κι ούτε νοιάζονται αν θα τους γράψει ή θα τους ξεγράψει η Ιστορία...

Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ, πάντως, η κομμουνιστική πρέπει να βρίσκεται κοντά τους, να παρακολουθεί τον αγώνα τους και να καταγράφει τη δράση τους. Οχι από υποχρέωση, ως λειτούργημα. Αλλά από επαναστατικό καθήκον.

ΝΑ γίνεται ένα μαζί τους, να ζει την αγωνία τους, να μπαίνει στις σκέψεις τους, να εξηγεί τα προβλήματά τους και να τους δίνει κουράγιο. Να διεισδύει και στη συνείδησή τους, να επιδρά, να τους δίνει δύναμη και προοπτική. Ωστε η καρδιά τους να φτάσει και να χτυπά τον ίδιο χτύπο με το δικό τους σύμβολο. Με το "δρεπάνι και το σφυρί"...».

ΟΛΑ τα παραπάνω είναι παρμένα από το προλογικό σημείωμα ενός νέου βιβλίου του δημοσιογράφου σ. Γιώργη Μωραΐτη με τίτλο «Με τους ανθρώπους του μόχθου». Είναι ένα βιβλίο που ο συγγραφέας του το αφιερώνει «ταπεινή προσφορά και σεμνή αφιέρωση στα 90χρονα του ΚΚΕ και στα 30χρονα της μεγάλης απεργίας της ΛΑΡΚΟ, που κράτησε 112 μέρες κι έληξε με νίκη το 1977».

Ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» μέσα στις θύελλες που βρέθηκε, στους ασταμάτητους διωγμούς και όλα τ' άλλα εμπόδια, που έβγαιναν για την ομαλή λειτουργία του, στάθηκε η πιο σημαντική δημοσιογραφική σχολή, που, δίχως πλερωμές σε δίδακτρα, προετοίμαζε τους νέους που είχε στο δυναμικό του, ώστε να μπορέσουν ν' ανταποκριθούν επάξια στις προδιαγραφές της αγωνιστικής δημοσιογραφίας.

ΕΙΚΟΣΙ εφτά συναπτά χρόνια βάσταξε το σκοτάδι, κι ο «Ρίζος» να βγαίνει στα λαγούμια της γης. Ο σ. Γ. Μωραΐτης θα βρεθεί στη δημοσιογραφική αίθουσα του «Ρ» το φθινόπωρο του 1974, καθώς άρχιζε μια νέα περίοδος, δύσκολη και περίπλοκη.

ΕΙΧΕ, βέβαια, τις εμπειρίες του, δουλεύοντας σε παράνομα έντυπα και στον «Ρ» - στα χρόνια της χούντας. Τώρα όμως ο «Ρ» θα κολυμπούσε στα βαθιά πλατιά νερά και χρειαζόταν μεγάλη προσπάθεια από τους συντάκτες και φυσικά ακόμη περισσότερη από τα επιτελικά στελέχη όπως ήταν ο Γ. Μωραΐτης.

ΕΧΕΙ το ρεπορτάζ στον κάθε τομέα την τεχνική του. Τις δυσκολίες, τις κακοτοπιές, που πρέπει να προσέξεις να βγεις καθαρός, αλώβητος.

ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ήταν η προτίμηση του Γ. Μωραΐτη που θα γράψει: «Ζορίστηκα πολύ. Εμαθα πολλά. Απόκτησα εμπειρίες. Παρουσίασα αδυναμίες. Είχε παρ' όλα ένα πλεονέκτημα. Μου έδινε τη δυνατότητα να τρέχω σε τόπους δουλιάς». Ανταποκρινόταν στο χαρακτήρα του, καθώς ικανοποιούσε την επιθυμία του να βρίσκεται κοντά στον κόσμο της βιοπάλης. Ο δημοσιογράφος για πολλά χρόνια θα γευτεί το αντιμόνιο στα αμέτρητα ξενύχτια στα τυπογραφεία. Και πάντα με την αγωνία του χρόνου και της είδησης.

ΤΣΟΧΑ αντάρτικη ο δημοσιογράφος, που είχε ζήσει πολλά χρόνια, μαχητής του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, δεν του πήγαινε τόσο η καρέκλα, όσο και η δουλιά του γραφείου. Ετσι ήταν πάντα παρών στα μεγάλα ρεπορτάζ.

Η θεματολογική διάρθρωση του βιβλίου διευκολύνει τον αναγνώστη να παρακολουθήσει τα θέματα. Αλλά περισσότερο απ' όλα είναι η επί τόπου έρευνα σε βάθος. Η συζήτηση με τους απλούς εργαζόμενους που βρίσκονται στα εργοστάσια, στα χωράφια. Με τον ξωμάχο της ελληνικής γης, που περιμένει την άσπρη μέρα.

ΕΝΑ βιβλίο, που, καθώς σημειώνει ο συγγραφέας του, είναι αφιέρωμα στα 90χρονα του ΚΚΕ.

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ του δημοσιογράφου στην ύπαιθρο γυρεύει πάντα να βρεθεί κοντά στους ανθρώπους του μόχθου, είτε στη ΛΑΡΚΟ, είτε στη Φθιώτιδα, που οι πλημμύρες έχουν καταστρέψει χιλιάδες δέντρα και καλλιέργειες. Δεν είναι τουρίστας, είναι άγρυπνος ερευνητής.

ΤΑ Σαββατοκύριακα, η διαφυγή από την αβίωτη πολιτεία φέρνει στην εφημερίδα μας το ρεπορτάζ, που είναι το πιο ζωντανό που έδωσε στις σελίδες της εφημερίδας μας στο συναπάντημά της με τους ανθρώπους του μόχθου. Τα κείμενα, που παρουσιάζει το βιβλίο, τεκμηριώνουν τον τίτλο του. Οι άνθρωποι του μόχθου γράφουν την Ιστορία. Στην αλήθεια της απλά και σύντομα.


Του
Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ