Με αφορμή την αστυνομική επέμβαση στη βίλα Αμαλία, τις συλλήψεις αλλά και τις επικείμενες επιχειρήσεις σε άλλα αντίστοιχα κτίρια στην Αττική, που ουσιαστικά προανήγγειλε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Νίκος Δένδιας, «άνοιξε» μια μεγάλη συζήτηση σχετικά με αυτούς τους χώρους, τη χρήση τους και το πώς πρέπει να αξιοποιηθούν. Εμφανίστηκαν λοιπόν διάφοροι κυβερνητικοί παράγοντες, παράγοντες της Τοπικής Διοίκησης, που έκαναν λόγο για την ανάγκη να υπάρχουν σχολεία, χώροι αναψυχής, πολιτισμού και άλλα παρόμοια. Και πως έτσι πρέπει να αξιοποιούνται χώροι που τελούν εδώ και χρόνια υπό κατάληψη. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την αναγκαιότητα να γίνουν σχολεία, παιδικοί σταθμοί, νηπιαγωγεία, χώροι άθλησης, περίθαλψης. Αλλωστε, πολλές λαϊκές οικογένειες αντιμετωπίζουν τεράστιο πρόβλημα, ακριβώς επειδή δεν υπάρχουν τέτοιοι χώροι στους οποίους θα παρέχονται τέτοιες υπηρεσίες... Είναι όμως γνήσιο το ενδιαφέρον όσων εμφανίζονται τώρα, με αφορμή τη βίλα Αμαλία να ζητούν να γίνουν όλα αυτά που θα ωφελήσουν τα λαϊκά στρώματα;

Σε καμία περίπτωση. Γιατί οι δήμοι που δείχνουν να ενδιαφέρονται γι' αυτά τα κτίρια, παραχωρούν το ένα μετά το άλλο δικά τους κτίρια σε επιχειρηματίες για να κάνουν μπίζνες. Οι δήμοι σαν κομμάτι, τμήμα, του αστικού κράτους, παραχωρούν σε ιδιωτικά συμφέροντα ή αναθέτουν σε εταιρίες μια σειρά υπηρεσίες, κρίσιμες για τη ζωή της λαϊκής οικογένειας. Εμφανίζονται να ζητούν σχολεία, την ίδια στιγμή που μόνοι τους βάζουν λουκέτο σε παιδικούς σταθμούς και σε δομές πρόνοιας, επικαλούμενοι - προσχηματικά ή μη - αδυναμία να τούς λειτουργήσουν. Αρα, αυτό που ζητούν σήμερα οι δήμοι, όχι μόνο δεν θα το κάνουν, αλλά αντίθετα, σε πολλές περιπτώσεις υπονομεύουν οι ίδιοι την πιθανότητα χρηματοδότησης τέτοιων έργων που είναι χρήσιμα για το λαό, πατώντας πάνω σε ένα αντιλαϊκό θεσμικό πλαίσιο και στις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ενωσης που απορρίπτουν την ένταξη έργων όπως σχολεία σε χρηματοδοτικά προγράμματα, τη στιγμή που εγκρίνονται χρηματοδοτήσεις, π.χ. μαρίνες, γήπεδα γκολφ και γενικά δραστηριότητες, έργα και προγράμματα που αποφέρουν κέρδη στο μεγάλο κεφάλαιο...

Τι πρέπει να γίνει; Τόσο στην Αθήνα όσο και σε άλλες μεγαλουπόλεις της Αττικής και της χώρας, όπου κατοικούν εκατομμύρια λαϊκές οικογένειες, υπάρχουν δεκάδες δημόσια κτίρια και χώροι που παραμένουν αναξιοποίητοι και εγκαταλελειμμένοι. Και είναι γεγονός ότι οι ανάγκες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργατικές και λαϊκές οικογένειες είναι ιδιαίτερα οξυμένα. Αυτά τα δημόσια κτίρια και οι χώροι, πρέπει να αξιοποιηθούν με ευθύνη των Δήμων για την αντιμετώπιση των καυτών και οξυμένων λαϊκών προβλημάτων στη στέγαση, την ιατρική φροντίδα και περίθαλψη των κατοίκων, τη δημιουργία παιδικών σταθμών, κέντρων απεξάρτησης, σχολείων, νηπιαγωγείων, ΚΑΠΗ κ.ά. Και ακριβώς επειδή δεν πρέπει να υπάρχει καμία αυταπάτη ότι οι σημερινοί δήμοι, ως τμήμα του αστικού κράτους, θα λειτουργήσουν σε μια τέτοια κατεύθυνση, επιβάλλεται να πιεστούν από τους ίδιους τους εργαζόμενους, τους κατοίκους στις γειτονιές. Τέτοιες πρέπει να είναι οι διεκδικήσεις του εργατικού λαϊκού κινήματος.