Παρασκευή 10 Μάη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Ενα καλό κράτος για το κεφάλαιο

Ενα «σύγχρονο» κράτος και «ευέλικτο» στην «υπηρεσία του πολίτη» διαφημίζει η κυβέρνηση, που προσπαθεί να πείσει ότι δεν υπάρχει καμία σχέση ανάμεσα στις απαιτήσεις του κεφαλαίου για αποτελεσματικές -ως προς τα δικά του συμφέροντα- κρατικές υπηρεσίες, και τις παρεμβάσεις της στη δημόσια διοίκηση. Την ίδια ώρα οι μηχανές της Ευρωπαϊκής Ενωσης μαρσάρουν ηχηρά, έτοιμες να εκτοξεύσουν το ευρωπαϊκό κεφάλαιο σε νέες αγορές και νέες πηγές εκμετάλλευσης. Οι όροι αναπροσαρμόζονται, οι υπαρκτές αντιθέσεις οξύνονται και η αγορά της Ευρώπης και όχι μόνο - παρ' όλες τις επιχειρηματικές επεμβάσεις των τελευταίων δέκα χρόνων - έχει ακόμη πολύ ψωμί για το στόμα των καπιταλιστών. Η προετοιμασία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και φυσικά των κρατών - μελών της, μόνο με τη φρενήρη προετοιμασία μιας μεγαλειώδους στρατιάς μπορεί να συγκριθεί. Μιας στρατιάς αποτελούμενης από άγριους τυχοδιώκτες, διψασμένους για νέες κατακτήσεις και λάφυρα, έτοιμης να συνθλίψει όσους πιστέψουν ότι πρόκειται να τους απελευθερώσει.

Η κυβέρνηση έχοντας αναλάβει τις δικές της υποχρεώσεις απέναντι στο ευρωπαϊκό και το ντόπιο κεφάλαιο, βαφτίζει τη δική της ανάλογη προετοιμασία «δημόσια διοίκηση στην υπηρεσία του πολίτη»! Βάζει μπροστά το πρόγραμμα ΠΟΛΙΤΕΙΑ, χτυπά δήθεν τη «γραφειοκρατία», αλλάζει τα ωράρια των δημοσίων υπαλλήλων, διαλαλεί αυξημένες αμοιβές για μορφωμένα στελέχη, ιδιωτικοποιεί «άχρηστες» υπηρεσίες, αναπτύσσει άλλες χρήσιμες για τις «μπίζνες» των μεγάλων, στελεχώνει διεθνείς οργανισμούς και διεκδικεί τη λειτουργία τους στη χώρα μας. Το ζητούμενο όμως είναι δεδομένο και για να επιτευχθεί πρέπει οι εκατοντάδες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι να μετατραπούν σε πειθήνια όργανα ενός μηχανισμού που μόνο για τα δικαιώματα του πολίτη δε θα νοιάζεται. Στη «νέα» δημόσια διοίκηση οι δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει - σύμφωνα με την πολιτική της κυβέρνησης - να έχουν λιγότερα δικαιώματα, ανύπαρκτες αντιστάσεις, νέες ιδέες για την εξυπηρέτηση του κεφαλαίου.

Για να γίνει αυτό, τα δικαιώματα των εργαζομένων στο δημόσιο πρέπει να ανατραπούν και νέοι μηχανισμοί χειραγώγησης να γεννηθούν. Το μέχρι χτες «προνομιούχο» κομμάτι των εργαζομένων, τα περιβόητα «ρετιρέ» που η εκάστοτε κυβέρνηση χρησιμοποιούσε το μύθο τους για να διασπά το μέτωπο των εργαζομένων, οφείλει να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μερική εργασία στο δημόσιο. Νέες, ευέλικτες μορφές εργασίας. Χτύπημα της μονιμότητας. Ανατροπή των ασφαλιστικών δικαιωμάτων τους στο πλαίσιο των «ενιαίων κανόνων ασφάλισης». Επανεξέταση του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα και της αξιολόγησης. Σύνδεση του μισθού με τη λεγόμενη παραγωγικότητα. Συνεχής εκπαίδευση του προσωπικού στη «νέα» - αλλά ουσιαστικά πολύ παλιά - κρατική φιλοσοφία.

Απέναντι στο ζήτημα «δημόσια διοίκηση στην υπηρεσία του λαού», η κυβέρνηση αντιτάσσει την επιδίωξη για κράτος στην υπηρεσία του κεφαλαίου με ακόμη πιο αποτελεσματικό τρόπο. Ναι, θέλει τις υπηρεσίες να δουλεύουν καλύτερα. Αλλά όχι για τον κακοπληρωμένο, βασανισμένο από τη μεγάλη φορολογία, ανασφαλή λόγω της ανεργίας, με ψαλιδισμένα εργασιακά δικαιώματα, εργαζόμενο. «Σύγχρονο» κράτος σημαίνει γι' αυτόν μονάχα μεγαλύτερη εκμετάλλευση, μεγαλύτερους φόρους, χειρότερη παιδεία, ακριβοπληρωμένο σύστημα υγείας. Και για το δημόσιο υπάλληλο αφαίρεση κατακτήσεων.


Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ