Τα θεμέλια για την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας σε ξένα ιμπεριαλιστικά κέντρα και διεθνείς οργανισμούς κατοχυρώνονται πλέον και συνταγματικά. Συγκεκριμένα, μέσα από την αναθεώρηση του άρθρου 28, η κυβερνητική κοινοβουλευτική πλειοψηφία, με τις «ευχές» και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, προχωρά σε εκείνες τις τροποποιήσεις, οι οποίες είναι αναγκαίες, προκειμένου να κατοχυρώσει συνταγματικά την επιβαλλόμενη από τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση αναγκαιότητα, ότι η κοινοτική νομοθεσία, το ευρωπαϊκό Δίκαιο, υπερισχύουν του ελληνικού Συντάγματος. Η αναθεώρηση του Συντάγματος και κυρίως του άρθρου 28, μέσω της οποίας θα κατοχυρωθεί αυτή η πραγματικότητα, αντικειμενικά, ανοίγει διάπλατα το δρόμο για τους κυβερνώντες, να παραχωρούν και τυπικά, «νόμιμα», με βάση πλέον το αστικό Σύνταγμα, κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Η ερμηνευτική δήλωση που προστίθεται στο συγκεκριμένο άρθρο και αναφέρει ότι «το άρθρο 28 αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης», μόνο μια ερμηνεία μπορεί να πάρει... Πρόκειται για μια αρνητική και αντιδραστική αναθεώρηση, με σκοπό να θεσμοθετηθεί συνταγματικά ότι το ευρωπαϊκό Δίκαιο είναι υπεράνω της ελληνικής νομοθεσίας.

Οι αποφάσεις που θα λαμβάνονται από τα διακρατικά επιτελεία των Βρυξελλών είναι, στην ουσία τους, αποφάσεις, τις οποίες πλέον, και τυπικά, δε θα μπορεί να προσβάλλει το Σύνταγμα μιας χώρας, η οποία συμμετέχει «στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης». Για παράδειγμα, οι Ελληνες στρατιώτες, σύμφωνα με το Σύνταγμα, προορίζονται για τη διαφύλαξη των συνόρων της χώρας. Στο άμεσο μέλλον, τμήματα του ελληνικού στρατού θα συμμετέχουν στον «Ευρωστρατό», τον οποίο τα κράτη - μέλη της ΕΕ αποφάσισαν να δημιουργήσουν. Ο στρατός αυτός θα λειτουργεί κάτω από τις εντολές της ΕΕ και θα επεμβαίνει, όπου αυτή κρίνει σκόπιμο. Αρα, τμήματα του στρατού μας μπορεί να λάβουν μέρος σε ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς, τους οποίους θα επιβάλει η Ευρωπαϊκή Ενωση και το τυπικό της υπόθεσης περί στρατού για την άμυνα των συνόρων της χώρας, συνταγματικά, έχει εξαφανιστεί. Γενικότερα, οποιεσδήποτε διεθνείς συμφωνίες και αποφάσεις διεθνών οργανισμών ή ιμπεριαλιστικών κέντρων θα τίθενται αυτόματα σε εφαρμογή, και δε θα είναι ...αντισυνταγματικές.

Παράλληλα, το κατοχυρωμένο δικαίωμα του ελληνικού λαού, να αποφασίζει το δρόμο που θα ακολουθήσει η χώρα, μπαίνει στο στόχαστρο της κυβέρνησης μέσα από την αναθεώρηση του Συντάγματος. Ο ελληνικός λαός θα εμποδίζεται να συμμετέχει έστω και σ' αυτές τις τυπικές αστικές διαδικασίες λαϊκής έκφρασης σε κρίσιμα ζητήματα που τον αφορούν, όταν προκύπτουν. Ουσιαστικά, θα καλείται μόνο κάθε τέσσερα χρόνια για να ψηφίζει και να αναδεικνύει μια κυβέρνηση. Αλλά ακόμα και αν, σε κάποια χρονική στιγμή στο μέλλον, μέσα στο αστικό Κοινοβούλιο, το οποίο τυπικά εκφράζει τη λαϊκή κυριαρχία στο σημερινό σύστημα, δημιουργηθεί συσχετισμός δύναμης που να ζητήσει, π.χ., να μη βρίσκεται η χώρα μέσα στην ΕΕ, οι πολιτικές δυνάμεις που θα υπερασπίζονται την αντίθετη άποψη θα επικαλούνται το Σύνταγμα και θα υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο απαγορεύεται ρητά μέσα από τα άρθρα του.

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια συντονισμένη προσπάθεια της κυβέρνησης και της ΝΔ να παραδώσουν, χωρίς κανένα όριο, χωρίς κανένα δισταγμό, ρυθμίσεις και συμβάσεις, οι οποίες θα εκχωρούν αρμοδιότητες και εξουσίες στην Ευρωπαϊκή Ενωση και σε άλλα διακρατικά όργανα. Ο ελληνικός λαός, μπροστά στον κίνδυνο να γίνει μάρτυρας και θεατής πολιτικών επιλογών που θα εκχωρούν κυριαρχικά του δικαιώματα, πρέπει να ορθώσει το ανάστημά του και να αντισταθεί. Να υπερασπιστεί την εθνική κυριαρχία, δρώντας για τα δικά του συμφέροντα, σε αντίθεση με τις επιλογές της ντόπιας ολιγαρχίας, των μονοπωλιακών και ιμπεριαλιστικών κέντρων.