Δεν είναι τυχαία η νυχτερινή επίθεση των ΜΑΤ εναντίον αστυνομικών που διαδήλωναν στο Σύνταγμα. Το πρώτο που πρέπει να επισημανθεί είναι η συγκυρία, κατά την οποία εκδηλώθηκε η επίθεση, καθώς αυτό το διάστημα πολλοί κλάδοι εργαζομένων διεκδικούν, αγωνιστικά, την ικανοποίηση οικονομικών, κυρίως κι άλλων αιτημάτων. Στέλνοντας τα ΜΑΤ να χτυπήσουν τους αστυνομικούς, η κυβέρνηση θέλει να διαμηνύσει προς όλους όσοι αγωνίζονται στους δρόμους, αλλά και προς όσους σκέφτονται να τους μιμηθούν, ότι αν «δε συμμορφωθούν προς τας υποδείξεις», θα πάθουν τα ίδια και χειρότερα. Το μήνυμα είναι σαφές: «Αφού χτυπάμε τους αστυνομικούς, φανταστείτε τι έχουν να πάθουν οι πολίτες». Και η, εκ του μηνύματος, προειδοποιητική απειλή, εμφανής: «Πίσω, γιατί σας φάγαμε»!

Οι περισσότερες από τις απεργιακές κινητοποιήσεις που βρίσκονται εν εξελίξει, έχουν πολλά «ελαττώματα». Ως προς το πλαίσιο των αιτημάτων είναι ελλιπείς, περιοριζόμενες, εν πολλοίς, σε επιμέρους οικονομικές διεκδικήσεις. Είναι ασυντόνιστες, δεν εξασφαλίζουν την κοινωνική αλληλεγγύη και δεν έχουν καθαρή προοπτική, επειδή δεν αμφισβητούν τη συνολική κυβερνητική πολιτική, η οποία δημιουργεί τα λαϊκά προβλήματα. Στα «κατά» τους και το γεγονός ότι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες πολλών από τους κλάδους που κινητοποιούνται είναι ταξικά συμβιβασμένες και πολιτικά ελεγχόμενες. Παρ' όλα αυτά, οι απεργίες σε προεκλογική περίοδο, δημιουργούν πρόσθετο πολιτικό κόστος στην κυβέρνηση και γι' αυτό κάνει ό,τι μπορεί για να τις σταματήσει.

Επιδεικνύοντας τακτική πυγμής, η κυβέρνηση επιχειρεί να «κλείσει» το θέμα των οικονομικών και κοινωνικών παροχών, που «άνοιξε» με τις δηλώσεις του πρωθυπουργού. Οχι μόνο γιατί δυσκολεύεται να ελέγξει τις «απαιτήσεις» που προβάλλουν πολλοί κλάδοι εργαζομένων - τι να σου κάνουν και οι κυβερνητικοί συνδικαλιστές, όταν «ανοίγουν οι ασκοί του Αιόλου» - αλλά και γιατί βλέπει ότι απέτυχε η προσπάθειά της ν' αλλάξει το δυσμενές, γι' αυτήν και το ΠΑΣΟΚ, πολιτικό κλίμα, μέσω των προεκλογικών ψευτοϋποσχέσεων για οικονομική ανακούφιση των φτωχών. Και είναι παρήγορο κι ελπιδοφόρο το γεγονός ότι οι ψηφοφόροι όλο και πιο δύσκολα «τσιμπάνε» στα προεκλογικά «ΘΑ», μη αποδεχόμενοι ν' ανταλλάξουν την ψήφο τους, με ψίχουλα ελεημοσύνης.

Δεν είναι, όμως, μόνο η συγκυρία που «ανάγκασε» την κυβέρνηση να στείλει τα ΜΑΤ εναντίον των αστυνομικών. Κι αυτή η ενέργεια εντάσσεται στη γενικότερη κυβερνητική πολιτική που στοχεύει στην εμπέδωση κλίματος αστυνομοκρατίας καθ' άπασαν την ελληνικήν επικράτειαν. Η επίτευξη αυτού του στόχου, που σχετίζεται, εν πρώτοις, με την «ασφάλεια» των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, αλλά έχει και προοπτική, αποτελεί μόνιμο και καθημερινό μέλημα του υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Προς τούτο γίνεται «ειδική δουλιά» στην αστυνομία, ενώ έχουν δημιουργηθεί και νέες «ειδικές ομάδες» - όπως, π.χ., οι διαβόητες «Ομάδες Πρόληψης και Καταστολής Εγκλημάτων», (ΟΠΚΕ), τα «παλικάρια» των οποίων συμπεριφέρονται, σε αρκετές περιπτώσεις, όπως οι παρακρατικές ομάδες του Σούρλα στην προεμφυλιακή περίοδο - που έχουν ως αποστολή να μην επιτρέπουν σε κανένα Ελληνα να κινηθεί εκτός των κοινωνικών και πολιτικών ορίων που θέτουν η κυβέρνηση και το καπιταλιστικό σύστημα...