«Καθώς συνεχίζονται τα παζάρια στη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, για να προχωρήσουν τα νέα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που απαιτεί η πλουτοκρατία για να ξεπεράσει όσο γίνεται πιο ανώδυνα την καπιταλιστική κρίση που βαθαίνει σε όλη την Ευρωζώνη και στον καπιταλιστικό κόσμο, όλο και περισσότερο αστοί, οπορτουνιστές και αστικά ΜΜΕ προσπαθούν να περάσουν την πολιτική διαχείρισής της σε όφελος του κεφαλαίου ως διέξοδο για τους εργάτες και τα λαϊκά στρώματα. Γίνεται πλύση εγκεφάλου περί δήθεν "εθνικής προσπάθειας" για "διαρθρωτικές αλλαγές" που "πρέπει να προχωρήσουν για να είμαστε εντάξει με τους δανειστές μας". Θέλουν να βάλουν τον εργαζόμενο, που του έχουν σφαγιάσει το εισόδημα και τα δικαιώματα, να επιλέξει την παραπέρα σφαγή του. Οι σχεδιασμοί περί μέτρων περικοπών ύψους 11,5+3 δισ. ευρώ μιας και έξω ή κομματιαστά, με "πλαφόν" μικρότερο ή μεγαλύτερο, θέλουν να κρέμονται ως "δαμόκλειος σπάθη" πάνω από τα λαϊκά στρώματα, ώστε να σκύψουν το κεφάλι, να συμβιβαστούν και να αρκεστούν στα ψίχουλα. Αυτή τη λογική υπηρετούν οι πολιτικές δυνάμεις της κυβέρνησης, ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ μιλά για άλλο μείγμα διαχείρισης εντός της Ευρωζώνης, στη λογική της αναδιαπραγμάτευσης που εγκατέλειψαν τα κόμματα της συγκυβέρνησης! Δηλαδή, πολιτική υπέρ του κεφαλαίου.

Το ΚΚΕ στην αντίθετη ρότα καλεί το λαό να μην περιμένει πού θα βγάλουν οι συζητήσεις της κυβέρνησης με την τρόικα, καθώς το αντιλαϊκό "κουστούμι" έχει ήδη κοπεί. Χωρίς καμία πίστωση χρόνου στην κυβέρνηση πρέπει να οργανώσει την πάλη του στους τόπους δουλειάς και στις λαϊκές γειτονιές και να αντεπιτεθεί για τα δικαιώματα που του κλέβουν οι εκμεταλλευτές του (...) Το ΚΚΕ δεν μιλάει για "κακές συνταγές" αλλά ονομάζει τα πράγματα με το όνομά τους, λέγοντας ότι τα μνημόνια, οι δανειακές συμβάσεις και οι σχετικοί νόμοι, τα αντιλαϊκά μέτρα υπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών και των άλλων τμημάτων της πλουτοκρατίας, προβλέπονταν ακόμα στη συμφωνία του Μάαστριχτ και στη χώρα μας καθυστέρησαν λόγω των εργατικών αγώνων. Ολα αυτά χρησιμοποιούνται για τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, την κατάργηση βασικών εργατικών, λαϊκών δικαιωμάτων, όχι μόνο την περίοδο της κρίσης αλλά και για την περίοδο όποιας ανάπτυξης υπάρξει. Υπογραμμίζει ότι η διέξοδος για το λαό βρίσκεται στη γραμμή της μονομερούς διαγραφής του χρέους, στην αποδέσμευση από την ΕΕ, με εργατική, λαϊκή εξουσία, με το λαό ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει» (στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).