Πολλά και εξόχως διδακτικά είναι τα συμπεράσματα που μπορεί να βγάλει κάποιος από την πορεία του ΟΤΕ, την τελευταία τουλάχιστον δεκαπενταετία. Συμπεράσματα με ευρύτερη πολιτική σημασία, για την ιδιωτικοποίηση και τις συνέπειές της, το ρόλο των πολιτικών κομμάτων, τη στάση των συνδικαλιστικών παρατάξεων, τις αυταπάτες στις οποίες παγιδεύτηκαν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και την ανοχή που έδειξε ένα σημαντικό κομμάτι τους στις πολιτικές που προωθήθηκαν.

Και αυτή η εμπειρία είναι οδυνηρή για τα λαϊκά συμφέροντα. Ο ΟΤΕ, ο πλούτος και οι υποδομές που δημιουργήθηκαν με τον ιδρώτα των εργαζομένων του και τη συνεισφορά των καταναλωτών, λεηλατήθηκε, παραδόθηκε βορά στα συμφέροντα των πολυεθνικών. Αυτή η επέλαση - όπως ήταν αναπόφευκτο - έφτασε σήμερα να αμφισβητεί την καρδιά των εργατικών δικαιωμάτων. Τις εργασιακές σχέσεις, τη μονιμότητα, τις θέσεις εργασίας. Να δημιουργεί έναν πραγματικό μεσαίωνα για τους εργαζόμενους που απομένουν στον ΟΤΕ, ιδιαίτερα τους νέους, και να γίνεται «μοντέλο» προς εξαγωγή και μίμηση.

Μέσα σε αυτό το ζοφερό πλαίσιο που κατάφεραν και δημιούργησαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Μέσα σε μια αγορά εργασίας, που η ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη των επιχειρήσεων έχουν αναγορευτεί ιερά τέρατα, σαν τον Μολώχ, δεν υπάρχουν περιθώρια για «τρίτους δρόμους» και όλα τα συμπαρομαρτούντα. Αυτό που χτες ήταν αυταπάτη, σήμερα είναι σκέτη αυτοκτονία. Για τους εργαζόμενους, για το λαό δεν υπάρχει «μέση οδός σωτηρίας». Η απόρριψη της Σύμβασης του ΟΤΕ, η άρνηση στην κατάργηση της μονιμότητας ως γραμμή άμυνας, η απόρριψη των ελαστικών μορφών εργασίας, η αντίσταση στο βάθεμα της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης είναι μονόδρομος. Είναι εκ των ων ουκ άνευ! Εάν δεν ξεπλυθεί όλος αυτός ο Κόπρος του Αυγείου, μέσα στις συνδικαλιστικές οργανώσεις και στα συνδικάτα, οι εργαζόμενοι δε θα δούνε άσπρη μέρα. Εάν έγκαιρα οι εργαζόμενοι δεν απεμπλακούν από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αν δεν ξεμπερδεύουν με τους σωματοφύλακες του εκμεταλλευτικού συστήματος, η ζωή τους θα γίνεται κάθε μέρα και πιο μαύρη.

Η διέξοδος βρίσκεται μόνο στο μέτωπο των λαϊκών συμφερόντων, στη δημιουργία των προϋποθέσεων για τη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία. Στα πλαίσια αυτά - και μόνο σ' αυτά - μπορεί και πρέπει να λειτουργήσει ένας άλλος ΟΤΕ. Ενας ΟΤΕ 100% δημόσιος, που θα λειτουργεί και θα συντονίζεται με τις άλλες κοινωνικοποιημένες στρατηγικού χαρακτήρα επιχειρήσεις. Ενας Οργανισμός που θα ελέγχεται από τους εργαζόμενους και το λαϊκό κίνημα. Και που στη θέση των σημερινών «ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων» θα λειτουργεί με κριτήριο την εξυπηρέτηση του λαού, την ανάπτυξη της λαϊκής οικονομίας και ευημερίας. Ενας ΟΤΕ, που στη θέση των συμφερόντων των μετόχων και του καπιταλιστικού κράτους θα βάζει τα συμφέροντα της πλειοψηφίας του λαού, το δικαίωμα δηλαδή για καλές, φτηνές, σύγχρονες και αξιόπιστες υπηρεσίες. Ενας Οργανισμός, που αντικειμενικά, λόγω της θέσης του, μπορεί να αναδειχτεί σε ισχυρό μοχλό μιας άλλης ανάπτυξης για το λαό και τη χώρα.