Η εναλλαγή κυβερνήσεων γίνεται λοιπόν στην πραγματικότητα μια αντιλαϊκή σκυταλοδρομία, όπου ο ένας συνεχίζει το έργο του προηγούμενου εκεί που το άφησε.
Οι διαφορές που υπάρχουν στην άσκηση της πολιτικής την επόμενη μέρα - και όχι κατά τη διάρκεια των προεκλογικών διακηρύξεων - αλλάζουν μόνο το πώς και από ποια τσέπη θα συνεχίσει να πληρώνει ο λαός το μάρμαρο.
Για παράδειγμα, και οι δύο στηρίζουν την πολιτική της «απελευθέρωσης» της Ενέργειας και των «πράσινων» μπίζνες, που φέρνει τον λαό αντιμέτωπο με την ενεργειακή φτώχεια. Και οι δύο ψηφίζουν στο Ευρωκοινοβούλιο τη μονιμοποίηση των «πράσινων» χαρατσιών - ψήφισαν ξανά πρόσφατα στη Βουλή να παραμείνουν οι ειδικοί φόροι σε καύσιμα και Ενέργεια. Και, την ίδια στιγμή, η μεν ΝΔ προτάσσει τις επιδοτήσεις μερικών λεπτών στην κιλοβατώρα, ο δε ΣΥΡΙΖΑ κάποια «πλαφόν» στην τιμή της, που για τον λαό θα είναι το γνωστό ...μηδέν εις το πηλίκο.
Το κρίσιμο λοιπόν για τον λαό είναι σε ποια θέση θα βρεθεί την επόμενη μέρα για να αντιπαλέψει αυτήν την αντιλαϊκή σκυταλοδρομία των κυβερνήσεων.
Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί με έναν συμβιβασμό με τον σημερινό αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων, αλλά με την αμφισβήτησή του, με την ενίσχυση της πάλης για την αλλαγή του.
Τα πράγματα άλλωστε δεν είναι στατικά. Κάποτε μιλούσαν για το τέλος των εργατικών - λαϊκών αγώνων, κι όμως ήταν και είναι οι εργατικοί - λαϊκοί αγώνες στην Ελλάδα και στην Ευρώπη που γεμίζουν με αισιοδοξία αλλά και φέρνουν αποτελέσματα. Που εμποδίζουν αντιλαϊκές εξελίξεις, όπως στη ΛΑΡΚΟ. Που βγάζουν στην επιφάνεια διεκδικήσεις με βάση τις σύγχρονες ανάγκες, όπως στην COSCO και στην «e-food», αποσπώντας και ορισμένες νίκες. Που αναγκάζουν την κυβέρνηση σε ελιγμούς, όπως οι φοιτητές, οι καλλιτέχνες, οι αγρότες.
Το ζήτημα λοιπόν για τον λαό δεν είναι το πώς θα στριμώξει τις ανάγκες του στον σημερινό αρνητικό συσχετισμό.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η «Πανσπουδαστική» βγήκε πρώτη δύναμη στις φοιτητικές εκλογές, οι ταξικές δυνάμεις έχουν βγει ενισχυμένες και πρώτη δύναμη σε μια σειρά Σωματεία, Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, γίνονται νέα βήματα στην οργάνωση των εργαζομένων.
Επομένως, αυτό που σήμερα απαιτείται είναι η πάλη για τη βελτίωση των συσχετισμών για τον λαό, με ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ. Ετσι θα δυναμώσει η σύγκρουση με την αντιλαϊκή στρατηγική του κεφαλαίου, θα δυναμώσει η οργανωμένη εργατική - λαϊκή πάλη, θα φωτιστεί ακόμα καλύτερα η προοπτική, θα αποκτήσουν οι εργαζόμενοι μεγαλύτερη αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση ότι μπορούν να αλλάξουν ριζικά την κατάσταση.