Τελευταία, έχουν φυτρώσει διάφορες «κινήσεις» και «φορείς», που μιλώντας για κρίση χρέους και πολιτική αντιμετώπισής του καλούν σε «οργάνωση της λαϊκής πάλης», προβάλλοντας ως πολιτική διέξοδο την απαλλαγή της χώρας από την «ξενόδουλη» κυβέρνηση, που προκάλεσε το χρέος και ξεπουλά την «πατρίδα», τον αγώνα ενάντια στην «κατοχή» της Ελλάδας από «ξένες δυνάμεις». Συγκαλύπτουν την ύπαρξη της οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού, κρίση υπερσυσσώρευσης, την ουσία της αντεργατικής πολιτικής των αναδιαρθρώσεων για το φτήνεμα της εργατικής δύναμης, που απαντά στις ανάγκες του κεφαλαίου για να μειώσει τις απώλειες από την κρίση, για να αυξήσει γοργά την κερδοφορία του σε συνθήκες ανάκαμψης. Οι προτάσεις τους κινούνται στο πλαίσιο: Συνένωση όλων των Ελλήνων «δημοκρατών» σε ένα «ενιαίο μέτωπο» για την «ανατροπή της κατοχής, την κατοχύρωση της δημοκρατίας, της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας». Σε αυτό το σινάφι έχει προστεθεί και ο Δ. Καζάκης, με το φορέα που ονομάζεται «Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο» (ΕΠΑΜ) και κινείται σε αυτές ακριβώς τις γραμμές. Το «Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο» καλεί «να συνεργαστούν όλες εκείνες οι οργανώσεις που κατανοούν την ανάγκη του άμεσου συντονισμού της λαϊκής αγανάκτησης προς την κατεύθυνση της άμεσης ανατροπής του σημερινού κατοχικού καθεστώτος. Το κοινό αίτημα όλων των δημοκρατικών δυνάμεων δεν μπορεί λοιπόν παρά να περιλαμβάνει τη διεκδίκηση της δυναμικής λαϊκής κινητοποίησης στους δρόμους και στους τόπους εργασίας καθώς και της ενότητας όλων των πολιτικών πρωτοβουλιών που στοχεύουν στην ασυμβίβαστη πάλη του δημοκρατικού ελληνικού λαού, ανεξάρτητα από τις κομματικές του αποχρώσεις ή τις πολιτικές του προτιμήσεις για τη διάσωση των ιστορικών του δικαίων, τη διατήρηση των κοινωνικών και πολιτικών του κατακτήσεων». Δεν εναντιώνεται στην πλουτοκρατία και στα συμφέροντά της παρά μόνο στα κόμματα εκείνα που θεωρεί ξενόδουλα. Συγκαλύπτει ότι τα συμφέροντα των μονοπωλίων είναι που καθορίζουν την ένταξη της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και παραχωρούν σε αυτούς μέρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας προς όφελος των συνολικών συμφερόντων του κεφαλαίου. Ετσι, καλεί αστούς και λαό σε «εθνικοαπελευθερωτική πάλη»! Πρόσφατα, μάλιστα, σε ημερίδα που οργάνωσε η «Εστία Πατερικών Μελετών» (εκκλησιαστική οργάνωση), μίλησε για νέους «Παπαφλέσσες» που θα απελευθερώσουν τη χώρα!

Οι προτάσεις του «ΕΠΑΜ» είναι, μεταξύ άλλων, «άρνηση πληρωμής του χρέους, έξοδος από το ευρώ και υιοθέτηση εθνικού νομίσματος εδώ και τώρα», «εθνικοποίηση των τραπεζών με στόχο τον έλεγχο της οικονομίας και της κίνησης των κεφαλαίων», «σεισάχθεια και ανάδειξη του κράτους σε βασικό μοχλό της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης» και «παραγωγική ανασυγκρότηση που θα στηρίζεται στις ανάγκες και στο εισόδημα των εργαζομένων». Δηλαδή, προτάσεις για μια μορφή διαχείρισης του καπιταλισμού, που ενδιαφέρει μερίδα των αστών. Η άρνηση πληρωμής του χρέους ή η έξοδος από το ευρώ, από μόνες τους, στο πλαίσιο του καπιταλισμού, δεν αποτελούν κανενός είδους φιλολαϊκή λύση. Αυτό αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι τις προβάλλουν κατά κόρον μεγάλες τράπεζες, οίκοι αξιολόγησης και λοιπά «ευαγή» ιδρύματα, που μόνο στόχο έχουν την επάνοδο του κεφαλαίου σε τροχιά κερδοφορίας. Εκείνο που φαίνεται από τη δράση του Καζάκη, είναι η επιδίωξη, που είναι και αγωνιώδης προσπάθεια των καπιταλιστών, να απορροφηθούν οι κραδασμοί που δέχεται το αστικό πολιτικό σύστημα από τη λαϊκή αγανάκτηση που φουντώνει, από την ταξική πάλη εναντίωσης στο κεφάλαιο, και να χειραγωγήσουν το λαό στο σύστημα, καλώντας τον σε «αγώνα» ακίνδυνο για την κυριαρχία του κεφαλαίου. Να οδηγήσουν τη λαϊκή οργή σε «μια από τα ίδια», καλώντας τον σε στήριξη μιας φαινομενικά «ριζοσπαστικής» διεξόδου με την υπεράσπιση της «εθνικής» πολιτικής, δηλαδή των αστών. Οσο δεν αμφισβητείται η βάση των προβλημάτων, ο ίδιος ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, το κυνήγι του κέρδους, τα βάρη και τα προβλήματα του λαού θα διογκώνονται. Δεν είναι ενιαίο το συμφέρον των εργατών και των επιχειρηματιών, όπως επιχειρούν να συγκαλύψουν αυτές οι δυνάμεις κάτω από την ομπρέλα του εθνικού, εγείροντας μάλιστα και κινδύνους αντιδραστικοποίησης των εργαζομένων και συμπόρευσης με ακροδεξιά, εθνικιστικά στοιχεία, κάτω από συνθήματα όπως «ο λαός απαιτεί οι προδότες στο σχοινί», «δόξα και τιμή στον άγνωστο στρατιώτη, κρεμάλα και σχοινί στο Γιώργο τον προδότη», «προδότες πουλημένοι, η Ελλάδα δεν πεθαίνει», με τα οποία καλούσε το ΕΠΑΜ Αγ. Παρασκευής σε διαδήλωση στους δρόμους της πόλης.

Είναι γεγονός ότι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την Εκκλησία, ενισχύουν ή και στήνουν εκδηλώσεις για να μιλήσει ο «εθνοσωτήρας» Καζάκης. Που έχει μάλιστα πει σε ραδιοφωνική εκπομπή ότι η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ «είναι ίδια με την ηγεσία που έστησε ο Μανιαδάκης, με την ασφαλίτικη Προσωρινή Διοίκηση». Τέτοια χοντροκομμένη γκεμπελίστικη (ή μήπως ασφαλίτικη;) προβοκάτσια. Φαίνεται πως ξέρει από τέτοιες μεθόδους. Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν κανένα λόγο να στοιχιστούν πίσω από δυνάμεις που με φθαρμένα υλικά επιχειρούν να εγκλωβίσουν το λαό στη γραμμή υπεράσπισης μιας «άλλης» καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ο δρόμος για το λαό είναι ο δρόμος της λαϊκής οργάνωσης και αντεπίθεσης ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, ο δρόμος του απεγκλωβισμού από την ΕΕ και της διαγραφής του χρέους με λαϊκή εξουσία και οικονομία.