Αν η εγκληματική αυτή δράση αφορούσε μόνο την αλληλοσφαγή των αστών θα μας ήταν παγερά αδιάφορη. Αφορά, όμως, τους δικούς μας νεκρούς. Μας καλούν να τους ξεχάσουμε γιατί, δήθεν, επήλθε θεία δίκη. Γίνεται απόπειρα να ενοχοποιηθεί η λαϊκή κατακραυγή για το ναυάγιο του «Σάμινα», από το χαμό ενός εφοπλιστή, που τον «έφαγε» ο μέχρι θανάτου ανταγωνισμός μεταξύ εφοπλιστών. Με μία κλασική κίνηση αντιπερισπασμού (ενοχοποίηση των θυμάτων) επιδιώκουν να ξεχάσει ο κόσμος την πολιτική που - υπηρετώντας τυφλά το μεγάλο κεφάλαιο και ειδικά τον σκληρό πυρήνα του, το εφοπλιστικό - γεννά μαζικά εγκλήματα σαν κι αυτό στο «Σάμινα» (81 νεκροί) πρόσφατα, σαν κι αυτό του «Ανατζελ Γκρέιτνες» (16 νεκροί), της «Πετρόλα» (14 νεκροί), του ΔΥΣΤΟΣ (20 νεκροί) για να μη πάμε ακόμα παλιότερα (δικά τους ήταν και το «Ηράκλειο» και το «Ελεάνα»...).

Δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια στο γεγονός πως την ώρα που διάφοροι εμφανίζονται να «κλαίνε», χτες για τους χαμένους του «Σάμινα», σήμερα για τον Σφηνιά, την ίδια ακριβώς ώρα όχι μόνο δεν ξεχνούν τις επιδιώξεις τους, αλλά και αρπάζουν την ευκαιρία για να τις προωθήσουν. Πάνε να κάνουν κουρκούτι το μυαλό των ανθρώπων με την προκλητική προώθηση της ιδέας πως φάρμακο «διά πάσαν νόσον», άρα και των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών είναι η πλήρης «απελευθέρωσή» τους. Δηλαδή, ο ακόμα πιο ξέφρενος και αναγκαστικά εγκληματικός ανταγωνισμός μεταξύ των διαφόρων ομάδων του κεφαλαίου. Τη δουλιά τους κάνουν. Αυτή ακριβώς είναι: Η καθημερινή μετατροπή των θυμάτων τους σε λάδι λίπανσης της μηχανής που παράγει νεκροδόλαρα.