Είναι γνωστό ότι στα λόγια και στην «αγωνιστική» δημαγωγία ο ΣΥΝ διεκδικεί βραβείο, σε αντίθεση με τις πράξεις και την τακτική του, που στην ουσία υπονομεύει το εργατικό κίνημα, προβάλλοντας προτάσεις και λύσεις «εξανθρωπισμού» της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής, στο όνομα του εφικτού της συνύπαρξης κεφαλαίου - εργασίας. Δίνοντας έτσι στην εκάστοτε κυβέρνηση το χώρο και το χρόνο που χρειάζεται, για να ελιχθεί και να επιβάλει μέτρα σε βάρος των εργαζομένων. Στο θέμα, ωστόσο, του Ασφαλιστικού φαίνεται πως στέγνωσε ακόμα και η γλώσσα του, σαν αποτέλεσμα της προσπάθειάς του να κρατήσει ίσες αποστάσεις και από το θύτη -το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά του - και από τα θύματα, δηλαδή τους εργαζόμενους.

Σύμφωνα με πρόσφατο δελτίο Τύπου (δήλωση Στρατούλη), ο ΣΥΝ ζητάει «να παγώσουν τώρα οι αντιασφαλιστικές διατάξεις του Νόμου Ρέππα», που θα ισχύσουν από την 1/1/2008, «με τις οποίες μειώνονται σταδιακά οι συντάξεις και αφαιρούνται ασφαλιστικά δικαιώματα». Ζητάει, μάλιστα, στη συγκεκριμένη απόφαση να συμφωνήσουν τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και το ΠΑΣΟΚ, αφού «ο νόμος αυτός (σ.σ. νόμος Ρέππα) είναι δικός του»! Ο ΣΥΝ φιλοδοξεί η δημαγωγία να αποδειχτεί ισχυρότερη της πραγματικότητας με την πρότασή του να ψαρέψει σε θολά νερά. Δυστυχώς γι' αυτόν, οι εργαζόμενοι έχουν και μνήμη και γνώση.

Είναι, βεβαίως, γνωστό ότι στήριξε με νύχια και με δόντια την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ την περίοδο που διαπραγματεύονταν και αποδέχονταν το νόμο Ρέππα. Και αφού κάλεσε το ΠΑΣΟΚ σε κοινή δράση για το Ασφαλιστικό, αφού μέχρι και στην πρόσφατη απεργία έστησε μαζί με τη συνδικαλιστική πλειοψηφία το ντεκόρ για να δημαγωγήσουν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ σχετικά με την Κοινωνική Ασφάλιση, ο ΣΥΝ έρχεται τώρα να ζητήσει το «πάγωμα» διατάξεων - και όχι την κατάργηση - του νόμου Ρέππα! Και μάλιστα αυτό να γίνει με τη σύμφωνη γνώμη ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, των κομμάτων δηλαδή που φόρτωσαν στην πλάτη των εργατοϋπαλλήλων την αντιασφαλιστική νομοθεσία και στο έδαφος αυτής οξύνουν τώρα την ολομέτωπη επίθεση!

Και επειδή εκεί στον ΣΥΝ έχουν πλήρη συναίσθηση ότι ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι του μόχθου τούς παίρνουν χαμπάρι, αφού πρώτα ποτίσουν τους εργαζόμενους με αυταπάτες και αφού αθωώσουν το ΠΑΣΟΚ, έρχονται μετά να ρίξουν και το αναγκαίο «μελάνι», για να συγκαλύψουν την επί της ουσίας στήριξη στις στρατηγικές επιλογές του δικομματισμού. Αυτό εξυπηρετεί και η προσθήκη στο δελτίο Τύπου της θέσης ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνίζεται για να αρθούν όλες οι ασφαλιστικές διακρίσεις που επιβλήθηκαν σε βάρος των νέων μετά το 1993 και για την ακύρωση των αντιασφαλιστικών νόμων που ψηφίστηκαν από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ από το 1990 μέχρι το 2002». Μόνο που ο αγώνας με τέτοιο περιεχόμενο για τον ΣΥΝ είναι ψιλά γράμματα, γι' αυτό και βάζει ζήτημα παγώματος διατάξεων του νόμου Ρέππα. Αλλωστε, τέτοιοι αγώνες απαιτούν ταξικό προσανατολισμό και απαγκίστρωση από τη στρατηγική των εργοδοτών και των κομμάτων τους. Απαιτούν ρήξη και ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής και όχι «εξωραϊσμού» της. Κι αυτές είναι λέξεις άγνωστες για τον ΣΥΝ.